Hitman's Tears

🔪Κεφάλαιο 30🔪

Ραμόνα

Έριξα μια ματιά στα φάρμακα του οδοντίατρου όσο μιλούσε η Τάιγκερ μαζί του και βρήκα κάτι που μου τράβηξε το ενδιαφέρον.

Ήλπιζα μόνο να έκαναν τη δουλειά τους. Δεν θ' αφήσω την Τάιγκερ να κινδυνέψει άλλο.

Για να μας ευχαριστήσει που τον σώσαμε, προσφέρθηκε να μας κάνει το τραπέζι. Μας έφερε ένα πιάτο αχνιστό φαγητό και καθίσαμε κι οι τρεις στο μοναδικό τραπέζι που δέσποζε εκεί.

Όσο η Τάιγκερ μιλούσε μαζί του, εγώ έριξα το υπνωτικό που βρήκα στα φάρμακά του, στο ένα πιάτο και όταν ήρθαν στο τραπέζι, πρόσφερα το πιάτο στην Τάιγκερ.

Ενώ τρώγαμε, ένιωθα μια ανακούφιση γιατί αν πιάσει το υπνωτικό, τότε το σχέδιό μου θα έχει επιτυχία!

Πράγματι, με το που φάγαμε, η Τάιγκερ έδειχνε ήδη κουρασμένη. Τελικά έγειρε πάνω στο τραπέζι και αποκοιμήθηκε.

- Μετά από όσα είπε, τελικά τα παράτησε. Και νόμιζα ότι ήταν αποφασισμένη να το κάνει...Μήπως όμως είναι καλύτερα έτσι...Ήταν αρκετά ριψοκίνδυνο και κανείς δεν ξέρει αν θα πετύχαινε. Ακόμα κι εγώ δεν θέλω να αγγίξω αυτό το σπαθί...

Είπε ο Ισίντα.

Με την πρώτη ευκαιρία θα πετάξω αυτό το σπαθί σε ένα πηγάδι, θα φροντίσω να το εξαφανίσω, να μείνει μακριά από την Τάιγκερ.

Σκέφτηκα.

Αφού μας άφησε να ξεκουραστούμε ο Ισίντα στο μοναδικό δωμάτιο που είχε κρεβάτι, έβαλα την Τάιγκερ να ξαπλώσει στο κρεβάτι κι εγώ κάθισα κάτω στο πάτωμα να την προσέχω. Ο Ισίντα σίγουρα θα κοιμάται μέσα στο κρεβάτι του ιατρείου. Έχει πολύ ησυχία.

Έριξα μια ματιά στην Τάιγκερ. Ακόμα κοιμόταν βαθιά. Τότε το πήρα απόφαση. Σηκώθηκα αθόρυβα και πήρα το σπαθί με τη θήκη του στα χέρια μου και βγήκα έξω από το δωμάτιο αθόρυβα.

Εκπαιδευμένη καθώς ήμουν, δεν ξύπνησα κανέναν. Κατάφερα να βγω έξω από το κτίριο.

Κρατώντας τον Μουραμάσα, έψαχνα ένα πηγάδι ώστε να το πετάξω μέσα, μια βαθιά τρύπα, να είμαι σίγουρη ότι δεν θα το βρει κανείς ποτέ ξανά.

Ήταν δύσκολο να βρω κάτι τέτοιο στα ερείπια και τα χαλάσματα. Έπρεπε να περπατήσω αρκετά, ώσπου έφτασα μακριά από σπίτια. Για καλή μου τύχη, εντόπισα κάτι. Δεν ήταν βέβαια πηγάδι αλλά ήταν ένα φρεάτιο. Άπλωσα το σπαθί να το ρίξω, αλλά την τελευταία στιγμή άκουσα έναν περίεργο ήχο που έβγαινε θαρρείς από το σπαθί.