"Sokakta çok kedi var bak bir tanesi geçiyor önümüzden onu al." dedi çocuk. "Olmaz, o sıradan bir kedi. Sütlaç babamın yurt dışından getirdiği kediydi" dedi gözleri dolu dolu. "O zaman ben sana büyüyünce aynısından alicam tamam mı?" dedi çocuk. "Tam...
Kapıyı açmamla annemin bana seslenmesi bir oldu. "Neredesin sen kaç saattir?" Şuan annemle konuşabilecek kafada değildim. "Sonra anlatırım anne, odama geçip uyumak istiyorum." Hemen odama geçtim.
Elim ayağım hala titriyor, kendime gelemiyordum. Sakin ol Nehir! SAKİN OLMALISIN! Hızlıca elimi yüzümü yıkayıp kendimi yatağa attım ama uyumak adeta imkansız gibiydi. Olduğum yerde dönüp duruyordum. O bakışları... O ses tonu... Ne aklımdan çıkıyor ne uyumama izin veriyordu. Hayır Nehir, sana kaç kez dedim. No Aşk! Uyandığımda annem başımdaydı. "Kızım, iyi misin? Kan ter içinde kalmışsın." "İ-i-iyiyim anne. Sanırım gece sıcaktan terlemişim." "Hadi kalk giyin kahvaltıya gidiyoruz. Bugün anne kız günümüz. Sakın unuttum deme!" Tabi yaa, nasıl unutmuştum. Buruk bir gülümsemeyle kalkıp hızlıca hafif bir makyaj yaptıktan sonra dağınık bir de topuz yapıp evden çıktım. Üstümde beyaz sırt baskılı bir tişört ile siyah boru paça bir pantolon ve gümüş renkli takılarım vardı. Arabanın yanına vardığımda annem beni bekliyordu. Binip emniyet kemerlerimizi taktıktan sonra yola koyulduk. " Kızım sen iyi olduğuna emin misin? Dalgınsın kaç gündür?" Annemin bile farketmiş olmasına üzülüyordum. Geçiştirmekten başka çarem yoktu. "İyiyim anne sadece adapte olmaya çalışıyorum." "İyi öyle olsun bakalım." Yolun kalanına radyodaki rastgele şarkı eşlik etmişti. Kahvaltı edeceğimiz mekana varınca arabayı parkedip girişe doğru yürümeye başladık. Ağaçlarla çevrili küçük bir yerdi. İçeri girip cam kenarında bir yere oturduk. Siparişlerimizi verdikten sonra annem yine konuşmaya başladı. "Anlat bakalım nerelerdeydin sen?" "Yağmurda çok ıslanmıştık ve Esila beni o halde bırakmak istemedi. Onlara geçtik ve duş aldıktan sonra bana temiz kıyafetler verdi. Tam kalkacakken ağabeyinin yemek yaptığını söyledi ve yemeğe de kalmak durumunda kaldım." "Ohh iyiymiş, bir gün biz de bekleriz Esila'yı." "Davet ettim anne merak etme." Siparişlerimiz geldiğinde bir yandan yiyor bir yandan annemi dinliyordum. "Kızım biliyorsun bu akşam uçağım var." Boğazım düğümlenmeye başlamıştı. "Bu sefer uzun sürecek biliyorsun. İstersen teyzen gelsin ya da sen ona git. İstersen sen Esila'yı çağır, kalın beraber. Para işini dert etme onu halledeceğim." İki damla göz yaşı yanaklarımdan süzülmüştü bile. "Annem... kıyamam sana... Asla o korktuğun şey başına gelmeyecek emin ol!" Annemin yanına oturdum ve ona sıkıca sarıldım. "Her akşam görüntülü arayacaksın o zaman" dedim gülümseyerek. "Tabii hanımefendi, başka isteğiniz?" Gülüştük ve kahvaltımıza devam ettik. Kahvaltıdan sonra Kızılay'a geçtik. Annem kendi için bir şeyler bakarken bende Esila için bakıyordum. En son ki iyiliğini unutamazdım. O yüzden ona da bir şeyler almak istiyordum. O sırada gözüm mavi bir elbiseye takıldı. Kare yaka, diz boyu, balon kol bir elbiseydi. Esila ile hemen hemen bedenlerimiz aynı olduğu için denedim. Bana tam olmuştu bu yüzden almaya karar verdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Nehir'in aldığı elbise temsili) 💙
Alışverişten sonra hem dinlenmek hem kahve içmek için bir yere oturduk. Kahvenin yanına da annemle en sevdiğimiz tatlı olan limonlu cheesecake aldık. Öyle biraz daha havadan sudan konuştuktan sonra annemin gitmesine iki saat kala eve geçtik. Annem son hazırlık ve kontrollerini yaptıktan sonra evden ayrıldık. "Gitmesen olmuyor mu anne?" Gelip bana sımsıkı sarıldı. "Konuştuk ama bunları güzel kızım, inan bana göz açıp kapayıncaya kadar geçecek." Akan gözyaşlarıma engel olamıyordum. "Aaa... Ama kızım..." Annemde bu halime üzülüyordu ama elinden bir şey gelmiyordu. Şirketin arabası annemi almaya geldi. Son kez birbirimize sarıldık ve annem arabaya bindi. Arkalarından el salladım ve bende eve geçtim.
