Tego lata stałam się piękna.

rozdział 8

Po kolacji zostałam na dole na kanapie podobnie Konrad. Siedziona przeciwległym końcu po brzękując ze spuszczoną głową na gitarze.

Słyszałam że masz dziewczynę – odezwałam się. – I że to coś poważnego.

– Mój brat nie umie trzymać języka za zębami.

Jakiś miesiąc przed wyjazdem do cousins jeremiach zadzwonił do Stevena. Rozmawiali dość długo A ja przyczaiłem się za drzwiami pokrył Stefana i podsłuchiwałam. Stefan się nie odzywał za wiele ale rozmowa sprawiała wrażenie poważnie. Wpadłam do jego pokoju i spytałam o czym rozmawiali on nazwał mnie wścibskim małym szpiegiem a potem wreszcie wyjaśnił że Konrad ma dziewczynę.

– jak ona jest?

Zadając to pytanie nie patrzyłam na niego krótka obawiałam się że Wyczytaj mi to interesuje.

Condrat odchrząknął.

– Zerwaliśmy – odparł.

Omal nie krzyknęłam. Serce mi podskoczyło.

– twoja mama ma rację umiesz łamać serca.

To miał być żart ale słaba wybrzmiały w mojej głowie i zawisły w powietrzu niczym swoista deklaracja. Zdrygnął się.

-To ona rzuciła mnie – powiedział bez emocji.

Nie potrafiłam sobie wyobrazić żeby ktoś mógł zerwać z Konradem. Zastanawiałam się jak ona była. Nagle nabrała w mojego wykształtu fascynującej prawdziwej postaci.

– Jak miała na imię?

– A jakie to ma znaczenie na znak zapytania – powiedział szorstko po czym dodał: – aubrey Miała na imię aubrey.

– To czemu z tobą zerwała?

Nie mogłam się opanować. Zżeżarła mnie ciekawość. Kim była ta dziewczyna znak zapytania wyobraziłam sobie kogoś o platynowych blond włosach i turkusowych oczach kogoś z owalnymi paznokciami i zadbanymi skórkami. Ja swoje paznokcie miałam krótko obcinać ze względu na fortepian A kiedy zrezygnowałam z lekcji nadal obcinałam je krótko bo do takich się przyzwyczaiłam.

Konrad odstawił gitarę i wbił wzrok ponuro w przestrzeń.

– powiedziała że się zmieniłem.

– a zmieniłeś się?

– nie wiem. Wszyscy się zmieniają. Ty też.

– w jakim sensie?

Wzruszył ramionami i znów wziął gitarę.

– jak mówiłam wszyscy się zmieniają.

Konrad zaczął grać na gitarze w gimnazjum. Nie znosiłam kiedy co robił. Siedział po brzękując słuchał jednym ruchem częściowo nieobecny. Nudził sobie pod nosem i był w swoim świecie. Oglądaliśmy telewizję albo graliśmy w karty a on brzdąkał. Albo siedział u siebie i ćwiczył. Po co Nie mam pojęcia. Wiedziałam tylko że spędza przez to czas z dala od nas.

– Posłuchaj tego – powiedział kiedyś rozplątując słuchawki tak żeby mi je wzięła jedną a on drugą. Stykaliśmy się głowami. – niesamowite prawda?

To był Pearl Jam. Konrad wyglądał na tak szczęśliwego i zafascynowanego jakby osobiście ich odkrył. Nigdy o nich nie słyszałam Ale w tamtej chwili to była najlepsza piosenka i jakie w życiu słucham. Poszłam kupiłam album ten i w kółko go słuchałam. Kiedy leciał kawałek numer 5 blask miałam wrażenie że przeżywam tę chwilę od nowa.

Po wakacjach i po powrocie do domu zajrzałam do sklepu muzycznego kupiłam nuty nauczyłam się grać w ten kawałek na fortepianie. Pomyślałam że któregoś dnia mogłabym akompaniować Konradowi i stworzylibyśmy coś na kształt zespołu. To było głupie bo w letnim domu nie było Nawet pianina. Susanna chciała sprowadzić instrument żeby mogła ćwiczyć ale mama jej na to nie pozwoliła.