1.

34 7 9
                                    

ʙᴏ̈ʟᴜ̈ᴍ şᴀʀᴋısı: ᴀᴛʟᴀɴᴛɪs - sᴇᴀғʀᴇᴛ

...

"Üniversitenin ilk gününe de geç kalmazsın be" diyerek hazırlanıyordum. 5 dakika içerisinde evden çıkmam gerekiyordu ama ben daha kahvaltı bile etmemiştim. "Nasıl olur da duymam alarmı, bugün önemli bir gün! " diye söyleniyordum. O sıra da annem elinde bir poşetle odama girdi. "Bir şeyler hazırladım arada yersin" dedi. Anneme teşekkür ettim ve odadan çıktım, üzerime siyah kot ceketimi giyip evden ayrıldım.

Ehliyetimin ve arabamın olmasına ilk defa bu kadar sevinmiştim. Hem derse geç kalmayacaktım hemde kendim gidip gelebilecektim. Çantamı ve annemin verdiği poşeti yan koltuğa bırakıp bende direksiyonun başına geçtim. Hala çok uykum vardı bu yüzden yol üstündeki bir kahve dükkanından sert bir americano alıp hızla üniversiteye doğru yola koyuldum. Hemen boş bir yer bulup arabayı parkettikten sonra görevliye eğitim fakültesinin nerede olduğunu sordum. Saatimi kontrol ettiğimde dersin başlamasına 10 dakikanın kaldığını görüp koşar adımlarla binaya girdim.
Ön taraflardan bir yer seçip hocanın gelmesini bekledim. İlk dersimiz biraz sohbet ve tanışma ile geçse de hemen derse geçiş yapmıştık.
Öğle arasında herkes birbiriyle kaynaşmaya çalışıyordu. Bense yalnız başıma oturmuş annemin sabah koyduğu sandviçimi yiyordum.

O sıra bana uzatılan bir el farkettim. "Merhaba, ben Esila. "Bende Nehir, tanıştığımıza memnun oldum." Tokalaştık. "Yalnız olduğunu görünce yanına gelmek istedim bende yalnız olunca..." Bana hafifçe tebessüm etti. Sandviçimin bir kısmını ona ikram ettikten sonra o da bana kurabiyesinden ikram etti. Sonra birbirimizi tanımaya dair konuşmaya başladık. Annesi emekli sınıf öğretmeni, babası emekli orgeneralmiş. Birde ODTÜ - Bilgisayar Mühendisliği bitiren bir ağabeyi varmış. Benimse ne bir kardeşim ne bir ağabeyim ne bir ablam ne de bir babam vardı. İstemsizce gözlerimin dolmaya başladığını farkettim. Esila'dan saklamaya çalışıyordum ama sanırım başarılı olamadım. Esila "ne olduğunu anlatmak ister misin? " diye sordu. Belki sonra diyerek onu geçiştirdim. "Sen kendini ne zaman hazır hissedersen" dedi bana ve kocaman sarıldı. Geriye çekilip telefonunun kilidini açtı ve bana uzattı. "Numaranı alabilir miyim güzelim? " Telefonu aldım ve numaramı tuşlayıp kendimi bir kez çaldırdım. "Teşekkür ederim, istediğin zaman arayabilirsin veya mesaj yazabilirsin" dedi bende teşekkür ederim dedim ve kocaman gülümsedim.

...

𝐈̇𝐥𝐤 𝐛𝐨̈𝐥𝐮̈𝐦 𝐨𝐥𝐝𝐮𝐠̆𝐮 𝐢𝐜̧𝐢𝐧 𝐜̧𝐨𝐤 𝐮𝐳𝐮𝐧 𝐭𝐮𝐭𝐦𝐚𝐤 𝐢𝐬𝐭𝐞𝐦𝐞𝐝𝐢𝐤. 𝐘𝐚𝐳𝐚𝐫𝐤𝐞𝐧 𝐛𝐚𝐧𝐚 𝐲𝐚𝐫𝐝ı𝐦𝐜ı olan ceremiee '𝐞 𝐜̧𝐨𝐤 𝐭𝐞𝐬̧𝐞𝐤𝐤𝐮̈𝐫 𝐞𝐝𝐞𝐫𝐢𝐦𝐦. ❤❤

𝐁𝐨̈𝐥𝐮̈𝐦𝐥𝐞 𝐢𝐥𝐠𝐢𝐥𝐢 𝐠𝐨̈𝐫𝐮̈𝐬̧𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢𝐳 𝐛𝐢𝐳𝐢𝐦 𝐢𝐜̧𝐢𝐧 𝐜̧𝐨𝐤 𝐨̈𝐧𝐞𝐦𝐥𝐢𝐢. 𝐎𝐲𝐥𝐚𝐫ı𝐧ı𝐳ı 𝐯𝐞 𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦𝐥𝐚𝐫ı𝐧ı𝐳ı 𝐡𝐞𝐲𝐞𝐜𝐚𝐧𝐥𝐚 𝐛𝐞𝐤𝐥𝐢𝐲𝐨𝐫 𝐨𝐥𝐚𝐜𝐚𝐠̆ı𝐳. 𝐒𝐞𝐯𝐠𝐢𝐥𝐞𝐫𝐥𝐞 🌸

Sütlaç | TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin