Sinan beyin yavaşca gözlerini açması ile gün başlamıştı...
Bugün sanki havada bir sıkıcılık,içinde bir huzursuzluk vardı.
Yataktan kalkası yoktu bu kadar olamazdı ,ilk defa böyle birşeyle karşılaştı. Hadi hayırlısı dedi içinden ve yatağından yavaşca doğruldu...
Çocuklar uyanmış ve salonda oturmuşlar Sinan Beyin gelmesini bekliyolardı . Sinan bey geldiginde ise "Günaydın çocuklar"diyerek tekli koltuģa oturdu "Günaydın babacığım"dediler çocuklarda...
Sinan bey çocuklarının asla üzülmesini istemiyordu bu yüzden bu sıkıntısını içine attı ve "hadi çocuklar bugün sizi kumpir yemeye getiriyim ne dersiniz "dedi. Çocuklar bu güzel teklifin karşısında "evettt baba evett "dediler ve yola koyuldular yolda giderken Sinan Beyin nefesi de sıkışmaya başlamıştı. Bugün bir aksilik olucak sanırım diye için için tekrarlarken karşısından gelen bir kamyon Sinan Beyin gözlerinin de kararması ile dikkat odağından kaçtı ve nefes de alamadığı sıra da direksiyona hakim olamayarak kamyonun altına girdiler. ..
Çocuklar çığlık atmıştı arkada ama ne fayda...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ışıklı evler...
Short Storybir yaz günü.. şehrin her tarafını geceleyin bembeyaz ışıklar sarmış tüm evlerde yanan o güzel ışıklar ve sokakta öylece yalnız bekleyen 8 yaşındaki bir çocuk. .. bu çocuğun hikayesini bilir misiniz bilmiyorum ama o kendi hikayesini çok iyi bi...
