Hitman's Tears

🔪Κεφάλαιο 17🔪

Τάιγκερ

Νόμιζα ότι ήταν ντεζαβού από τη βραδιά εκείνη που κάναμε έρωτα, όπως και τώρα, όμως δεν είχε να κάνει με αυτό το κομμάτι!

Ένιωσα ντεζαβού μετά την τελετή του γάμου μας, τη στιγμή που ήρθαμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας!

Όταν με ακούμπησε στο κρεβάτι είχα παγώσει ολόκληρη! Φαίνεται ότι ο τρόπος που κοιτούσα τον Ντρέηκ τον ανησύχησε και σταμάτησε μπροστά μου κοιτάζοντάς με ερωτηματικά.

- Τάιγκερ; Τί συμβαίνει; Μοιάζεις...τρομοκρατημένη!

Είπε σιγανά κι έπιασε το μπράτσο μου απαλά χαϊδεύοντας να με καθησυχάσει.

Τότε ακούστηκε χτύπημα στην πόρτα κι εγώ αντανακλαστικά, άρπαξα τον Ντρέηκ και τον έσπρωξα ρίχνοντάς τον δεξιά απ' το κρεβάτι. Έπεσε στο πάτωμα ανάμεσα στο κρεβάτι και τον τοίχο.

- Τί έπαθες;

Ρώτησε αιφνιδιασμένος με την ξαφνική κίνησή μου.

Φαίνεται ότι ακόμα κι εγώ ξαφνιάστηκα από τον τρόπο που αντέδρασα.

Δεν ξέρω γιατί έριξα τον Ντρέηκ στο πάτωμα όταν άκουσα το χτύπημα στην πόρτα.

- Εμπρός;

Φώναξε ο Ντρέηκ.

Θυμήθηκα όταν μας επιτέθηκαν στο σπίτι μου κι άρπαξα το χέρι του Ντρέηκ όταν σηκώθηκε για να πάει στην πόρτα.

- Μην ανησυχείς Τάιγκερ. Το ξενοδοχείο είναι γεμάτο με δικούς μας. Θα ήταν αυτοκτονία αν επιχειρούσε κανείς οτιδήποτε εναντίον μας.

- Έφερα σαμπάνια για τους νεόνυμφους!

Είπε η φωνή πίσω από την πόρτα.

- Και πάλι θυμάσαι όταν ήρθαν να μας ευχηθούν κι ο ένας ήταν προδότης και πήγε να σε σκοτώσει;

Του υπενθύμησα.

Τότε μετά από μερικά δευτερόλεπτα που νόμιζα ότι κράτησαν ώρες, ο Ντρέηκ, έσκυψε στα πεταμένα ρούχα του και τράβηξε κάτι. Είδα ένα στιλέτο να το κρατά με τη λαβή κάτω και τη λάμα πάνω, κρύβοντάς το πίσω από το χέρι του.

Πήγε κοντά στην πόρτα κι αφού έστησε αυτί, κοίταξε από το ματάκι κι έπειτα άνοιξε μια λεπτή μονάχα χαραμάδα.

- Η σαμπάνια σας!

Είπε η φωνή.

- Άφησε την κάτω και φύγε.

Είπε ο Ντρέηκ.

Μάλλον έκανε όπως του είπε γιατί έσκυψε να πάρει τη σαμπάνια και τα δυο ποτήρια.