The another bottom #2 [18+]

13. Grumpy x Sunshine

- Mia!

Wystarczyło, że przekroczyłam próg rezydencji Foley'ów, a już zostałam otoczona przez ramiona mojej siostry.

Ściskała mnie tak mocno, że ledwo potrafiłam oddychać.

- No już, starczy - wychapałam, klepiąc Emily po ramieniu. Szatynka odsunęła się delikatnie złapała mnie za ramiona i uważnie przyjrzała się mojej twarzy.

- Wiesz jak się martwiłam? - obrzuciła mnie tym swoim nadopiekuńczym spojrzeniem - Wiesz ile włosów mi wypadło ze stresu?

- To chyba największa tragedia - prychnęłam unosząc delikatnie kącik ust.

- No zdecydowanie! – ponownie mnie uścisnęła i pogłaskała w dziwny sposób po włosach.

Kiedy nareszcie udało mi się uciec z jej napadu miłości, przeszłam w głąb domu i od razu się zatrzymałam.

W salonie czekali wszyscy. To był pierwszy raz, odkąd się wybudziłam ze śpiączki, kiedy ich widziałam.

Wzrok padł najpierw na rudowłosą Olivię, która siedziała na kanapie. Obok niej siedzieli Oscar, Noah i Joe. Ich twarze rozjaśniły się na mój widok, a ja czułam, jak ogarnia mnie fala ciepła. Oni byli tutaj, wszyscy, czekając na mnie.

Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć, Olivia zerwała się z miejsca i podbiegła do mnie. Jej uśmiech był pełen ulgi, ale widziałam w jej oczach smutek i skruchę. Chwilę później poczułam, jak Oscar, Noah i Joe przytulają mnie z każdej strony. Było to uczucie, jakiego brakowało mi przez te długie miesiące.

- Mia, tak bardzo przepraszamy - zaczęła Olivia, odrywając się ode mnie i patrząc mi prosto w oczy. - Nie powinniśmy byli cię okłamywać te parę miesięcy temu.

- Chcieliśmy cię chronić, ale to tylko wszystko pogorszyło. – dodał Oscar.

Noah i Joe kiwnęli głowami, zgadzając się z Oscarem.

Czułam, jak łzy napływają mi do oczu, ale tym razem były to łzy ulgi. Wiedziałam, że moja przeszłość była skomplikowana, a moje wybudzenie ze śpiączki było trudne dla nas wszystkich. Teraz, gdy słuchałam ich przeprosin, czułam, że możemy zacząć na nowo, bez tajemnic.

A skoro wybaczyłam Justinowi i Emily, to im musiałam tym bardziej.

- Wiem, że chcieliście dobrze - powiedziałam, starając się mówić spokojnie – Tak szczerze, to tyle się zadziało, że już zapomniałam jak wyglądało moje życie przed wybuchem,

Każdy z nich miał coś do powiedzenia. Olivia opowiadała, jak bardzo się martwiła i jak trudne były te miesiące bez mojej obecności. Oscar przyznał, że nie spał po nocach, obwiniając się za to, co się stało. Noah i Joe mówili o tym, jak starali się normalnie funkcjonować, ale wszystko wydawało się puste bez moich wrednych uwag.

- Wszyscy się odsunąć!

Usłyszeliśmy nagły, donośny krzyk. Popatrzyłam zdezorientowana na to jak Joe zostaję popchnięty i uderza o ścianę. Może nie było to wielkie uderzenie, ale skrzywił się bardziej z szoku niż z bólu.

I wtedy zobaczyłam tą dobrze mi znaną, blond czuprynę.

- Z całym szacunkiem, ale to JA jestem najlepszym przyjacielem Mii. – oznajmił poważnie Otis, stając naprzeciwko mnie i patrząc z wyższością na całą resztę. – Ona jest moją bratnią duszą, a ja jestem jej bratnią duszą. – obserwowałam z uśmiechem ten dość zabawny akt zazdrości Stone – I to ja powinienem, jako pierwszy ją przywitać.