Hitman's Tears

🔪Κεφάλαιο 21🔪

Ένα θεόρατο πέτρινο άγαλμα φύτρωνε από τον παγωμένο ωκεανό που από μακριά έμοιαζε ότι ήταν το τέρας του Λοχ Νες! Όταν όμως πλησιάζεις αρκετά, καταλάβαινες ότι ήταν κατασκευασμένο από βράχια. Στα ελάχιστα σημεία που κατάφερνε και φύτρωνε λίγο χορτάρι, έδινε λίγο χρώμα στο άκαμπτο, μαρμαρωμένο τέρας, που στεκόταν με ανοιχτό στόμα απ' όπου ξεφύτρωναν σουβλερά δόντια κι έμοιαζαν με σταλαγμίτες και σταλακτίτες. Η εικόνα προκαλούσε δέος και τρόμο σ' όποιον τολμούσε να περάσει από εκεί!

Ήταν αν όχι ανέφικτο, σίγουρα αρκετά δύσκολο για κάποιον να σκαρφαλώσει σ' αυτά τα απόκρημνα βράχια αυτού του απομονωμένου νησιού που έμοιαζε σα θαύμα της φύσης. Η λεία κατακόρυφη επιφάνεια της κατασκευής σε συνδιασμό με το γεγονός ότι βρεχόταν από το παγωμένο νερό, καθιστούσε αδύνατη την αναρρίχιση! Υπήρχε μονάχα ένας δρόμος που όμως απαιτούσε γενναιότητα, θάρρος, μεγάλη αυτοκυριαρχία και ικανότητα. Ένα στενό επικίνδυνο μονοπάτι με απρόβλεπτη κι επικίνδυνη πορεία που ανέβαινε ανηφορικά, μια ατέλειωτη πέτρινη σκάλα, χωρίς στηρίγματα που ανέβαινε φιδογυριστά στο σώμα αυτού του πέτρινου δράκου για να καταλήξει στα τελευταία μέτρα, να αιωρείται πάνω από δεκάδες μέτρα από την άγρια και τρικυμισμένη θάλασσα που έφερνε ανελέητα τον ακίνητο δράκο. Η δυσκολία ήταν ότι τα τελευταία μέτρα της σκάλας καθώς απεικόνιζε το λεπτό μουστάκι του δράκου που αιωρούνταν στον αέρα, είχε πλάτος λιγότερο από μισό μέτρο και φιδογυριστό, ελικοειδές  σχήμα. Ελάχιστοι κατάφερναν να περάσουν χωρίς να χάσουν την ισορροπία τους είτε κοιτάζοντας κάτω, είτε παρασυρμένοι από τον παγωμένο βοριά που φυσούσε.

Για τον Ντρέηκ όμως, τον Δακρυσμένο Εκτελεστή κι Αρχηγό των Δώδεκα Δράκων, δεν ήταν τίποτα. Η εκπαίδευσή του περιλάμβανε πολύ πιο δύσκολες κι απαιτητικές ασκήσεις κι ακόμα πιο δύσκολες αποστολές.

Φτάνοντας στην κορφή του κεφαλιού του Δράκου, ανάμεσα στα δύο κέρατά του που έμοιαζαν με γιγάντιες, γρανιτένιες χατζάρες! Διέκρινε στο κέντρο, το μεγάλο Αρχοντικό που ήταν η βάση της Ραμόνας, εκεί όπου διέμενε.

Ντρέηκ

Είμαι σίγουρος ότι δεν θα έχω πρόβλημα με την ασφάλεια! Η Ραμόνα θα με περιμένει. Εμένα ήθελε από την αρχή, γι' αυτό απήγαγε τον Μάγκνους, τη Ναόμι και την Τάιγκερ.

Είχα δίκιο. Δεν έβλεπα κανένα φρουρό απ' έξω. Ήταν σα να είχαν εξαφανιστεί όλοι. Δεν υπήρχε ψυχή!

Άνοιξα μόνος την πόρτα. Δεν ήρθα απροετοίμαστος. Πάντα κουβαλούσα ένα όπλο κι ένα μαχαίρι. Ήταν τα μοναδικά όπλα που μου επιτρεπόταν. Τα μοναδικά που χρειαζόμουν για τις αποστολές μου κι αυτό, γιατί το μεγαλύτερο όπλο μου ήταν το σώμα μου. Δυνατό, εκπαιδευμένο, ανθεκτικό σε οτιδήποτε!