yorgun savaşçı | chanmin

0.6

Gecenin üçünde koltuğa sırt üstü uzanmış, tavanı izliyordum. Seungmin'in o hâli, asla aklımdan çıkmıyor, sürekli içimin sızlamasına sebep oluyordu. Onu o hâlde görünce resmen elim ayağıma girmiş, boğazım düğümlenmişti.

Ona verdiğim değer, gerçekten çok fazlaydı. Sanırım bu olaydan sonra anlamıştım bunu. Gariptir ki yeni tanıştığım insanlara kolay adapte olamazdım. Ancak Seungmin, bir haftada beni kendine çekmişti. Ve şimdiyse tanışalı neredeyse iki ay olmuş, yakınım diyebileceğim birisi konumuna oturmuştu.

Pek yakın arkadaşım yoktu, genelde girdiğim çevrelerde kendime yakın olabileceğim sadece bir kişi bulur, onunla uzunca bir süre geçinirdim. Ancak bu zorunlu bir arkadaşlık olurdu. Genelde gittiğim okul, oturduğum çevre ve mecburi olarak tanıştığım insanlar arasından seçtiğim birisi olurdu.

Bir daha görmeme gerek kalmayınca, arayıp hâlini hatırını bile sormazdım. Ancak Seungmin'e karşı böyle değildim. Ona kendi isteğim doğrultusunda yazıyor, uzun süre konuşmayınca merak ediyor ve illa onunla bir aktivite yapma ihtiyacı duyuyordum.

Garipti ancak hoşuma gitmişti, ilk defa abim dışında birisine bağlanmıştım. Hissettiğim duygular ile burukça gülümsemiş, sonrasında gözlerimi yummuştum.

Ancak gözümün önünde bir anda beliren gözleri yaşlı çocuk ile, gözlerimi açıp telefonuma sarılmam bir oldu. WhatsApp'ı açıp en üstte duran Seungmin'e tıkladım ve hızla parmaklarımı klavyede gezdirmeye başladım.

Seungmin & Chan
WhatsApp Konuşması

Chan
İyi misin
(İletildi 03.10)
(Görüldü 03.15)

Seungmin
Chan ben uyuyamıyorum
Rüyalarıma giriyor, bırakamıyorum onu
Chan sence yarın evine gitmeli miyim

Chan
Seungmin yapma
Eğer seni cidden sevseydi zaten direkt engellemek yerine seninle konuşurdu
Bunu kendine yapma olan sana olacak

Seungmin
Sen de benimle gelir misin
(Görüldü 03.17)

Chan
Yazıyor...
İstemiyorum, niye bilmiyorum ama istemiyorum|

Seungmin
Chan arkamda durmayacak mısın

Chan
Saçmalama
Tabii ki de arkanda duracağım ama
Bilmiyorum içime sinmeyen bir şeyler var
Sanki onunla barışmaman gerekiyormuş gibi geliyor

Seungmin
O benimle barışmak istemez zaten

Chan
Sen istiyor musun

Seungmin
Onunla barışmak şu an hayatta en çok istediğim şey sanırım
(★)

Chan
Anladım
Yanında olacağım
Çıkarken ara beni, abime söylerim motorunu bırakır
Onunla gideriz

Seungmin
Ehliyetin var mı

Chan
Hayır yok kaçak yollarla götüreceğim seni
PWJDNWKDNWKBDAOXASKWHSJ
Var tabii ki, sorman hata

Seungmin
Ne bileyim ya kafa mı kaldı...
Neyse uyumayı denemem lazım
İyi geceler, çok geç kalma

Chan
İyi geceler sana da, denerim
En fazla iki saat uyuyabilirim|
(Seungmin, mesajınıza bir ifade bıraktı.)

Seungmin & Chan
WhatsApp Konuşması Sonu

Neden sevdiği çocuk ile barışmasını istemiyordum ki? Sanırım çocuğa asla güvenmediğim, ve Seungmin'i asla sevmediğini düşündüğüm içindi.

Hissettiğim rahatsızlık ile uzandığım koltukta kıpırdandım, sonrasında ensemin olduğu yere bir yastık koydum. Ancak bu rahatsızlık hissi fiziksel değil, psikolojik bir rahatsızlık hissiydi.

Bunları düşünürken gariptir ki, kendimi derin bir uykunun kollarında bulmuştum. Derin, uzun ancak rahatsız edici...

Karmaşık ve bir o kadar saçma rüyalar görmüş, hepsinde Seungmin'i kaybettiğimi görmüştüm. Cidden kaybediyor, ne kadar seslensem de, bağırıp çağırsam da ona ulaşamıyordum.

Sadece gitmesi gerektiğini söylüyor ve kapkaranlık bir odada, göz gözü görmüyorken kaybolup bir daha geri gelmiyordu. Bu tarz rüyaları defalarca görmüş, durmadan bir rüyadan diğerine atlamıştım. Bazılarını anımsamıyordum bile, oldukça garibime gitmişti.

Sabah çalan telefonum ile ağrıyan gözlerimi araladım, gözüme sızan güneş ışınları ile adeta nutkum tutulmuştu. Bu hissiyatı yaşamayalı ne kadar olmuştu?

Telefonda gördüğüm isim ile, hızla aramayı cevapladım.

"Alo, abi?" Abim, sesimden yeni uyandığımı anlamış olacak ki heyecanla sordu.

"Ben mi uyandırdım?" Beni görmeyeceğini bildiğim hâlde, başımı olumlu anlamda salladım.

"Biraz öyle oldu, neyse bu önemsiz. Cidden kaç saat uyudum acaba, sırtım ağrımış." Abimin gülüşünü duyunca, ben de güldüm.

"Uzun zaman sonra, deliksiz ve güzel bir uyku çektin anlaşılan." Kısmen öyle denilebilirdi.

"Evet öyle oldu gerçekten, bu bayağı mutlu etti beni açıkçası. Güneş'in ilk ışıkları ile uyanmayı öyle çok özlemişim ki, buna hasret kalmışım resmen." Abim ile biraz daha konuştuktan sonra, telefonu kapadım.

Abim birazdan gelip motoru bırakacaktı, sonrasında Seungmin ile birlikte o çocuğun yanına gidecektik. Ne kadar istemesem de, ona destek olmalıydım.

Klasik rutinlerimi uyguladıktan sonra, biten noodle stoğumu fark edince üzerime bir hırka alıp evden ayrıldım. Yeni kalkmış, günün ilk ışıklarıyla birlikte yürüyordum. Beş saat boyunca uyumuştum resmen. Gözümde imkansız gibiydi.

Hissettiğim huzur ile gözlerimi yumup başımı havaya kaldırdım, sonrasında gözlerimi açıp vardığım markete girdim. Her zaman yediğim markadan bir paket aldım, sonrasında kasaya gidince bir paket de sigara alıp marketten ayrıldım.

Yine kısa bir yürüyüşten sonra vardığım apartman ile cebimdeki pakedi çıkarıp açtım ve aldığım dalı tam dudaklarım arasına götürürken, duyduğum sesler ile donup kaldım.

Apartmana ve Seungmin'in odasına çok yakındım, camının açık olmasından faydalanıp sesleri dinlemiştim.

"Seungmin, seni cidden çok özledim." Tanıdık olmayan sesin sahibinin, düşündüğüm kişi olmamasını umuyordum. Ancak nafileydi.

"Minjun, gerçekten korkuttun beni. Benden bir daha gitme, olur mu?" Minjun... Seungmin'in yanına mı gelmişti?

-------
Selam
Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir

Şu an tek dileğim fazla saçmalamadan Minjun ile uğraştıkları birkaç bölüm yazmak ve sonra onu postalamak

Oy verip yorum yaparsanız sevinirim