Hitman's Tears

🔪Κεφάλαιο 32🔪

🔞

Τάιγκερ

Επιτέλους ήμασταν πίσω στο "σπίτι μας". Σπίτι...τί περίεργο... Ένα υποβρύχιο έγινε το σπίτι μου. Όμως ξέρω ότι δεν είχε σημασία πού ήταν το μέρος όπου θα γυρνούσαμε πίσω με τον Ντρέηκ. Μπορεί να ήταν ένα υποβρύχιο, μια παράγκα, ένα τροχόσπιτο, μια καλύβα και πάλι θα ήταν το σπίτι μας!

Οπουδήποτε μέναμε ο Ντρέηκ κι εγώ, ήταν το σπίτι μας και ήμουν αρκετό καιρό μακριά. Τώρα όμως, χαρούμενη που έδωσα τέλος στην κατάρα του σπαθιού κι ο Ντρέηκ δεν κινδυνεύει, μπορώ να ησυχάσω επιτέλους!

Μόλις βγήκε από το μπάνιο με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω από τους γοφούς του. Καθισμένη μπροστά στον καθρέφτη, έκλεψα μερικές ματιές από το υπέροχο σώμα του, με τον δράκο να τυλίγει κάθε μυ του σώματός του και να φαίνεται ότι είναι ζωντανός και να κινείται μαζί με τον Ντρέηκ με κάθε βήμα του.

Φαίνεται ότι ο Ντρέηκ έπιασε το βλέμμα μου και με πλησίασε. Έσκυψε ακουμπώντας τα χείλη του στην κορφή του κεφαλιού μου, ενώ με κοιτούσε μέσα από τον καθρέφτη.

- Μου θύμισες εκείνη τη βραδιά στην κρεβατοκάμαρά σου...όταν ήξερες ότι ήρθα για να σε σκοτώσω ενώ εσύ αψήφισες τον κίνδυνο της ζωής σου και αφού ντύθηκες με το νυφικό σου, μου ζήτησες να σου κάνω έρωτα!

Έκλεισα τα μάτια αναπολώντας εκείνη την νύχτα. Ήταν τότε που παραδόθηκα για πρώτη φορά σε έναν άντρα που μάλιστα ήξερα ότι μετά θα με σκότωνε.

- Ξέρεις πόσο τρελή μου φάνηκες τότε; Δεν είχα ξανασυναντήσει γυναίκα με τέτοιο θάρρος. Από τότε σε θαύμαζα για το θάρρος σου. Παρόλο που είσαι γυναίκα και δεν είσαι εκπαιδευμένη να μάχεσαι ή να σκοτώνεις, στάθηκες όρθια, χωρίς να τρέμεις, κοιτώντας με κατάματα, αψηφώντας τον θάνατο. Το ίδιο έκανες και τώρα με το σπαθί.

Άκουγα τον Ντρέηκ να με εκθειάζει κι ένιωθα ότι η γλώσσα μου δέθηκε κόμπος. Ποτέ δεν ήταν τόσο διαχυτικός μαζί μου.

- Το ότι ξέρω πόσο γενναία είσαι όμως, δεν παύει να σημαίνει ότι δε φοβάμαι κάθε φορά που είσαι εκεί έξω μόνη. Ακόμα κι αν ήταν μαζί σου η Ραμόνα, το μέρος ήταν επικίνδυνο Τάιγκερ κι ο λόγος που ήταν ακόμα πιο επικίνδυνο για σένα είναι ότι όλοι με ξέρουν. Δεν θα διστάσουν λοιπόν, να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι είσαι γυναίκα μου για να με στριμώξουν. Δεν θα διστάσουν να σε κυνηγήσουν, να σε απαγάγουν και δεν ξέρω και εγώ τί άλλο ώστε να με πιάσουν, να με ρίξουν, να καταστρέψουν τους Δώδεκα Δράκους. Καταλαβαίνεις πόσες ζωές κρατούμε στα χέρια μας;