Hitman's Tears

🔪Κεφάλαιο 9🔪

Τάιγκερ

Συνέχισε ο Ντρέηκ τη διήγησή του,  την οποία ήμουν περίεργη να μάθω, μήπως και βγάλω άκρη για το τί συμβαίνει...

- ...ξύπνησα γυμνός σε ένα άγνωστο μέρος. Το πρώτο που κατάλαβα, ήταν ότι αν και ξύπνιος, ένιωθα το σώμα μου μουδιασμένο, ανίκανο να κινήσει εστω κι ένα μυ, λες κι ήμουν παράλυτος. Ήμουν όρθιος και τα χέρια μου δεμένα αριστερά και δεξιά, ανοιχτά σε διάταση και με το πρόσωπό μου να κοιτάζει έναν κρύο τοίχο! Θυμάμαι ότι υπήρχε κάποιος πίσω μου. Μια παρουσία, αλλά έτσι όπως ήμουν στραμμένος προς τον τοίχο, δεν μπορούσα να τον δω. Άκουσα όμως τη φωνή του. Ήταν μια φωνή ηλικιωμένου. Ένιωσα δάχτυλα στον λαιμό μου και μετά ένα τσίμπημα. Ήταν σα να μου έχωνε βελόνες στο δέρμα μου...Μου είχε πει πόσο θλιβερό ήταν που μόλις μπορούσα να αρθρώσω λέξη κι ήταν ακόμα πιο λυπηρό που δεν μπορούσα να κουνήσω χέρια ή πόδια! Μου εξήγησε ότι έχωνε βελόνες στην παρεγκεφαλίδα και στην υπόφυση. Αυτό αρκούσε για να ενσωματώσει μέσα στο υποσυνείδητό μου, τις εντολές των "Δώδεκα Δράκων!" Από εκεί και μετά δε θυμόμουν τίποτα. Συνειδητοποίησα ότι ξύπνησα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου. Είχα τις αισθήσεις μου, μπορούσα να μιλήσω, δε με σκότωσαν, οπότε σκέφτηκα ότι ήταν απλώς ένα τρελό όνειρο! Τότε θυμήθηκα ότι χτύπησε το τηλέφωνο στο δωμάτιό μου. Όταν το σήκωσα, άκουσα μια φωνή να μου λέει: "Σκότωσε! Σκότωσε! Σκότωσε! Κάρφωσε! Κόψε! Πυροβόλησε! Χτύπησε! Ντρέηκ Ρος, αυτές είναι οι λέξεις-κλειδιά που ενεργοποιούν την μεθυπνωτική φάση. Ύπνωση από την οποία δεν θ' απαλλαγείς ποτέ! Κι αυτό σημαίνει ότι είσαι από τώρα και για πάντα ένας από τους Δώδεκα Δράκους! Έχουμε μια επείγουσα δουλειά για σένα, κάποιον που θέλω να σκοτώσεις. Τον λένε Αντόνιο Ρίτσι. Έξω, θα σε περιμένει κάποιος που θα σε καθοδηγήσει. Τ' όνομά του είναι Έντυ. Καλή επιτυχία λοιπόν." Αυτά ήταν τα λόγια του και πριν το καταλάβω, ήμουν έξω από το ξενοδοχείο. Βρήκα τον Έντυ τον οδηγό μου, τον οποίο ήδη γνώρισες. έξω. Μου έδωσε ένα μαχαίρι λέγοντάς μου ότι ο στόχος μου μπορούσε ν' αντιληφθεί αν κάποιος έχει πιστόλι.

- Δηλαδή, θες να μου πεις ότι σε υπνώτισαν και τώρα δουλεύεις γι' αυτούς;

- Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να αντισταθώ. Δεν μπορώ να παρακούσω τις εντολές τους. Βρήκα το στόχο, τον πλησίασα και τον σκότωσα με μαχαίρι. Φαίνεται ότι κάποιος με φωτογράφισε την ώρα του φόνου γιατί όταν το αφεντικό με κάλεσε να τον δω, είχε μπροστά του τις φωτογραφίες από τη σκηνή μάχης μου. Μόλις είδα τις φωτογραφίες άρχισαν να κυλάνε δάκρυα από τα μάτια μου. Το αφεντικό μου εξήγησε ότι μόλις ολοκλήρωνα την αποστολή, απελευθερωνόμουν από τις μεθυπνωτικές διαταγές, αλλά εκείνη τη στιγμή δάκρυζα. Αυτό συνέβαινε κάθε φορά. Ήμουν όμως ήδη ένας από τους "Δώδεκα Δράκους" και πλέον δεν υπάρχει γυρισμός. Με ρώτησε αν αναρωτιόμουν γιατί δε με σκότωσαν αντί να με κάνουν μέλος της οργάνωσής τους. Τότε μου  είπε ότι διέθετα τα ιδανικά προσόντα και τις συγκυρίες να δρω ως εκτελεστής. Ήμουν ελκυστικός, ταλαντούχος και διάσημος καλλιτέχνης. Με διέταξε να πάω στην Ιρλανδία όπου θα συνέχιζα την εκπαίδευσή μου για ν' αποκτήσω κάθε ικανότητα που πρέπει να έχω  ως εκτελεστής τους επόμενους έξι μήνες...

- Μήπως θυμάσαι πότε περίπου έφυγες από την Ιταλία;

- Ναι, ήταν καλοκαίρι, πριν από έντεκα χρόνια!

Άραγε να ήταν τότε που οι σωματοφύλακες του μπαμπά με βρήκαν μεθυσμένη και με έφεραν πίσω στην Αμερική; Τότε που εξαφανίστηκε ο Ντρέηκ από την Ιταλία;

- Είπες ότι κράτησες την ταυτότητά σου ως ζωγράφος, σωστά;

- Ναι. Εφόσον έλαβα διαταγές να γυρίσω στην Ιρλανδία, συνέχισα εκεί την εκπαίδευσή μου και ταυτόχρονα είχα την ιδιότητά μου ως ζωγράφος.

Ίσως γι' αυτό όταν γύρισα πίσω στην Ιταλία δεν τον βρήκα. Επειδή ήταν στην Ιρλανδία! Άραγε να τον ρωτήσω αν θυμάται κάποια κοπέλα; Πού θα το στηρίξω όμως; Δεν έχω αποδείξεις...Θυμάμαι ότι γνώρισα κάποιον, αλλά δεν θυμάμαι το πρόσωπό του. Είναι σα να επρόκειτο για μια σκιά. Ήταν απλώς σύμπτωση που το ένστικτό μου με οδήγησε στην Γκαλερί και ήταν σύμπτωση που με τράβηξε ένας πίνακας του οποίου ο δημιουργός λεγόταν Ντρέηκ όπως ο άντρας που έχω αυτή τη στιγμή μπροστά μου. Ίσως υποσυνείδητα θέλω τόσο πολύ να πιαστώ από κάπου, να στηρίξω το γεγονός ότι δεν είμαι τρελή, που συνέδεσα μόνη μου τον Ντρέηκ με εκείνον τον άντρα-φάντασμα του παρελθόντος μου! Εκείνος δεν ανέφερε στην ιστορία του καμία κοπέλα. Ίσως να είμαι τελείως λάθος...

- Όσο ήσουν στην Ιταλία...ήσουν ελεύθερος; Θέλω να πω...είχες κοπέλα;

Ρώτησα ντροπαλά κι αμήχανα. Την ίδια στιγμή δεν πίστευα τον ίδιο μου τον εαυτό, πώς είναι δυνατόν να του έκανα μια τέτοια ερώτηση...

- Κοπέλα;

- Ναι...θέλω να πω...ένας εντυπωσιακός, ελκυστικός, διάσημος νέος καλλιτέχνης στην Ιταλία, δύσκολα παραμένει απαρατήρητος από τον γυναικείο πληθυσμό, σωστά; Εξάλλου εσύ ο ίδιος το είπες πριν λίγο. Η έλξη που προκαλείς, ήταν μια από τις ικανότητες που ήδη διέθετες για να γίνεις Εκτελεστής των "Δώδεκα Δράκων"...

- Ναι, πράγματι...μόνο που δε θυμάμαι να είχα καμία κοπέλα...Όπως σου είπα το βράδυ που σε βρήκα στο δωμάτιό σου, ήσουν η πρώτη που...

Χαμήλωσε το κεφάλι.

Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμικτα. Από τη μια χαιρόμουν που μου έλεγε κάτι τέτοιο, ότι ήμουν η πρώτη γυναίκα που πλησίασε, η πρώτη που της έκανε έρωτα, από την άλλη ένιωσα αβάσταχτη απογοήτευση και θλίψη, καθώς τα λόγια του συνέτριβαν τις ελπίδες μου να έχω βρει τον άντρα που έψαχνα...