I rushed into the training room after what happened. I still can't move on! I can't believe na dalawang beses na niya akong hinalikan pero wala akong maramdaman na galit o inis, puro confusion lang. Why would he do that? Why? I won't believe na he likes me kasi una sa lahat hindi naman niya sinasabi sakin na gusto nga niya ako and second, kakakilala lang namin!
To think na may girlfriend siya! Wait, is she really his girlfriend? And why am I hoping na sana hindi niya ito girlfriend? Do I like him that much na gusto ko ako na lang ang girlfriend nya? Mygosh! I'm hopeless!
Wala sa sarili akong nakaupo sa upuan ko after ng break. Natapos na pala ang first day ng product training namin ng walang nagsisink in sa akin. Hindi ko na rin tiningnan pa si Vhins o kinausap man lang after what happened. Para san pa? As much as possible I don't wanna be involved to him. May girlfriend man siya o wala, I still have to keep my distance from him. I don't wanna fall harder to him.
Our product training went well. We all passed! Saturday na ngayon and next week daw ay pupunta na kami sa floor upang makipagbuddy na sa mga agents. And after three days daw ay magtetake na kami ng calls. I don't know how I handled my distance kay Vhins. Siguro dahil na rin sa mga kasama ko sa training. I didn't tell them what happened, baka tuksuhin lang nila kami ni Vhins at baka lalo lang madevelop tong nararamdaman ko. I know it's too sudden, at ako rin mismo ay naguguluhan. I can't say that this is love, it's way too far for that. Maybe I'm infatuated. I can't deny that fact. Vhins is handsome, he is a gentleman, he is funny, he is kind. Well yes, he looks like a bad boy but he is not. He is the opposite of his looks. How did I know? Well, di ko siya kinakausap pero ang buong atensyon ko ay nakamatsag sa kanya. I observe him too much, pero di ako nagpapahalata. I don't want him to notice that I am stalking his actions.
Off namin ngayon at wala akong magawa sa buhay, and so I decided na puntahan na lang si Kelvin sa kanila. Namimiss ko na din ang lalaking yun. Pareho kaming busy sa kanya kanya naming buhay.
Pagkadating ko sa kanila ay si Samantha ang bumungad sa akin. Bukas ang bahay nila kay dumeretso nako sa pagpasok.
"Ateeeeeee!!! You're here!!!" She excitedly yell. She ran towards my direction at niyakap ako. Oww I also miss this cute little girl.
"Yes sam! I miss you! Where's your kuya?" I also hug her and kiss her cheeks. She's really cute!
"Nasa kwarto niya pa ate. Come on! Let's wake him up!" At hinila nga niya ako papunta sa kwarto ng kuya niya.
Pagkapasok namin ay nakita kong tulog na tulog pa nga siya. Siguro kung hindi ko lang siya bestfriend ay matuturn off nako sakanya, his room is a mess! Kalat ang damit niya anywhere and also papers. Ano ba naman tong lalaking to! Haay. -_-
Umakyat si samsam sa kama ng kuya niya at saka siya nagtatalon talon doon. She's doing that while laughing. Nagising si Kelvin na nakakunot ang noo, nawala ang kunot ng noo niya at napalitan ng gulat ng makita ako na natatawa dito sa may pinto.
Tinapunan niya lang ako ng unan dahil hindi pa rin ako matigil sa pagtawa. Sana pala ay vinideo ko si samsam sa ginawa nya at para makita ang expression nya! HAHAHAHAHA PRICELESS!
Hindi pa rin siya tumayo at nagtakip lang siya ng kumot kaya sumali ako kay Samsam sa pagtalon talon sa kama niya. Tignan ko lang kung di ka pa magising!
I'm in the middle of jumping and laughing ng bigla niyang hinila ang paa ko kaya ang nangyari ay napahiga ako sa kama nya. Nagulat ako kaya hindi ako agad nakatayo. At dahil sa gulat pa rin ako, dinaganan niya ako at hindi ako makakilos.
"Oh ano? I'm awake now. At lintik lang ang walang ganti sa ginawa niyo!" He said playfully. Nakadagan pa rin siya saakin habang kinikiliti niya ako. Damn! I should have seen this coming!
"Hahahahahahaha! Best! Tama na! Hahahahaha. Shit! Please!" Sabi ko in between my laughter.
"No way! Sinira niyo ang pagtulog ko and I should have my revenge!"
"Hahahahahahahaha! Ok ok. I'm sorry okay? Ayaw mo kasi magising e! I won't repeat it again, just stop now ok? Hahahahahahaha"
Hindi pa rin siya tumigil sa pagkiliti saken, at talagang sumali pa itong si samsam sa ginagawa ng kuya niya. Wait! She should be my partner not his!
Natigil lang sila sa pagkiliti sakin ng kumatok na ang mama ni Kelvin.
"Kelvin, labas na jan. Wag na kayong maglaro ni samsam." Ay oo nga pala! Hindi pa ako nakikita ni tita so hindi niya alam na andito ako. Shemay. Nakakahiya naman pag lumabas ako galing sa kwarto ni Kelvin na ganito ang itsura ko.
Unang lumabas si Samsam at pumasok muna sa CR niya dito sa room si Kelvin para maghilamos. Inayos ko muna ang sarili ko, pagkalabas niya sa CR ay tapos na rin naman ako sa pagaayos kaya ayun, sabay na kami sa paglabas ng kwarto niya.
Nagulat pa kami kasi andito pala sa labas ang lola at mga tita niya.
"Andito ka pala Ash? Kanina ka pa ba?" Tanong ng mama niya.
"Opo tita. Kanina lang po. Nakasalubong ko po si Samsam kanina, hinila niya ako sa kwarto ng kuya niya para po gisingin siya. Sorry po di po ako nagpaalam bago pumasok." Paliwanag ko. Nagmukha tuloy akong guilty dahil sa explanation ko pero okay lang. Baka kung ano pa isipin nila e.
"No darling. It's okay ano ka ba. Boto naman kami sayo e. " Namula naman ako sa sinabi niya. What? Boto? But we're just friends! Magsasalita pa sana ako ng hilain na ni Kelvin ang kamay ko papunta sa kusina.
"Tara na nga. Kain na tayo. Wag mo pakinggan yang si mama. Psh."
Tahimik lang akong sumunod sa kanya, ayokong magbigay ng malisya. No. We can't be.
"Hoy! Tahimik mo ah?" He asked.
"Ah a-ano. Wala."
"Wag mo na nga isipin sinabi ni mama. Inaasar lang ako nun. Gusto na kasi niya ako magkagirlfriend."
And that left me dumbfounded. I never imagined myself being with Kelvin. Well yes, we're always together pero hindi as his girlfriend. Wala namang problema kay Kelvin e, I can't deny the fact that he is handsome, sweet, kind and all but wala talaga e. Walang something romantic sa amin and alam din niya yun.
"Maghanap ka na kasi..." Sabi ko.
"Bakit pa? Eh matagal ko na siyang nakita?" He said seriously while looking at me. Whaaaat? O.o
BINABASA MO ANG
Almost is NEVER ENOUGH.
RandomFive years had passed, and I can't believe that I am here right now, standing in front of the altar, our altar, where he promised to take me. Ito yung lugar na pinangako niya sakin, dito kami magpapalitan ng wedding vows namen at maga-I Do sa isa't...