"Pa hindi nga ako makaka pag boundary dahil sira yung motor, may sakit pa si marie." salita ng tatay ko
I just woke up and guess what, eto agad ang bunggad sa umaga ko pera nanaman ang problema nila.
"Hindi pwede yan, nag byahe ka naman ahh napakinabangan mo ung motor ko bakit hindi ka mag boundary?" Ani ni Lolo
"May sakit nga si marie, kailangan ko ng pambili ng gamot, ipapa check up pa bukas yan." Salita ng ama ko
"Ohh bakit pati yan problemahin ko? Ibigay mo yung dapat na ibibigay mong boundary, kung hindi umalis nalang kayo dito sa bahay." Salita ng matanda at umalis
See. Ganyan ang ginagawa ng pera sa pamilya namin, pagdating sa pera kayang kaya nila mag kalimutan.
"Ibigay mo na, uutang nalang ako mamaya kay nanay beth para sa pampagamot ni marie." Salita ng ina ko
Buntong hininga nalang ang nagawa ng ama ko, alam ko na lubog na kami sa utang sa murang edad na 11 years old alam ko na na marami na kaming kinakaharap na problema, laging pera yun lagi kong tanong sa sarili ko "kailan kaya magiging stable yung pamilya ko sa pera?"
Yung tipong hindi na problema ang pera saamin, yung tipong hindi mo na kailangan mag tipid para may matirang ulam mamayang gabi, yung tipong hindi na ako maiinggit kasi may bagong "barbie" yung pinsan ko, yung tipong hindi kana kakain nung pagkain nilang tira tira or malapit ng mapanis kasi kahapon pa nila ulam. I'm just calling myself "a lucky one" cause nakakain pa din naman ako kahit paano sa araw araw, pero hindi mo maiiwasan mainggit kung anong meron sa iba.
Gumaling din naman ako makaraan ng ilang araw, naging maayos ang pakiramdam ko bumalik uli ako sa dati kong gawain. Ang mag aral ng walang humpay, I'm pressured not because of my own parents, but because of my own relatives lagi nilang kinukumpara yung kakayahan ko sa kakayahan ng mga anak o apo nila.
Panganay ako sa pamilya namin, they expect me so much bawat galaw, salita kailangan ko mag ingat dahil ako ang matanda, ako ang role model nila. I need to be perfect para gayahin nila ako, para hindi sila gagawa ng mali, but also sometimes nag kakamali ako sa desisyon, sa nasasabi, sa nagagawa. Hindi ko kayang pantayan yung kakayahan nila, kasi ang totoo hindi naman ako matalino, I never seen myself na 'matalino' kahit ang daming nagsasabi, dahil ang totoo hindi ako magaling sa lahat ng subject, lagi akong nalalagpasan ng mga pinsan ko. Hindi ako matalino sipag lang ang meron ako.
I looked at the clock it's already 2am still gising pa din ang diwa ko, I drink 2 cup of coffee earlier para hindi ako antukin knowing na madali akong mag palpitate.
𝑲𝒂𝒚𝒂 𝒌𝒐 𝒑𝒂 𝒕𝒐.
Nang makatapos na ay agad ko naman niligpit ang gamit ko para makatulog, inaantok at pagod na din kasi ang utak ko sa mga inaaral ko atsaka pag nakita ako ng tatay ko na nag aaral pa dito jojombagin ako.
"Marie!"
Nagising nalang ako sa sigaw, natapatayo agad ako sa higaan ng marinig ko ang pangalan ko. Nakita ko ng umiiyak ang nakakabata kong kapatid dahil sa sugat na meron siya sa kamay.
"Lo, anong nangyari?" Pag alala ko
"Anong ngyari? Nakagat ng aso kapatid mo, puro ka puyat hindi mo man lang bantayan ang kapatid mo." salita ng matandang lalaki "anong klaseng kapatid ka? Ikaw pa man din ang panganay, wala kang kwenta."
Pumatak agad ang luha ko sa huli niyang sinabi, habang sinesermonan ako ng matandang lalaki inaasikaso na ng tita ko ang sugat ng kapatid ko.
"Nag aral naman ako, hindi ko naman akalain na may gantong mangyaya-"
"aral, mas inuna mo pa yan kesa sa kapatid mo? Anong mapapala mo dyan eh hindi mo naman kasing galing ang pinsan mo." pagsasalita ng matandang babae.
"Hindi ka nga nakakapasok ng with honor katulad nila, lagi kang top lang award lang anong mapapala mo dyan? Hindi ko kayang ipagmalaki yan katiting mong mga award, bakit hindi mo gayahin ang mga pinsan mo?" salita ng matandang lalaki
"𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐤𝐨 𝐬𝐢𝐥𝐚, 𝐢𝐛𝐚 𝐚𝐤𝐨 𝐬𝐚𝐤𝐚𝐧𝐢𝐥𝐚." pabulong kong salita
" Sumasagot kana ha?" Pag hawak ng matandang lalaki sa t shirt ko.
"Lolo sorry sorry, hindi na mauulit." pagmamaka awa ko habang natatakot, na baka bigla niya akong saktan.
"Oo, ibang iba ka kasi hindi sila bastos katulad mo, hindi sila sumasagot sa matatanda gago!" galit na salita ng matandang lalaki habang inaawat siya ng babae na kanyang asawa
"Lo tama na yan, nasasaktan na si malaya." sabi ng pinsan ko
"bakit? anong pinamamalaki mo ha?" Naramdaman ko agad ang palad niya sa pisngi ko.
Agad naman akong tinulungan ng mga pinsan ko ng tumilapon ako sa sahig, para akong nawala sa wisyo ng sampalin niya ako. Nilayo ako ng mga pinsan ko sa matandang lalaki habang nakatulala lang ako, walang luha o ano man salita ang nagbalak lumabas sakin.
𝑬𝒗𝒆𝒓𝒚𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒊 𝒅𝒊𝒅 𝒊𝒔 𝒏𝒐𝒕 𝒆𝒏𝒐𝒖𝒈𝒉 𝒕𝒐 𝒎𝒂𝒌𝒆 𝒕𝒉𝒆𝒎 𝒑𝒓𝒐𝒖𝒅.
Alam ko naman na hindi ko kayang tumbasan ang galing ng mga pinsan ko, alam ko sa sarili ko yun pero tangina wag naman na sana nilang ipamuka sakin na ako ang kulelat sa magpipinsan. I was totally hurt sa mga sinabi ng lolo ko lalo na ang pagsampal niya sakin.
Si lolo pa lang ang unang nanakit sakin, I always thought na ipagtatanggol niya ako pag aapihin ako ng mga tao sa paligid ko, I always thought na ipagtatanggol niya ako pag papaluin ako ng magulang ko.
Nagawa niya yung mga bagay na sana naranasan ko din gaya ng mga pinsan/ kapatid ko, walang umawat sa magulang ko pag pinapalo ako, walang nagtatanggol sakin pag hindi ko kakampi ang magulang ko.
They always say that si lolo at lola ang pangalawang magulang ko sila ang kakampi ko pag wala ang magulang ko, I want to feel that ang mahalin ng mga lolo at lola. But sadly I never felt to be loved by grandparents.
✿︎✿︎✿︎
BINABASA MO ANG
The Broken Oath
RomanceMalaya Marie D. Salvador is a high school student who has childhood trauma due to her own relatives, he doesn't know how to heal the wound that her relative did. Not until she meet Ethan Gabriel F. Tuazon who help her to move on and to love her self...