Sinan beyin göz kapaklarını yavaşca açtıgında bulanık gözleri ile çocuklarını yanında gördü ve birşey olduğunu düşündü çünkü yatarken çocukları ayrı ayrı odalara yatırmıştı git gide ürküyordu sinan bey ve yavaşca kalkarken Damla uyandı Damla Sinan beye bakarak "babacım biz gece çok korktuk o yüzden senin yanında yattık" dedi ve korkarak baktı Sinan beyin yüzüne. ..
Sinan bey "güzel kızım neden peki" dedi
"Gece çok gök gürledi babacım Gökhan da yanıma geldi bişey yapamadığım için senin yanina gelelim dedik ve bu gece seninle uyuduk."
Sinan bey gülümseyerek kızına sarıldı ve "Damlacım korkmayın öyleyse ben burdayım tamam mı ?" diyerek gülumsedi ve o ara Gökhan yavaşca gözlerini açıyordu Sinan bey" hadi kalk bakalım uykucu" dedi ve oģlunu öptü hepsi birlikte güzel bir kahvaltı hazırlamaya karar verdiler Damla ilk günün bu güzel sabahında yardım etmek istedi . Hepsi birlikte müthiş bir kahvaltı hazırladılar .
Kahvaltının ardından sofrayı topladılar ve Sinan bey "hadi biraz oturalım çocuklar bugün hafta sonu" dedi "daha sonra biraz sahile gezmeye gideriz " ve çocuklarına sarıldı Gökhan ve Damla Sinan beyin koltukları altına girerek biraz oturdular Gökhan sessizlik karşısında biraz sıkılmıştı tam kumandaya uzanıp televizyon u açıcakken Sinan bey" gel oğlum biraz konuşalım, daha sonra izleriz televizyon" dedi.
Damla biraz irkilmisti yanlış birsey yaptığını düşündü ve" noldu baba ben yoksa birşey mi yaptım "dedi ve suratı çok bozulmuştu. Sinan bey" hayır kızım sadece seni biraz daha tanımak için sorular sormak istemistim ama istemiyorsan sormıyım güzel kızım" dedi ve Damla "yok babacığım sorabilirsin tabiki dedi ve bu cevabın üzerine Sinan bey" biraz anlatır mısın kendini ?"dedi.
"Ben önceden çok beğendim o ışıklı evlerin içinde yaşardım çok mutlu bir ailemiz vardı ben tektim Gökhan gibi kardeşim hiç olmadı bu yüzden de biraz sıkılırdım 3 sene önceye gidersem annem kötü bir hastalığa yakalandı ve babam dediğim insan annemin hastalığı ile uğraşmak istemedi annemi ve beni istemedi bakamam size dedi bağırıyordu bize her akşam annemi doktora bile getirmemisti bunun üzerine bende küçük olduğum için annemi hastaneye maalesef getiremedim annem de bu olaylardan 1 hafta sonra gözlerini kapadı 1 hafta kendini çok üzdü annem dayanamadı diyerek gözyaşlarını süzüyordu güzel yanaklarından soluksuz anlatmaya devam etti ve babamda bana bakmak istemedi ve beni evden attı akrabalarım da bana ulaşamadı çünkü evimden uzaklaşmıştım babamda beni onun teyzesinin yanına yolladım demiş akrabalarım a uzun zaman sonra duydum. O sokaklarda annem gözlerini kapattıktan sonra yaşamaya başladım işte dedi her gece bakardım çünkü o ışıklı evlerde bizde mutluyduk diye her gece ağlardım beni kimse görmezdi herkes yanımdan sadece bir rüzgar gibi geçerdi dedi ve cümlelerine son vermek istedi sustu. Sinan bey bunun üzerine" tamam kızım artık üzme kendini biz varız unutma sen ben Gökhan tamam mı "dedi ve kızını güzelce sevdi moral verdi . "Peki annenin hangi mezarlık da olduğunu biliyor musun" dedi bu soru üstüne Damla "evet duymustum ama gidemedim hiç getirenim olmadığı için dedi ZincirliKuyu mezarlığındaymış baba" dedi
Sinan bey" öyleyse bugün seni oraya getirmemi ister misin olur mu ?"dedi
Damla ilk defa annesinin yanına gidicekti 3 sene sonra "ANNE BEN GELDİM "diyebilecekti çok mutlu olmuştu" çok isterim ama size yük olmıyım lütfen uzaksa" dedi ve sinan bey" hayır güzel kızım ne yükü" dedi ve sarıldı Gökhan da Damla''nın daha mutlu olacağı için yüzündeki tebessüm artmıştı . "Haydi o zaman hazırlanın afacanlar "dedi Snan bey ve yola çıkmaya hazırlandılar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ışıklı evler...
Short Storybir yaz günü.. şehrin her tarafını geceleyin bembeyaz ışıklar sarmış tüm evlerde yanan o güzel ışıklar ve sokakta öylece yalnız bekleyen 8 yaşındaki bir çocuk. .. bu çocuğun hikayesini bilir misiniz bilmiyorum ama o kendi hikayesini çok iyi bi...
