(Yazarın Anlatımıyla...)
Hava kararıyordu... Arada bir bebeğini görmek için hemşireler getiriyordu Erina'ya. Bu durum Erina'nın canını sıkıyordu. Kendi bebeğini görmek için hemşirelerden izin istiyordu.
Ama çok mutluydu. Can parçası, Mete'si dünyaya gelmişti...
Doktor bir gün hastanede kalıp dinlemesine yarın taburcu olabileceğini söylemişti.
Zeynep, Duru ve Erina'nım babası Nihat, eve geçtiler. Zeynep, şimdiden hiç konuşmuyordu. Bebeği gördüğünde bile, "Ama bu çok küçük." diyordu. Ona ablalık yapacağı çok belliydi...
Birden Erina yatağında yana kayarak Kerem'e de yer açtı.
"Bana sarılır mısın Kerem ? Çok ihtiyacım var."
Kerem, ceketini çıkarıp yatağın yanında duran sandalyenin üzerine koydu.
Yavaşça yatağa geçip Erina'nım başını göğsüne koydu. Saçlarıyla oynadı.
Her ikisinin de gözleri yavaşça kapanmıştı.
Birden Erina yerinden sıçrayarak uyandı. Kerem gözlerini açıp neler olduğunu sordu.
"Ne oldu hayatım iyi misin ?"
"Çok kötü bir rüya gördüm Kerem."
"Geçti aşkım. Gel. Uyu." diyerek ona sarıldı.
Sabah olduğunda Kerem, erkenden uyanıp yataktan yavaşça kalktı. Ceketini giyip doktorla konuşmaya gidecekti.
Ceketini giydikten sonra Erina'nın alnına bir öpücük kondurdu. Arkasını döndüğünde ise doktor odaya geldi.
Doktorun odaya geldiğini gören Erina, yavaşça gözlerini açtı. Mutluydu. Aylarca beklediği, kavuşmak için sabrısızlanan Erina oğluna kavuşmuştu.
Doktor odaya girdiğinde yanında 2 hemşire vardı. Yüzündeki ifadeye bakılacak olursa kötü bir şey olmuştu.
Kerem'in yüzündeki gülümseme korkuya dönüşmüştü.
"Erina Hanım, Kerem Bey... Öncelikle korkmanızı gerektirecek bir durum yok. Fakat size bunu söylemeliyiz. Öncelikle sakin olun."
Kerem doktora bir adım atıp, "Bir sorun mu var ? Mete... Mete iyi mi ?" diye soruyordu.
Doktor üzüntüden ve utançtan başını yere eğip o kara haberi verdi.
"Oğlunuz kaçırılmış... Dün gece... Polislere haber verdik... Tüm ekip seferber halinde."
Sizin hiç kalbiniz durdu mu ? Ya da hiç kalbinizin durduğunu hissettiniz mi ? Şu an Erina ve Kerem, birer ölüydü. Kalpleri durmuştu. Beyinlerine kan girmiyordu. Her ikisi de şok olmuş bir şekilde doktora bakıyorlardı.
Kerem hızlıca dışarı çıktı. Erina ise... Erina ise...
"Meteee... Oğlum... Çıkarın beni buradan.!" diye bağırıyordu.
Hemşireler ona sakinleştirici yaparak uyumasını sağladılar.
Erina ve Kerem'in hayatı şimdi durmuştu... Onları çok zorlu bir yol bekliyordu... Canlarından çok sevdikleri, aylarca bekledikleri çocukları kaçırılmıştı.
Bu onlar için bir son olarak görünüyordu. Ama unuttukları bir şey vardı...
Her son yeni bir başlangıçtır...
SON
DEVAM EDECEK...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YSSÖ - 2: HAYATIMIZA HOŞGELDİN
Acción24 yıl sonra babasına kavuşmuş, gerçek aşkı bulmuş Erina'nın hikayesi devam ediyor. Hayat onu yeniden vurmuştu. Bu kez can parçasıyla, oğluyla... Artık her şey çok değişti. Artık hiçbir şey eskisi gibi değildi. Büyük bir sorun vardı. Bu sorun çözülm...
