Whispers of Solace (Whispers Series #1)

27

“Pagdali na kay ma late na si Mommy.” singgit nako ni Harvin while busy kog butang sa iyahang mga sinina sa iyahang bag.

“I'm done, Mommy.” tubag niya ug nigawas siya sa kuwarto dala iyahang iPad.

Gipasuot nako ang iyahang bag back bag before mi nigawas sa amoang condo. Ihatud pa nako ni siya ni Honey kay sa iyaha man ni nako ibilin kay wala may makabantay.

“Asa ka muadto?” pangutana niya sa akoa.

“Mommy is going to work na.” tubag nako sa iyaha.

He just give me a sad face, nilingkod kos iyahang atubangan ug gigunitan nako ang iyahang nawong gamit akoang mga palad. “Dili diay ko pwede dadto?” he asked.

Nakafeel kog guilty sa iyaha kay kabalo kong gusto jud niya muuban sa akoa magtrabaho pero basin ug di niya makaya ang kakapoy ig magbyahe tas basin magsinamok rani siya sa didto sa studio.

“Bawal man ka didto, Nak. Pero don't worry, soon dal-on ka didto ni Mommy.” sulti nakos iyaha.

I saw how his face turned into a happy one. “Sure? Yehey!” tubag niya ug napasmile kos iyahang kacute.

Nitando kos iyaha. “Be a good boy to your Tita Honey, ha?” ana nakos iyaha.

Nitando siya. “Yes po, I will not give Tita Honey sakit sa ulo.” tubag niya sa akoa.

“Okay, bye. I love you, baby.” ana nakos iyaha ug gihug nako siya.

“I love you, Mommy. Amping.” tubag niya.

Nitindog ko ug giatubang nako si Honey. “Mamalihog sa ko ni Harvin ha? Naa ra iyahang mga gamit sa iyahang bag.” sulti nakong Honey.

“Don't worry, I got you. Ako na bahala ani niya, sa boutique raman pud ko karon kay wala kot shoot.” tubag niya sa akoa.

“Thank you kaayo, Hon.” ana nako.

Niwave si Harvin sa akoa while gabaklay ko padulong sa elevator. Mayrapud ug di siya muuban sa akoa kay mabusy raba jud ko karon.

I checked my messenger ug naay message gikan kang Maverick, about guro ni sa katong plane accident kay nangutana man ko niya. Pero happily safe si Harvey, di nako naproblema about sa iyaha.

Pag-abot nakos studio after nako nag-in nakita dayon nako ang akoang mga kauban nga busy kaayo sila sa ilahang mga trabaho.

“Kape?” offer ni Avery sa dihang nilingkod ko diris iyahang atbang. Kauban nako siyag office.

He handled me a cup of coffee ug I think giprepare jud ni niya para sa akoa. Mao jud ni akoang ganahan niya kay perme ko niya ginatimplahan bisag wala nako siya sugoa.

“Thank you,” sulti nako ug nismile kos iyaha.

“No worries.” tubag niya sa akoa.

Napatan-aw kos iyaha nga busy kaayo sa iyahang table, maybe daghan siyag trabahoon karon. “Unsa nga story ang naka-assign sa imoha karon?” I asked.

“Katong plane crash accident ko naka-assign,” tubag niya ug iyahang gibutang ang mga papel sa lamesa. Nakita nako nga napalingo siya while gainom sa iyahang kape. “Grabe kaayo ang nahitabo, pati ako natruma.”

“Pila kabuok namatay? Naa nay names?” I curiously asked.

“Unfortunately, wala pa. Kamulo pa sila ug investigate. Base sa nakuha nako nga information ganina 30 out of 50 pa lang ang na-recover. Naay nag-ingon nga ang 5 daw kay halos di na mailhan.” sulti niya. “Unta karon makuha na nato ang list of names sa mga nakarecover.”