1.7

2.3K 156 18
                                    

İyi Okumalar ❤️

...

" Kalmak istiyor musun daha fazla?" Başımı iki yana salladım saçımın uç kısmını örerken.

" Gidelim." Gülümseyerek gözlerine bakarken durduğu yerden hızlıca yanıma gelip dudaklarıma kapandı.

Gözlerim kapanırken bileğimdeki lastiği saçıma doladım yinede.

Dudaklarının arasındaki dudağımı ufak ufak öpücüklerle meşgul ederken gülümsedim. Dudaklarım gerilince o da gülümsedi ve geri çekildi.

" Dönüyoruz evimize?"

" Dönüyoruz, ama okul işlerini halledeyim hem hem de aynı anda gitmemiş oluruz." Elini dizine vurup ofladı.

" Of arkadaş karımız var rahat rahat yaşayamıyoruz."

" Bana gizli gizli nikahı basmadan düşünecektin bunları." ellerimi iki yana açıp tatlı tatlı suratına bakarken onu cezbeden ne varsa yapıyordum suan.

" Evimize döndüğümüzde-" avcumu dudaklarına kapatıp suratına yaklaştım.

" Şuan yapamayacağımız şeyleri ortaya atmamanı tercih ediyorum." Gözleri kocaman oldu. Hızlıca ayağa kalkıp kapıya gitti. Ay Allahım! Peşinden bende kalkıp kapıyı kilitlemek üzere olan elini tuttum.

" Saçmalama. Manyak mısın sen? Fırat odasında gelsinde girin boğaz boğaza."

" Ben zaten giricem ona."

" Niye naptı benim kardesim sana ya?"

" Kardeşime abuk subuk davranıyor dahası mı var? kardeş gibi büyüdü onlar kardeş. Kardeşini böyle üzer mi insan?" Kardeş mi? Evet hayatım kardeşiz hepimiz.

" Hayır ya, onlar oyle anlaşıyor ayrıca ne kardesi? Biz evliyiz evli. Onlardan farksız mı büyüdük?"

Sağ kolunu kapıya yaslayıp beni duvarla arasında bıraktı.

" Ben seni 8 yaşındayken de duvar diplerinde oyun ayağına kollarıma alıyordum." Yüzsüz savunmasına güldüm.

" Beni kandırıyordun hep. ' Benim kollarım cok uzun ve güçlü seni alamazlar.' " onun taklidini yapmama kahkaha atıp burnumun ucunu öptü.

" Sende hep inanıyordun."

" Sana güveniyordum çünkü."

" Yalan değildi kısmen. Seni benim kollarımdayken kim alabilir ki?" Yıllar geçmişti üstünden, bu değişmemişti. Haklıydı.

" Yani. Alamazlar herhalde."

" Herhaldesi yok. Lise 2de kızlar seni dövmeye geldiğinde dövebildi mi?" Başımı olumsuzca salladım.

" Çünkü benim kollarımdaydın yine." Kafada ölçüp tartar gibi davranıp başımı salladım yeniden.

" Sonra da hep bana iyi davrandılar, hatırlıyor musun? Arkadaş olmak istemişlerdi hatta. Ne tuhaflardı ya." Şirince sırıttı.

" Bu arada kızların kantin borcunu kapatmıştım.."

İlk defa duyduğum gerçekle dudaklarım aralandı.

" Nası kapattın ya? O ara para biriktiriyorduk beraber sana istediğin kramponu almak için. Hatırlıyor musun o kramponu? Beyaz çizgilerin üstünde ateş gibi kırmızılıklar vardı. Ne kadar cok beklemiştin onu."

" O biriktirdiğim parayla. Ama senin kattıklarına dokunmamıştım. Sonra zaten annem almıştı kıyamayıp. Sana o yeni çıkmış pileli beyaz kısa eteklerden almıştık." dudaklarım büzülmüş suratına bakakalmıstım öyle.

Leyla/ Barış Alper YılmazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin