5.~Durması Gereken Zaman

11 4 0
                                    

Bu bölümün şarkısı♥️♥️✨♥️

Merhaba yeni bölümde hepinize selamlar. Umarım bir önceki bölümde bıraktığım gibisinizdir.🤍🤍 Bölümlerimi seviyorsanız düzenli takip etmeyi unutmazsanız sevinirim.🤍🤍

O zaman bu bölümde ne olacak hep birlikte görelim. Nehiri yalnız bırakmamanız dileğiyle...☺️☺️

Yaklaşık bir haftadır hastanedeyim. Zaman hiç geçmiyor. Bütün gün yatakta bir oraya bir buraya dönüp duruyorum.

Anneme veya babama ne zaman hastalığımla ilgili bir şey sorsam bana cevap vermek yerine konuyu değiştiriyor yada bir bahane uydurup ordan kaçıyorlar.
Böyle davranmaları kendimi daha kötü hissetmeme sebeb oluyor.
Bilmem gerekenleri bana anlatmıyor aksine bundan kaçıyorlar. Doktoruma sormaya kalktığımda beni engellemeye çalışıyorlar.

Arada gelip serumumu değiştiren hemşirelerden ve sürekli gereksiz konulardan konuşan anne ve babam hariç hiç kimse yok. Sadece bir hafta geçirdiğim bu hastane odasından şimdiden sıkıldım. Ancak daha ne kadar burada kalacağıma dair -kime sorarsam cevap alamadığım için-hiç bir fikrim yok.

Ailem sırayla yanımda kalıyorlar. Bir gece babam diğer gece ise annem başımdan hiç ayrılmıyor. Bu sırada ise benden birkaç yaş küçük kız kardeşim ise okulundan zaman bulabildikçe gelip beni ziyaret ediyor.

Evet bir kız kardeşim var ve o benim için bir kardeşten fazlası. O bir sırdaş o benim için bir dost. Ne zaman canım sıkılsa yanımda olur. Sadece kendisi birazcık fazla konuşur. Ama canımızı sıkan erkekleri çekiştirmeye bayılır.

Bu gece kalma sırası babamda.

Akşam yemeğimi yedikten sonra -ki tadı berbat- elime aldığım telefonumdan biraz sosyal medyada gezindim. Sonra -ilk defa internetli televizyonu olan bir hastane görüyorum- televizyondan bir dizi açıp onu izlemeye koyuldum. Dizi bittikten sonra kulaklığımı takıp bir şarkı açtım ve yatağımın içine gömüldüm.

Babam henüz gelmemişti. Ama on yirmi dakika içerisinde geleceğinden emindim.

Her gece olduğu gibi bu gecede uykumdan uyandım. Buraya geldiğimden beri uyku düzenim berbattı. Gerçi buraya gelmeden önce de çok farklı değildi.

Ama bu gece diğerlerinden farklıydı. İçime bir kurt düştü.

Kapatmadan uyuduğum müzik sesiyle gözlerimi hafifçe açtım. Babam yan koltukta iki büklüm bir hale gelmiş yatıyordu. Babamın uykusu çok ağırdır o yüzden hiç bir gece uyandığımdan haberi olmuyordu. Müzik sesi hala kulaklarımda yankılanıyordu.

Kalkıp tuvaletteki aynanın karşısına geçip kendime baktım. İyi olduğumu sanıyordum ama hiçte iyi değilmişim. Aynaya baktığım an fark ettim ki yüzüm gözüm şişmiş rengim atmış saçlarım darmadağın olmuştu.

O an aklıma çok berbat bir plan geldi. Ama ne kadar berbat olduğu umrumda değildi. Doktorumun odasına gidecek ve hakkımdaki her şeyi öğrenecektim.

Doktorum her yanıma geldiğinde elinde aynı ajandayı tutuyor bana sorular sorup cevaplarımı o ajandaya yazıyordu. Yani tek yapmam gereken o ajandayı bulmaktı. Onu bulduğum an her şeyi öğrenebilirdim.

Berbat bir plan olduğunu söylemiştim. Ve dediğim gibi umrumda değil.

Tek kulaklığı çıkarıp kabına koydum. Bu halimle bir ajana benziyordum. Sessizce lavabodan çıktım ve yatağıma oturup yavaşça ayakkabımı giyindim. Üzerimde hastane kıyafetleri, tek kulağımda kulaklık koridorda ilerliyordum.

Dr. Selin  Güllü

O yazıyı gördüğüm anada kalbim ağzımda atmaya başladı. Bir hastanede olmasak kalbimin göğüs kafesimden çıkıp gidecek diye korkar geri dönerdim. Ama her şeye rağmen bir adım daha attım. Kaybedecek pek fazla bir şeyim olduğu söylenemezdi. Zaten bu hastanede kalmam ne durumda olduğumun bir kanıtıydı. 

Ölümle Yalan ArasındaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin