Agapetos

1.Bölüm

Merhabalarrr.

Başlama tarihleriniz alayım şuraya ☞︎︎︎

Tamamdırr, İyi okumalarr
🌺🌺🌺

17 mayıs 2024. Cuma.
Saat 09:27

Annemin arkamdan kahvaltı yapmadan gidiyorsun yine bağırışlarını umursamadan ayakkabılarımın tabanını giye-giye zıplayarak merdivenlerden iniyordum.

Kaç yaşına gelmiştim ama hâla çocuk gibi davranışlarım vardı. Bir gün şu ayakkabıyı giyerek merdivenlerden inmem yüzünden yapışacaktım yere ama hadi hayırlısı. Henüz öyle bir şey yaşanmamıştı.

Nereye gidiyorum böyle acele diye sorarsanız, Esmer'le buluşmaya gidiyordum. Esmer kim diye sorarsanız da, en yakın arkadaşımdı.

İsminin Esmer olmasının sebebi ise daha yeni doğduğunda bile teninin esmer olduğu çok belliymiş. İsim koyana kadar Esmer diye çağırdıkları için en son ismi de Esmer olmuş.

Esmer kendi dükkanını açmıştı, daha doğrusu takı dükkanını. Öncesinde sosyal medya üzerinden satış yapıyordu ama müşterilerden dükkan talebi çoğalınca parayı denkleştirip dükkan açtı.

Telefondan Esmere mesaj yazarken apartmandan çoktan çıkmış, mahalledeki evlerin arasıyla taksi durağına yürüyordum.

Kaldırım kenarında yürüyen Ela'yı gördüğümde selam verdim. Ela, Kartal abinin kardeşiydi. Kartal abi ise bu mahallenin abisi sayılırdı.

Genellikle tüm mahallelerde olduğu gibi bizim mahallede de mahalle abileri vardı. Bunlardan biri ise benim abim Erendi.

Yaş olarak en büyükleri Kartal abiydi. Hem yaşından dolayı, hem de genel olarak onu büyük bellemiştiler kendilerine.

Öyle keko bir grup değillerdi, daha çok mahallede birisinin yardıma ihtiyacı oldumu yardıma koşan, genç, yaşlı, her kese yardım ederlerdi ellerinden geldiğince.

Sesimi duyunca Ela bana doğru döndü. "A selam, Ahu abla." Kendisi 18'e yeni basmıştı. Ben ondan büyük olduğum için de bana abla diyordu.

"Nereye? Okula mı?" diye sordum yanına yetişip onunla beraber yürürken. Son senesiydi. Geç gidiyordu ama son sınıf olduklarından bazen ilk derslere gitmiyordu.

"Evet, abla. Sen nereye?"

"Esmerin yanına gidiyorum. Kendi dükkanını açtı sonunda. Biraz ona yardım edeceğim. Sonra da alışverişe gideceğim. Okul çıkışına denk gelirse, beraber gidelim."

Severdim Ela'yı o yüzden böyle bir teklif yapmıştım. Her ne kadar yaşı küçük olsa da, davranışları çok olgundu. Tabii ki ergenlik dönemi olmuştu ama şuan gerçekten genç kız gibi davranıyordu.

"Olabilir abla da, akşama yetişir miyiz?"

"Yetişiriz kuzum ama akşam ne varki?" ailesi akşam gelmesini vesaire sorun edecek değillerdi. Merak ettiğimden sormuştum.

"Abla, unuttun mu? Abimin doğum günü ya bu gün. Akşam mahallede kutlama yaparız diye anlaşmış annem diğer kadınlarla."

Kartal abinin doğum günü müymüş bu gün? İçimden geçenler dilimden çıktı ve aynı soruyu Elaya da sormuş oldum.

"Kartal abinin doğum günü mü?"

Sahte bir incinmişlikle "Aşk olsun ama abimin doğum gününü nasıl unuttun." sonda bir şeyler daha demişti ama kısık sesle ve mırıldanarak dediği için anlamamıştım.

"Kafam karışmış, unutmuşum. Ee, o zaman bu gün buluşursak bana yardım et de hediye bulayım."

"Olur abla, zaten bizim de bu gün son ders yok. Erken çıkacağım. Ararım seni buluşuruz."