Almost is NEVER ENOUGH.

Chapter 5

Kumpleto na kami dito sa room ni Kelvin. I decidd to tell them why I went to the bar last night. I told them that I will stop my schooling. Well, they were shocked but they encouraged me na everything will be fine.

"Myloves, all is well ok? Andito lang kami whenever you need help." Sabi ni Rhian while hugging me. Pinipigilan kong wag umiyak kase I know for a fact that they don't wanna see me this weak. Ang Ashley na kilala nila e si Ashley na matapang, masiyahin at positibo sa lahat ng bagay.

"Oo naman myloves, I'll be fine. Pagsubok lang to ni Lord. Kaya ko to! Love you three!" Sabay group hug namin.

Alas-tres na ng hapon ng napagpasyahan na naming umuwi. Well, ako pala ang nag-aya ng umuwi. Nakakahiya na kase kina Kelvin and I have to face the reality. I've decided na magwowork muna ako habang hindi ako nag-aaral. Mag-iipon ako para naman makabawas sa alalahanin ni papa. Kawawa na siya masyado. Kahit naman nagtatampo ako sakanya e hindi ko pa rin yun matitiis.

Andito nako sa bahay, ano pa bang bago? Wala na namang tao. Haaay. Kelan kaya sasaya ulit ang bahay namen? It's a two storey house, yes it's big but I don't like it. Mas gusto ko yung simpleng bahay namin noon. Maliit pero masaya at kumpleto kami. Unlike now, malaki nga wala namang tao.

I went to my room and I started to make my resume. Wala akong idea kung saan ako mag-aapply. Bahala na! Si Lord na mag-aarrange ng lahat.

Umidlip muna ako saglit at nagising ako dahil sa isang text message.

From Paul:

Hi ashley! May kakilala ka bang naghahanap ng trabaho? If meron PM mo ko. We need 30 agents for our account. Mass hiring kaya mabilis lang ang process. Papuntahin mo siya sa office mamayang 8 pm ang interview. :)

Nagising ang diwa ko sa nabasa ko! Timing na timing si Paul! Oh Lord, thank You po! Alas singko na ng hapon, omg. I have to hurry. Naligo ako and nagbihis ng semi-formal. I wore my longsleeves and slacks. Mukha akong papasok sa office. I texted Paul kung saan ang office nila and when I got his reply nagmadali akong umalis. Wala pa ring tao samin, so nilocked ko na ang bahay at umalis na.

Andito nako sa Cite 1 kung saan sinabi ni Paul. Ang daming tao! Gosh, kakayanin ko ba to? Jusko Lord, Ikaw na po ang bahala sa interview na to. Habang nag-aantay ako sa labas, may napansin akong familiar na mukha. Hindi ko lang maalala kung saan ko siya nakita. He's looking at my direction, and when our eyes met, lalo akong kinabahan. Shit ka! Why are you looking at me that way! Inalis ako ang tingin ko sakanya at umalis ako sa kinatatayuan ako. I grabbed my phone and dialed Kelvin's number.

Please answer...

"Best! Kinakabahan ako." I stated as soon as he answered my call.

"Bakit ka naman kakabahan? Asan ka ba?"

"Andito ako ngayon sa Cite 1, I'm about to have my JOB INTERVIEW." I said,

"What? Magtatrabaho ka? Alam na ba ni tito yan? Why do you have to work best?"

"Gusto kong tulungan si papa habang hindi ako mag-aaral. Ayoko namang maging pabigat no. And I also want to earn para next year e makapag-aral nako."

"Well best, I've got your point. What can I do? Kaya mo yan best! I know you can make it. Ikaw pa? You're a smart lady."

"Thanks best! You really know how to make me feel confident. Oh sge na, I have to end this call na. Malapit nakong mainterview."

"Sure best. Just give me a call after your interview. I'll fetch you ok?"

"No best. I'm ok. Uwi na lang ako mag-isa. Nakakahiya sayo nu ka ba!"

"No. I insist. I'll fetch you. Delikado sayo ang umuwi mag-isa."

"Ok. Makakatanggi pa ba ako? See you later best. Loveyou."

"Alright. Loveyou too Ash."

And I ended the call. Woah! Kahit papaano ay nawala ang kaba ko. I waited for almost 5 minutes nung tinawag na ang name ko. Ito na naman ako kinakabahan na naman ako. I let a heavy sigh out before I enter the AVP's room.

"Alright, Ms. Reyes, you're now hired. You'll receive an offer letter on your email. Make sure to check it cause by that you'll know when your training will be. See you then."

"Thank you so much, sir."

OMG!! I'M HIRED!!! Thank You so much, Lord! I texted Kelvin na tapos na ang interview ko. I didn't say na pumasa ako cause I want to surprise him. Hahaha.

Andito ako ngayon sa may waiting shed malapit sa Cite 1, Kelvin is on his way na daw. Nakakatakot naman pala dito, it's 11 pm already and walang masyadong nadaan na mga sasakyan. Good thing na nagpresinta si Kelvin na sunduin ako. Haay.

While waiting, I saw the guy kanina. He was about to ride on his motor ng mapalingon siya sakin. Tinitigan niya muna ako bago niya sinuot ang helmet nya at sumakay sa motor niya. What's with this man? Kung makatingin siya saken e parang kakilala ko siya? Well he look familiar to me pero hindi ko maalala bakit. Lumampas na ang motor niya saken. Sinundan ko naman siya ng tingin. Ang bilis niya magpatakbo!

After 10 minutes of waiting e sa wakas ay nakarating na din ang Bestfriend ko!

"I'm glad you're here already! Nakakatakot dito best!" I said while I walk papunta sa kanya.

"Sorry mejo natagalan, hindi ko kabisado masyado ang daan e." He explained.

"It's okay best. Aarte pa ba ako? Ako na nga tong nakaabala. Hahaha."

"Baliw. Ok lang. Maliit na bagay! So how's your interview?" He asked.

Nagkunwari akong malungkot at nakita ko sakanya na lumungkot din ang mukha niya. He pat my head and hug me. Umepekto ang acting ko. Hahahaha

"JOKE LANG! I PASSED! I'M HIRED BEST! HAHAHAHAHAHA" I shouted!

"Wow! I knew it! Siraulo ka talaga kahit kelan! Well, congratulations Ms. Reyes! You deserve it!" At niyakap niya ako ng mahigpit.

Nang kumalas ako sa yakap namen, I saw him again. Nakatingin siya sa amin. How did that happen? Nakita ko siyang umalis kanina ha? He's so creepy! Gosh. Niyaya ko ng umalis si Kelvin. That guy is scaring me! Sino siya damn it!