Ölümle Yalan Arasında

9.~Yüzleşme-Başlangıç

Merhaba arkadaşlar.☺️✨☺️💖🫶🏻

Bölümlerimi seviyorsanız düzenli okursanız çok mutlu olurum.💖💖

Hadi o zaman kaldığımız yerden devam edelim☺️☺️

Bugün için çok korkuyorum. Aslında mutlu olmam veya rahatlamam falan gerekiyordu belki ama ben nedense korkuyorum. Sadece aileme kızgınım. Belki de beni bu durumda gördükleri için biraz üzgünüm.

Ama bir yandan da düşünüyorum. Ailem benim iyiliğimi istiyorlardır. Sonuç olarak sadece biraz sohbet edip döneceğim. Hem sonra da arkadaşlarımla bir kahve içmeye giderim.

Sanırım beynimdeki savaşı gitme taraftarı kazanacak. Ama hangi tarafın kazandığı önemli değil çünkü ben zaten gitmeyi kabul ettim.

Randevu bugün saat 16.40'ta. Yani tam iki saatim var. Dün gece hiç uyuyamadığım için bu iki saati uyuyarak geçirmeyi planlıyorum. Veya film falan izlerim. Bilmiyorum.

Selin hanım içeri girdi ve birkaç kontrol yaptı. Ona uyuyacağımı söyledim. Sürekli gelip rahatsız edilmek istemiyorum. İyi bir uyku çekip iyice dinlensem bana yeter.

O gittikten sonra biraz sosyal medyada gezindim. Yataktan biraz döndükten sonra, sonra...

2 Saat Sonra

Babam arabayı park ederken kendimi hazırlamaya çalışıyordum. Babam benden daha heyecanlı gibi görünüyordu.

Arabayı park ettikten sonra el firenini çekmeden bana döndü.

"Hazır mısın?"

Başımı salladım.

"Hazırım."

"Güzel, hadi gidelim."

El frenini çektikten sonra aşağı indi ve benim kapımı açtı. Aşağı indim ve merkeze doğru yürümeye başladık.

Antalya'nın bu bölgesinde böyle bir yeri daha önce hiç görmemiştim.

Sonuçta bakmakla görmek arasında çok fark vardı. Buradan kaç defa geçmiş olmama rağmen böyle bir yeri görmemiştim. Bu da bunu kanıtlardı.

İçeri girdiğimizde babam girişteki kadınla bir şeyler konuşurken ben etrafı inceliyordum. Kadın ismimi söylediğinde dikkatimi toplayıp ona döndüm.

"Şuradaki oda, buyrun."

Kadının gösterdiği odaya doğru döndüm, kapısı kapalıydı. Ona bakıp teşekkür edermişçesine kafamı sallayıp hafifçe gülümsedim.

Babam omzuma dokundu. "Kızım ben seni burada bekliyorum."dedi bir yandan gülümseyip diğer bir yandan eliyle ilerideki koltuğu göstererek.

Başımı salladım ve kapıya doğru dönüp birkaç adım attım.

Kapıya iki kere ardı ardına vurdum ve bir adım geri çıktım.

"Buyrun."

Kapıyı açıp içeriye doğru bir adım attım.

İçerideki adam hemen eliyle gel hareketi yaptı. Ve içeriye geçip koltuklardan birine oturdum.

"Merhaba, Nehir'di değil mi?"

Başımı salladım.

"Şey, şimdi şöyle..."

Görüşmeden Sonra

Açıkçası bu olay bana bayağı iyi geldi. Hiç de beklediğim gibi geçmemişti. Görüşmeden sonra önce eczaneye sonra tekrar hastaneye döndük.