Whispers of Solace (Whispers Series #1)

36

“Daddy, can I sit on your lap?” pangutana ni Harvin while his Daddy busy watching cartoon on TV.

“Yes, you may.” nadunggan nako nga tubag ni Harvey ug napatan-aw kos ilahang duha nga nakasabak na si Harvin karon sa paa ni Harvey.

“Harvin ayaw kaayo pagkiat kay Daddy is not totally okay yet,” badlong nako sa bata.

“Okay Mommy, magpuyo raman ko,” tubag sa bata ug napasmile nalang ko while gatan-aw sa ilaha.

It's been 2 weeks sa dihang nakagawas si Harvey sa hospital. Still fresh gihapon sa akoang hunahuna ang mga nahitabo sa iyaha. Gabilin siyag stain sa akoang hunahuna nga dili na nako makalimtan.

It is the second time nga nadisgrasya siya sa eroplano ug grabe kaayo ang akoang truma sa mga nahitabo. Wa jud ko ga-expect nga mabuhi pa siya, wa ko gaexpect nga magkita pa mi balik.

Though, it's still my nightmare. Dili jud nako malimtan to nga gabii. Abi nakog didto na mag-end ang iyahang kinabuhi. But still, thankful gihapon ko kay gitagaan siyag ikatulo nga kinabuhi. I hope last nato nga mahitabo sa iyaha.

Inig makakita koy eroplano maremember nako tanang nahitabo. Feeling nako ako ang natruma instead nga dapat si Harvey. Pero, I think naay rason nganong gitagaan pa siya ug ikatulo nga kinabuhi.

Okay na siya, but he's still recovering sa mga nahitabo. Naa pay mga gagmay nga mga samad pero hapit na maayo. Behind sa nahitabo sa iyaha, still, gusto gihapon niya magtrabaho ug balik. Wala koy choice kay mao mani iyahang gusto.

“What are you thinking?” napatan-aw kos nangutana ug nakita nakos Harvey sa akoang atubangan. Ambot ug ganina paba ni siya sa akoang atubangan nga wala man ko kabantay sa iyaha.

Naglingo-lingo kos iyaha. “Wala,” tubag nako diritso ug gitarong nako ang akoang kaugalingon.

Mas nidool pa siya sa akoa, he encircled his hands around my hips and rested his head on my shoulder. He's being clingy napud ug mao jud ni akoang weakness pag-abot sa iyaha.

I felt his hot breath that touches my skin, ug napapiyong ko when I felt a little of comfort sa iyahang gibuhat. I was longing for him since we met and it wil last forever. Siya rajud ug wala nay lain.

“Unsay problema?” pangutana nakos iyaha.

“Wala, I just miss this.” he uttered lowly.

“I miss you, langga.” I whispered and smile.

“I miss you, langga.” a comforting words that I heard from him.

We stayed like this for a minute, we're trying to relax ourselves. Bringing peace in our hearts ug kalimtan ang mga nahitabo sa amoa.

Wala pa nako siya giignan about sa akoang pregnancy, dili pa nako siya gusto nga ibigla tungod sa nahitabo. Ayha ra nako siya sultian ug ma-okay na ang tanan.

“Thank you for being with me,” sulti niya. “I will promise that mubawi kos inyohang duha ni Harvin pag-okay na ang tanan.”

“You don't have to thank me, Harvey. Of course responsibility nako nga atimanon ka,” tubag nako sa iyaha. “Ma-okay ra lagi ang tanan, salig lang.”

Gusto na unta nako siya nga tug-anan sa tinood pero ini nalang ug completely okay na siya. I already did my ultrasound and happily okay ra ang bata. Healthy siya sa akoang tiyan ug wala nami dapat nga ikabalaka pa.