Hitman's Tears

🔪Κεφάλαιο 31🔪

Τάιγκερ

Η αποστολή μου ολοκληρώθηκε. Τώρα που η κατάρα του σπαθιού έφυγε και με αναγνωρίζει ως τον κάτοχό του, όλα τελείωσαν. Μπορούμε να επιστρέψουμε πίσω.

Αν και είχα μια ανησυχία για τα τελευταία συμβάντα, δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσε η όλη κατάσταση να χειροτερέψει. Ήδη μας επιτέθηκαν και μόλις αναχαιτίσαμε την επίθεση, γύρισαν πίσω για εκδίκηση. Καλύτερα να βιαστούμε πριν...

Πολλά βήματα ακούγονταν σα να έτρεχαν πολλά άτομα. Οι φόβοι μου έπαιρναν σάρκα κι οστά. Έπρεπε να το περιμένω. Έρχονταν από τη συμμορία για να πάρουν το αίμα τους πίσω. Απλώς έστελναν λίγους στην αρχή γιατί μάλλον μας υποτίμησαν. Δε  περίμεναν τέτοιο αποτέλεσμα. Αυτά όμως ήταν πολλά βήματα. Ήλπιζα ότι θα προλαβαίναμε να φύγουμε από το κτίριο όμως μάλλον περίμεναν κρυμμένοι εδώ κοντά και γι' αυτό μας βρήκαν τόσο γρήγορα! Ήμασταν σε ταράτσα κτιρίου. Δεν υπήρχε διέξοδος. Μόνο μια ήταν η έξοδος  κι αυτή σε λίγο θα γέμιζε με τους κυνηγούς μας.

Μόλις έφτασαν κρατώντας όπλα.

- Ώστε εσύ είσαι λοιπόν; Μια γυναίκα με ένα σπαθί!

Φώναξε κάποιος.

- Τάιγκερ, Ραμόνα, μείνετε πίσω μου. Θα προσπαθήσω να διαπραγματευτώ. Κρατάνε όπλα. Η κατάσταση είναι επικίνδυνη...

Είπε ο Ισίντα.

- Όχι. Μην ανησυχείτε.

Προσπάθησα να τον καθησυχάσω.

- Τάιγκερ, θα ορμήσω πάνω τους κι εσύ τρέξε στην έξοδο. Θα προσπαθήσω να τους καθυστερήσω. Εσύ φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς!

Είπε η Ραμόνα.

- Όπως βλέπετε κρατάμε όπλα. Δεν ξέρω πώς διαλύσατε τους δικούς μας, μα αυτή τη φορά την έχετε άσχημα. Θα πληρώσετε για όλα. Κανείς δεν μας αγγίζει και φεύγει ζωντανός.

Φώναξε αυτός που ήταν μπροστά και μάλλον ο αρχηγός της συμμορίας.

- Τάιγκερ, δώσε μου το σπαθί σου. Θα τους αντιμετωπίσω με τον Μουραμάσα όσο εσείς θα...

Πήγε να προτείνει ο Ισίντα, αλλά δεν τον άφησα να συνεχίσει.

- Μην ανησυχείτε. Αφήστε το πάνω μου.

Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με κρατούσε ήρεμη, μα υπό άλλες συνθήκες ξέρω ότι θα έτρεμα στον κίνδυνο, στην απειλή της ζωής μου... Έσφιξα τη λαβή του Μουραμάσα κι ένιωσα να παίρνω δύναμη και κουράγιο!