Yeni Patronum (+18)

11. Bölüm: Yol

"B-ben çok özür dilerim." deyip gözlerimi elimle kapattım ve arkamı döndüm. Koşarak evden çıktım. Yağmura aldanmayıp evin bahçesinde koştum ve güvenliğin yanına geldim.

"Şey güvenlikçi bey, kapıyı açar mısınız?" dedim kesik kesik nefes alarak.

"Ne oldu kızım? Bir sorun mu var? Aras Bey'e mi bir şey oldu?" diye sordu panik halinde olmamdan dolayı.

"Yok hayır... Hayır... Her şey normal merak etmeyin." Koştuğumdan dolayı derin derin nefes alarak konuşuyordum.

"Eva!" birisi bana seslendi. Arkamı döndüğümde Aras bana doğru koşuyordu. Üstünü giyinmişti.

Aras bana ulaşmadan hızlıca bahçe kapısından çıktım. Sonra yolda koşmaya başladım. Koştum koştum... Bir süre sonra soluklanmak için durdum. Bir elimi kaldırımın oradaki duvara yaslayıp derin nefesler aldım.

"Eva!" arkamı döndüm.
Seslenen Aras'tı ve bana doğru hızlı adımlarla geliyordu. Bu sefer yerimde durup bekledim. Bir taraftan yağmur yağıyordu.

"Eva bak gerçekten gördüğün gibi değil..."

"Gözde Hanım'la sevgili olduğunuzu neden bana söylemedin? En başından uzak dururdum senden."

"Sevgili değiliz."

"Şaka mı yapıyorsun? Daha demin seks yapıyordunuz lan! Gerçekten çalışma ortamında gereksiz samimiyetlerden hoşlanmıyormuşsunuz gördük."

"Hayır Elena, sadece birbirimizin ihtiyaçlarını karşılıyoruz. Aramızda bir ilişki yok."

"Nasıl yani!?"

"İki kişi de istediğiyle ilişki yaşayabilir, sadece yatmak için bir araya geliyoruz. Birbirimizin hayatında bir parçamız yok"

"Oha! Nasıl ya?"

"Bunları bilmek için daha çok küçüksün."

"Büyümek böyle şeyler yapmaksa ben büyümek istemiyorum. O gün iyi ki benimle sevişmedin. Gerçekten seninle yatmış olsaydım bu hayatımın en büyük pişmanlığı olurdu."

Kaşlarını hafifçe çatarak yüzüme baktı. Çenesi kasılmıştı.

"Bu gördüklerimi kimseye anlatamayacağım rahat olabilirsiniz. Ayrıca Gözde Hanım evde sizi bekliyor unuttunuz." dedim.

"Haklısın." dedi ve telefonunu pantolon cebinden çıkardı. Gözde'yi aradı.

"Alo, Gözde..."

"Sonra anlatırım... Evine gidebilirsin... Tamam hoşçakal." diye konuşup telefonu kapattı.

"Yağmur yağıyor seni eve bırakayım küçük."

"Hayır, otobüs durağına yakınız ben oraya gidiyorum." yalan söylemiştim.

"Dur... Bak Elena... Benim yüzümden buraya geldin. Seni eve bırakmama izin ver."

Kafamı evet dercesine hafifçe aşağı yukarı salladım.

...

Aras'ın Lamborghini'sine bindik. Topuklu ayakkabılarım ıslanmıştı. Ben de çıkarıp kenara koydum. Aras da sürücü koltuğuna yerleşmişti. Birden gözü bana kaydı. Ayaklarıma bakıyordu. Bir süre gözü ayaklarımda kaldı. Konuşma ihtiyacı hissettim:

"Aras Bey ayakkabılarımı çıkardım ama size sorun olmaz umarım. İsterseniz hemen giyeyim."

Boğazını temizledi.

"Yok... Rahatına bak. " dedi, gözlerini kırpıştırıp yola odaklandı.

Dostça gülümsedim ve kafamı yana çevirdim. Camdan dışarıyı izliyordum... Ağaçlar ve müstakil evler vardı çevremizde. Şehir dışındaydık.

İkimiz de fazlasıyla ıslanmıştık. Saçlarımdan sular damlıyordu.

Arabanın müzik çalarından sakin bir müzik açtı. İkimiz de konuşmuyorduk...
Kapalı havanın ve klimadan gelen sıcak havanın verdiği uykuyla gözlerimi kapadım.

Bölüm sonu...

Yeni bölum için 30 oy sınır koyuyorum canlar 🔥💖