Bana Geç Kalma ↭ Yarı Texting

2.3

Selamün Aleyküm🍂

Karan Kozova, keyifli okumalar diler.

❦

بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِالرَّحْمَنِ اارَّحِيم

❦

Çoğu zaman olduğu gibi sabah namazı alarmına ilk ben uyanmıştım. Karan kendi kurduğu alarmı bile duymamıştı. İki alarmı da susturup doğruldum yataktan.

Ezan okunalı beş dakika olmuştu. O yüzden hava henüz aydınlanmaya başlamamıştı. Yatakta biraz gerinip, bir süre kendime gelmek için bekledim. Daha sonra banyoya gidip buz gibi bir suyla abdest aldım. Belime kadar dökülen ve gece nasıl yattıysam birbirine karışan saçlarımı da özensiz bir şekilde toparladım.

Geri odaya döndüğümde Karan benim yokluğumda yastığa sarılmıştı ve uykusuna kaldığı yerden devam ediyordu. Gülümseyerek yanına yaklaştım ve yatağın boş kısmına oturdum.

"Kocacım," dedim Karan'ın sakalları arasında ellerimi gezdirirken. Karan hiç tepki vermeden yatmaya devam etti.

"Uyanman lazım," dedim dudak bükerek. "Sabah namazı vakti. Hem ben abdestimi bile aldım."

Ve yine tık yok.

Uyansana be adam diye bağırsa mıydım acaba?

"Karan ama hadi ya," dedim onu sarsarak. Biraz kıpırdandığında uyanacak sandım ama hiç öyle olmadı.  Bu ne derin bir uykuydu arkadaş!

On dakika boyunca Karan'ı uyandırmaya çalışıyorduma ama hiç başarılı olamıyordum. Pes edip elimdeki en güçlü kozu oynamaya karar verdim ve ellerimi başını iki yanına yaslayıp Karan'ın suratına eğildim.

"Acaba," dedim fısıltıyla. "Seni öpersem uyanır mısın?"

"Düşünürüm," dediğinde gülümsedim. İşte beklenen cevap.

Yüzümü yavaşça biraz daha yüzüne yaklaştırdım. Bilerek yavaş hareket ediyordum. Karan ise tahammül edemez bir halde gözlerini açıp, söylendi.

"Öpecek misin artık?"

Karan'ı öpüp hızlıca geri çekilecektim ki Karan buna fırsat vermedi. Kollarını bedenime dolayıp yatağa doğru çekti beni.

"Biraz daha yatalım," dediğinde bir anne edasıyla onu azarladım.

"Hayır Karan. Namazı kılmalıyız."

Söylediklerimi hiç umursamadan başını boyun girintime gömerken, boğuk bir sesle mırıldandı.

"İki dakikan bir şey olmaz yavrum."

Söylediği son kelime bir an kalbimin beklemesine sebep oldu. Bu adam nasıl olurda tek lafıyla yüreğimi ağzıma getirebilirdi, aklım almıyordu.

Bende sadece iki dakika için Karan'a dönüp, sardım kollarımı ona. İnsanın da buradan hiç ayrılası gelmiyordu ya, ibadetlerimiz daha önemliydi.

İki dakika değil beş dakika geçtiğinde kolları arasından çıktım. Yatakta oturup yüzünü inceledim. Benim kocaman harbi harbi yakışıklıydı. Şu kaşa şu göze bak ya maşallah. Tü tü tü.

"Karan," dedim artık bıkkınlıkla. Karan gözünü açmadan cevap  verdi.

"Hı?"

"Hadi ama. Allah rızası şu an uykundan daha önemli hayatım," dediğimde doğruldu.

"Haklısın. Hemen abdest almaya geliyorum. Sen hazırlanana kadar gelmiş olacağım," dediğinde başımı salladım. Karan tekerlekli sandalyesine oturup banyoya giderken bende kattaki misafir odasına ilerledim. Üzerime namaz elbisemi giyip eşarbımı bağladım. İki tane seccadeyi biri önde biri arkada olacak şekilde serdiğim sırada Karan geldi odaya. Hiç oyalanmadan ikimizde namaza durduk. Namazdan sonra Karan bizim için tesbihat yaptı.