Normal gerçek ailem kitabıdır.
Lakin farklılıkları ile...
Bu kitapta başrol karıştırılan kızımızın ablası.
Güçlü kadın karakter görmek istiyorsanız bu kitap tam size göre.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•hain
Herkese selam canlarım.
Bekletmeden bölüme geçelim.
OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM. YOKSA HİÇ YAZASIM GELMİYOR! İLHAM GELMİYOR BANA. RİCA EDİYORUM BU YÜZDEN OY VERMENİZİ, HATTA OY VERMESENİZ BİLE YORUM YAPIN YA. YORUM ALINCA ÇOK MUTLU OLUYORUM. HEMEN BÖLÜM YAZMAK İSTİYORUM.
KEYİFLİ OKUMALAR EFENİM.
📸
"ECEM YILMAZSOY HANGİ ODADA?" Kendine engel olamadan yükselmişti sesi. Karşısında ki kadının irkildiğini farkedince pişman oldu.
Kadın gülümseyerek başını salladı ve bilgisayarına döndü. O sırada Ahmet Karaman göründü. Yiğit onun yanına giderek "Ahmet abi Ecem nerde?"diye sorunca Hazan adamı farketti.
"Dikiş atıldı üst katta." Hazan duyduğuna inanamazken hızla oraya ilerledi.
"Yiğit Cemre'ye dikkat et koşmasın astımı var, ben yukarıya çıkıyorum. Arda benimle gel."
Hızla giden kadının arkasından bakmıştı Ahmet Karaman. Kardeşlerine çok değer veriyordu kadın. Anlamıştı. Ardından yanından ayrılan çocuklara birşey demedi.
Yukarıda Ecem'in o halini gördükten sonra dayanamamış çıkmıştı. Bir asker olarak buna şaşırmıştı, daha önce hiç böyle hissetmemişti.
Aklına Ecem'in bulduğu hali gelince yumruklarını sıktı. O şerefsizi orada öldürmemek için cok uğraşmıştı. O kim oluyordu da kardeşini itebiliyordu.
O sırada Hazan üst kata çıkmıştı. Gördüğü tanıdık yüzlerle sinir katsayısı arttı. Kardeşini onlara emanet etmişti değil mi?
