Hitman's Tears

🔪Κεφάλαιο 3🔪

Ντρέηκ

Αυτό είναι λοιπόν!

Κοιτούσα το σπίτι μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου.

Βγήκα έξω κι έκλεισα την πόρτα. Έκανα μια σύντομη κατόπτευση του μέρους. Ήσυχη γειτονιά. Η νύχτα είναι ο καλύτερος βοηθός μου!

- Θα περιμένω μονάχα 30 λεπτά ακριβώς.

Είπε ο Έντυ από το παράθυρο.
Έβγαλα το όπλο μου πίσω από το παντελόνι κι αφού το όπλισα, άκουσα τον Έντυ να προσθέτει:

- Και πού είσαι...; Χρησιμοποίησε μαχαίρι. Τη νύχτα, οι ήχοι πυροβολισμού, φτάνουν ως τ' αυτιά της αστυνομίας. Αν ακουστεί κάτι, θα ξεσηκώσουν ολόκληρο τον ντουνιά!

Αφού γύρισα και κάρφωσα τον Έντυ με την ακατάσχετη πολυλογία του, αναγκάζοντάς τον να σουρώσει στη γωνία του, κίνησα για το σπίτι του επόμενου στόχου μου!

Έλεγξα για συναγερμό αλλά δεν είχε τίποτα. Έμοιαζε περισσότερο εγκατελειμμένο, ξεχασμένο από ανθρώπους και από το χρόνο, παρά ότι ζούσε εδώ κάποιος... Το ότι δεν έχει τριγύρω σπίτια με γλιτώνει από αρκετούς μπελάδες!

Πλησίασα την πόρτα. Τα φώτα ήταν κλειστά! Ο ιδιοκτήτης, είτε θα κοιμάται τέτοια ώρα, είτε θα λείπει.

Κοίταξα τα περβάζια στα παράθυρα του σπιτιού. Αφού κοίταξα προσεκτικά τον τοίχο, τα κάγκελα, μελετώντας και ψάχνοντας τρόπο να μπω, το βρήκα. Πήδηξα κι άρπαξα ένα περβάζι. Σηκώθηκα κι αφού στηρίχτηκα στο πλάτωμα που προεξείχε, δοκίμασα να σηκώσω το παράθυρο. Ήμουν τυχερός. Ήταν ανοιχτό! Δεν ήθελα να κάνω θόρυβο σπάζοντας τζάμια. Αν και δεν υπάρχει κανείς εδώ γύρω, δε σημαίνει ότι ο ιδιοκτήτης μπορεί να είναι μέσα...

Αφού μπήκα, περπατούσα αθόρυβα, προσέχοντας το καθετί. Τεράστιο σπίτι με λίγα έπιπλα!

Φαινόταν ότι ήταν άδειο. Λογικά λείπει!

Αφού εξερεύνησα το μέρος, μπήκα σ' ένα δωμάτιο του οποίου η πόρτα ήταν μισάνοιχτη.

Δεν είναι κανείς εδώ. Είπα από μέσα μου και έσπρωξα την πόρτα για να μπω μέσα, ώσπου αντίκρισα ένα διπλό κρεβάτι με ουρανό! Ψάχνοντας τριγύρω και περιεργαζόμενος το χώρο, ανακάλυψα ένα καβαλέτο και πάνω σ' αυτό μια ζωγραφιά! Ένα ρεαλιστικό πορτρέτο που απεικόνιζε...εμένα να σημαδεύω τον θεατή του πορτρέτου, κρατώντας ένα όπλο στα χέρια μου! Στη ζωγραφιά απεικονίζονταν ακόμα και τα δάκρυά μου να κυλάνε από τα μάτια μου!

Κεντρικά Αστυνομίας Ν.Υόρκης

Τάιγκερ

Κοιτούσα από το παράθυρο του γραφείου κάτω τον κόσμο που είχε μαζευτεί, όπως επίσης και τους ρεπόρτερ και τους δημοσιογράφους. Είναι θαύμα που κατάφερα και γλίτωσα από αυτή τη λαοθάλασσα!