6.

9 1 0
                                    

ʙᴏ̈ʟᴜ̈ᴍ şᴀʀᴋısı: ʜᴀʏıʀ ᴏʟᴀᴍᴀᴢ - sᴇᴋsᴇɴᴅᴏ̈ʀᴛ

...

𝑮𝒐̈𝒓𝒌𝒆𝒎

Tam akşama kadar evde yalnızım diye sevinirken çalan kapıyla hayallerimin suya düşmesi de bir olmuştu. Sürünerek de olsa kapıyı açmaya gittim. Gelen Esila'ydı ama yanındaki güzellik kimdi? Omuzlarına inen ıslak kumral saçları, yeşil gözleri, dolgun dudakları, 1.65'e yakın bir boyu vardı. O kadar duru bir güzelliği vardı ki sabaha kadar onu izleyebilirdim ta ki Esila'nın beni ittirip içeri girmelerine kadar. En son ne zaman birine aşık olmuştum? Lise, üniversite? Siktir, umrumda bile değil. Bu kız güzelliğiyle adeta benim başımı döndürüyordu.

Şimdi ben bu kızı etkileyebilirdim, bir kız en çok neyden hoşlanırdı? Çiçek mi alsam, hediye mi versem yoksa başka bir şey mi? Tabi ya yemek. Hemen mutfağa girip kolları sıvadım. Ama ne severdi ki... Sanırım bilinen klasik yemeklerden yapacaktım. Onlar işlerini halledene kadar parmesanlı makarna, soslu köfte ve salata yapmıştım. O sıra Esila'nın kapıda dikildiğini farkettim. "Ağabey?" "Yemek hazır, arkadaşını da çağır gelin." "Tamam ağabey Nehir'i çağırıp geliyorum." Böylece adını da öğrenmiştim. Nehir... Gerçekten adı gibi duru bir güzelliği vardı. İlk başta teklifimizi reddetse de Esila çok ısrar edince kaldı. Yemekleri görünce adeta gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Sanırım benden bu kadarını beklemiyordu. Ne sandın güzelim, benden daha iyisini bulacağını falan mı? Şimdi bir de servise girişip iyice etkilemem yok mu? Biliyorsun bu işi Görkem! Yemeklerini yedikten sonra hızlıca odalarına kaçtılar. Bende bulaşıkları mutfağa götürmeye başladım. Bir süre sonra dış kapının açılmasıyla benim de oraya gitmem bir olmuştu. Kahretsin, gidiyordu. Kalamaz mıydı biraz daha? Tam gideceği sıra elimi uzattım. En keskin bakışlarımı atıyordum. "Yine bekleriz Nehir, bu arada ben Görkem. Tanıştığımıza memnun oldum." Heyecanla ve titreyen eliyle elimi sıktı. "Bende Görkem ağabey." Ağabeyine... Gör bak nasıl sevgilim dedirtiyorum sana. Bir kez daha Esila'ya sarıldıktan sonra gitti.

Mutfakta kalan bulaşıkları kavga dövüş Esila'nın üzerine yıktıktan sonra odama çıktım. Telefonumu alıp yatağıma uzandım. Bir sürü bildirim vardı. İlk olarak Instagrama girdim. O sıra da Esila'nın attığı hikayeyi gördüm. Hikayeyi açmamla gözlerimin Nehir'in üzerine kayması bir olmuştu. Bir kız nasıl bu kadar güzel olabilirdi? Seni doğuran anaya kurban. Anasına bak kızını al diye boşuna dememişler. Daha anasını görmedik ama olsun. Esila'nın etiketlemesi sayesinde hesabını da öğrenmiştim. Hesabına bakmak istedim ama gizliydi. Ben ki Görkem Korhanlı'ysam o istek bana atılacaktı. İnadımın iç sesimin önüne geçmesiyle diğer bildirimlerime bakmaya başladım. Sevgilisi var ya da yok umrumda değildi.  Ama şunu bilmeliydi ki o artık benimdi.

...

𝐍𝐚𝐬ı𝐥𝐬ı𝐧ı𝐳𝐳?
𝐆𝐨̈𝐫𝐤𝐞𝐦 𝐡𝐚𝐤𝐤ı𝐧𝐝𝐚𝐤𝐢 𝐟𝐢𝐤𝐢𝐫𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢𝐳?

𝐀𝐬𝐥ı𝐧𝐝𝐚 𝐛𝐨̈𝐲𝐥𝐞 𝐛𝐢𝐫 𝐬̧𝐞𝐲 𝐲𝐚𝐳𝐦𝐚𝐤 𝐚𝐤𝐥ı𝐦ı𝐳𝐝𝐚 𝐲𝐨𝐤𝐭𝐮. 𝐎̈𝐳𝐮̈𝐫 𝐦𝐚𝐡𝐢𝐲𝐞𝐭𝐢𝐧𝐝𝐞 𝐲𝐚𝐳𝐚𝐥ı𝐦 𝐝𝐞𝐝𝐢𝐤. 𝐄𝐬𝐤𝐢 𝐬ı𝐫𝐚𝐥𝐚𝐦𝐚𝐥𝐚𝐫ı𝐦ı𝐳ı 𝐯𝐞 𝐚𝐤𝐭𝐢𝐟𝐥𝐢𝐠̆𝐢𝐦𝐢𝐳𝐢 𝐠𝐞𝐫𝐢 𝐤𝐚𝐳𝐚𝐧𝐦𝐚𝐤 𝐢𝐬𝐭𝐢𝐲𝐨𝐫𝐮𝐳. 𝐇𝐞𝐩𝐬𝐢 𝐬𝐢𝐳𝐢𝐧 𝐬𝐚𝐲𝐞𝐧𝐢𝐳𝐝𝐞 ❤
𝐎𝐲 𝐯𝐞𝐫𝐦𝐞𝐲𝐢 𝐯𝐞 𝐛𝐨𝐥 𝐛𝐨𝐥 𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦 𝐲𝐚𝐩𝐦𝐚𝐲ı 𝐮𝐧𝐮𝐭𝐦𝐚𝐲ıı𝐧. 𝐒𝐞𝐯𝐠𝐢𝐥𝐞𝐫𝐥𝐞𝐞 ✨

Sütlaç | TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin