Whispers of Solace (Whispers Series #1)

26

“Kabalo ka nga Harvey is already a pilot, wa ka kachissmiss?”

Napatan-aw ko ni Honey while busy siyag drawing sa iyahang sketch pad.

“Look.” sabay pakita niya sa iyahang cellphone ug kabalo jud ko nga si Harvey maong wala nalang ko nilantaw.

“Good for him, nakuha na niya iyahang pangandoy.” tubag nako, pero deep inside proud kaayo ko sa iyaha.

Nakuha na lagi niya ang iyahang pangandoy, pero wala kos iyahang kilid.

“I thought dili jud siya mapilot kay against biya iyahang Papa ani kay gusto lagi siya ipaengineer.” sulti ni Honey.

Wala siya kabalo sa tinood nga reason nganong gabulag mi ni Harvey, ang nahibal-an sa tanan kay gacheat siya maong nagbulag mi. Pero ang tinood, gibulagan nako siya para sa iyahang pangandoy.

I already moved on from him, pero di gihapon nako matanggap nga dali ra kaayo nagsila ni Maxine. Maybe tinood jud tong gisulti sa iyahang Mama nga dayon ang ilahang arranged marriage. Good for them, wa ta kabalo kasal na diay silang duha.

“I don't care, Honey. Di nako gusto makadungog pa about sa iyaha.” irap nako sa babae.

“Taguan lugar nimo iyahang anak?” pangutana niya nako.

“Gipadako nako si Harvin nga ako ra, wala siya kahatag ug bisan piso sa akoa, unya itug-an lang nako niya? Tas magpakapapa siya? Kinsa siya uy? Kabaga niyag nawong.” mga rant nako sa iyaha.

She smirked ug nitando ra siya sa akoa.

It's still fresh sa akoang utok ang katong adlaw nga itug-an na unta nako niya ang about sa akoang pagburos pero naa naman diay siyay lain. Di ko gusto nga makasamok pa sa ilahang relasyon.

But the important is kung asa man siya karon, at least happy siya. Nalipay nasad kos iyaha kay worth it ang akoang pagsacrifice sa amoang relasyon. Good for him.

“Mas better ug ako nalang ang magpadako ni Harvin, di naman pud nako siya kailangan. I don't need his help.” sulti nako.

“Gusto ka mudako ang bata nga walay Amahan? Muabot raka sa point nga marealize ni Harvin ug asa ang iyahang Papa.” tambag ni Honey.

“Di sa ko gusto maghunahuna ana, please di nata magtopic about ana. Let me clear my mind first.“ sulti nako

I was busy retouching myself because sa pila nalang ka minutes it's my time to go and deliver my news. It's not my first time to be a field reporter pero this time nakulbaan kaayo ko.

“Gwapaha uy,” praise ni Jelay sa akoang kilid. Siya ang amoang assistant, and she was just smiling while looking at me.

“Tikalon jud kaayo ka, Lay,” tubag nako niya.

“I’m just telling the truth. Maong di ka kauyab kay di nimo gina-appreciate imohang ka gwapa.” At this time, iyahang gitarong ang akoang buhok para presentable ko inig naa nakos atubangan sa camera.

“Thank you, Lay,” sulti nako sa iyaha while looking at her reflection in my mini mirror.

“Ay, di na jud ko mutabang nimo kay segi kag thank you,” joke niya sa akoa.

Nikatawa nalang kos iyaha.

“5 minutes,” announce sa camera man.

Dali-dali kog kuha sa akoang script ug akoang gibasa ang akoang report kay basin naay mga unfamiliar words, basin na hinoon ug mabolol ko unya nakalive raba mi sa TV.