Sütlaç | Texting

2.

ʙᴏ̈ʟᴜ̈ᴍ şᴀʀᴋısı: ᴀʟᴛ ᴅᴜᴅᴀᴋ - ʜᴀɴᴅᴇ ʏᴇɴᴇʀ

...

Yoğun bir trafiğin ardından nihayet eve varmıştım. Ilık bir duş alıp yatağıma uzandım. O sıra da Esila'dan mesaj gelmişti. "Daha iyi misin?", "Biraz daha olsa evet" diye cevap verdim. Annem mutfaktan yemek hazır diye sesleniyordu, yanına gittim. "İyi misin kızım?" diye sordu. Ağladığım niye hep bu kadar kadar belli oluyor diye geçirdim içimden. "İyiyim anne sadece yorucu ve heyecanlı bir gündü". Demekle yetindim. Ama benim için yine her zamanki gibiydi. Babamla ilgili olanları öğrendiğimden beri iyi olamıyordum. Kullandığım ilaçlar etki bile etmiyor, bir adım bile olsa ilerleme gösteremiyordum. Ne zaman biri babasıyla ilgili bir şey dese içimden bir şeyler kopuyordu.

Annemin ilk günüm ile ilgili sorularını yanıtlayıp odama geçtim. Hiç bir şey yapmadan yastığıma sarılıp ağlamaya başladım. İstemsizce ağlıyordum yine her zamanki gibi. Birilerini aramak, yardıma ihtiyacım olduğunu söylemek istiyordum ama elimden bi şey gelmiyordu. Sadece kimse sesimi duymadan ağlamaya çalışıyordum fakat annem sesimi duymuş olmalı ki yanıma geldi. "Yine mi?" Annem bu duruma hem kızıyor hem üzülüyordu. "Yapma kızım şunu kendine, inan o adam bunları hak etmiyor. Umrunda bile değiliz onun. Lütfen artık, kendini hırpalama. "Annem bir yandan beni sakinleştirmeye çalışıyor bir yandanda kocaman sarılıyordu. "Geçecek benim güzel kızım, hepsi geçecek bir gün." Bense sadece ağlıyordum. "Anne uyusam iyi olur, kendime gelmiş olurum." "Emin misin kızım?" "Evet, hem yalnız kalmak istiyorum." Annem "Peki" diyerek çaresizce odamdan çıktı. Bense hala sessizce ve çaresizce ağlamaya devam ediyordum. Gerçi ağlamadığım bir gün yoktu ki. Bu yüzden annemin iş gezileri beni hep korkutuyordu. Yıllar önce de babam iş gezisi diye çıkmış bir daha geri dönmemişti. Annem de daha sonra aldatıldığını öğrenmiş ve bir daha evlenmemişti. Bende aynı şekilde erkeklere karşı mesafe almıştım.

Ne ara uyuduğumu anlamamıştım. Gözlerimi açtığımda çoktan sabah olmuştu. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Aynaya baktığımdaysa kıpkırmızı şişmiş gözlerimle karşılaştım. "Kızım ne bu halin?!" Bir anda annemin sesiyle ürperdim. "Sen yine ağlamaya devam ettin değil mi?" Çaresiz gözlerle ona baktım. Bana kızmasına rağmen elinde buzla geri döndü. "Bari şunu az koy da şişliklerin insin"
Biraz olsun kendime geldikten sonra hızlıca hazırlanıp kahvaltımı yapıp evden çıktım. "Has**ktir" Tam arabanın yanına geldiğimde arabanın anahtarını evde unuttuğumu farkettim. Geri koşa koşa eve gidip annemden anahtarı istedim. Annem yine kızdı ve "Aferim sana, sen kafanı boş şeylerle doldurmaya devam et!" dedi. Evet, azarımızı yediğimize göre yola çıkabiliriz. Arabaya bindim ve telefonumu arabaya bağladım. Spotify'dan rastgele bir şarkı açtım ve o da ʜᴀɴᴅᴇ ʏᴇɴᴇʀ'ᴅᴇɴ ᴀʟᴛ ᴅᴜᴅᴀᴋ oldu. Arabamı yine otoparka parkederken bir ses duydum. Biri adımı sesleniyordu. "Nehir!" Arkamı döndüğümde Esila koşar adımlarla bana doğru geliyordu. Gülümseyerek "Günaydın!" dedi. Bende ona aynı şekilde karşılık verdim ve merdivenlerden çıkmaya başladık.

...

𝐄𝐯𝐞𝐞𝐭𝐭, 𝐛𝐨̈𝐥𝐮̈𝐦 𝐡𝐚𝐤𝐤ı𝐧𝐝𝐚𝐤𝐢 𝐠𝐨̈𝐫𝐮̈𝐬̧𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢𝐳𝐳?
𝐈̇𝐥𝐤 𝐤𝐞𝐳 𝐛𝐢𝐫 𝐤𝐮𝐫𝐠𝐮 𝐲𝐚𝐳ı𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦(𝐳) 𝐞𝐤𝐬𝐢𝐤𝐥𝐞𝐫𝐢𝐦(𝐢𝐳) 𝐨𝐥𝐚𝐛𝐢𝐥𝐢𝐫. 𝐒𝐚𝐲𝐠ı 𝐜̧𝐞𝐫𝐜̧𝐞𝐯𝐞𝐬𝐢𝐧𝐝𝐞 𝐨𝐥𝐚𝐧 𝐡𝐞𝐫 𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦𝐚 𝐯𝐞 𝐞𝐥𝐞𝐬̧𝐭𝐢𝐫𝐢𝐧𝐢𝐳𝐞 𝐚𝐜̧ı𝐠̆ı𝐦(ı𝐳). 𝐎𝐲𝐥𝐚𝐫ı𝐧ı𝐳ı 𝐯𝐞 𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦𝐥𝐚𝐫ı𝐧ı𝐳ı 𝐮𝐧𝐮𝐭𝐦𝐚𝐲ı𝐧𝐧𝐧. 𝐊𝐮𝐜𝐚𝐤 𝐝𝐨𝐥𝐮𝐬𝐮 𝐬𝐞𝐯𝐠𝐢𝐥𝐞𝐫𝐥𝐞𝐞𝐞 💫💫💚