🗨️🗨️ O͓̽N͓̽L͓̽I͓̽N͓̽E͓̽ 🗨️🗨️..........
මේ ළමයට වයස කීයක් වගේද පේන්නෙ අනේ.........❤💚💛
.
.
.
.සති ගානකට පස්සෙ මාව මතක් වෙලා තියෙන්නේ මොකද දන්නෙ නෑ......ඇක්සිඩන්ට් එක වෙච්ච වෙලාවෙ වත් නිකමට ඇහුවෙ නෑ........
එක්වතාවක් දුරකථනය නාදවී අවසන් වෙනතුරුම ඒ දෙස බලාගෙනම සිටින ශාන් හට ඇත්තෙන්ම ඇමතුම සම්බන්ධ කරගන්නට හිත දුන්නේම නැත......දෙවැනි වතාවේත් නාදවී අවසන්වූ අතර තුන්වෙනි වතාවේ බර හුස්මක් හෙලමින් ඔහු ඇමතුම සම්බන්ධ කරගත්තේය .......
" ලොකූ.......අනේ ලොකූ මද්දු..................
**
",මද්දු..........මොකක්ද මද්දු ......."
වෙනදා ලෙසින් ශාන් කලබල උනේ නම් නැත...... එය දුරකථනය අනෙක් පස සිටින සෙලීනාටත් අවබෝධ උනේය........පුදුමාකාර උදාසීන කටහඬකින් ශාන් එලෙසින් අසද්දී ඇත්තෙන්ම සෙලීනා පෙරටත් වඩා කලබල වුණේය.....මොකද ඉතින් මේ මොහොතේ ඇගේ එකම පිළිසරණ ශාන් බව ඇය හොඳාකාරවම දන්නේය.........
" අනේ.......අර සුදුවැල්ලෙ සෙට් එකක් ඌව ගෙයක් ඇතුලෙ හිරකරගෙන ලොකූ.......දැන් කෝල් එකක් දාලා කිව්වා පැය දෙකක් ඇතුලත ආවෙ නැත්නම් මිනිය තමයි පැක් කරලා එවන්නෙ කියලා ......"
ශාන් අතකින් නලල පොඩි කර ගන්නට ගියත් එතන ප්ලාස්ටරයක් ගසා තිබෙන බව සිහි උනු නිසාම යළිත් අත පහළට ගත්තේය....අනෙක් අතට නළලේ තුවාලයට හේතුව සිහිවුනු නිසාම දුරකථන ඇමතුම කට් කර දමා පාඩුවේ පැත්තකට වෙන්න හිතුනත් ඉතින් යළිත් බර හුස්මක් හෙලමින් ශාන් ඒ අදහස සිතින් ඉවත්කරගත්තේය ......
කොයි තරම් මග ඇර ඉන්නට හැදුවත් මේ ඉතින් තමන් බිහිකල දෙමාපියන් සහ ඒ තමන්ගේ සහෝදරයා නොවේදැයි යන පුංචි හැඟීමක් ශාන්ගේ හදවතේ තිබෙන නිසාම ඔහු ඇමතුම කට් කිරීමේ අදහස මොහොතකට නතර කරගත්තේය......
YOU ARE READING
🗨️🗨️ O͓̽N͓̽L͓̽I͓̽N͓̽E͓̽ 🗨️🗨️ ..... zhanyi fan fiction ... Complete ✔ ....
Fanfictie❤💚 රිදෙන විට , වැටෙන විට මගෙ ලඟින් නැවතිලා.... හඩන හිත හදන්නේ පිණි බින්දු අතුරලා ..... ඇවිද යන මාවතේ කටු පඳුරු ඉතිරිලා.... අත නොහැර පෙරට යමි දිනුම තෙක් ඉවසලා...... නොසිතු මොහොතක දැකපු අපේ ඇස් පැටලිලා...... ඈත් වී හිඳින්නට බැරි ලෙසම ළංවෙලා..... දුෂ...