5-Günaydın Aysel Teyze

437 70 13
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



***

"Emre komiserim-"

"Arda sakın ağzını açma vallahi sikerim! Koca emniyette ağzının hayrını duymayan kalmamış lan"

Arda açtığı ağzını şaşkınlıkla geri kapatırken önüne döndü. "Afedersiniz komiserim" mırıltısı kedi miyavlaması gibi güçsüzdü

Emre tekrar bakışlarını dışarı çevirmiş ayık kalmak için aldığı kahvesini yudumlamaya başlamıştı.

Kumral çocuk direksiyondaki parmaklarını sıkarken bir eliyle de acıyan gözlerini ovuşturuyordu. Şu bir haftada canı çıkmıştı. Her gece farklı biriyle devriyeye çıkıyor sabah kendini zar zor eve atıp bir kaç saat uyuyor sonra da tekrar emniyete dönüyordu

Volkan başkomiser dosyayla ilgilenmeyeceksin çünkü vaktin yok derken haklıydı. Bir haftada bırak ekibin çalıştıkları dosyaya bakmayı kafasını kaşıyacak vakit bulamaz olmuştu. Yorgun argın evi ve yatağını zor bulduğu için yaralı olan Semih'le de hiç ilgilenememiş çocuk kendisine yardım etmesi için evden annesini çağırmıştı. Bir haftadır onlarla kalıyordu Aysel teyzesi

Annesinin yemekleri iyi gelmiş olacak ki yarası beklediklerinden hızlı iyileşiyor artık sarışın çocuk sürekli evde olmaktan şikayet ediyordu. Arda onu vuran kıvırcığı bulmak ve intikamını almak istiyordu ama Volkan'ın cezası yüzünden bir haftada yürüyen ölüden farkı kalmamıştı

Düşüncelerini tekrar karnından yükselen ses susturduğunda yan gözle tekrar Emre’ye baktı. Az önce "Bir yerde durup yemek yiyelim mi" diye soracaktı ama bir haftada yaydığı kötü şöhreti yüzünden adı şom ağızlıya çıkmıştı

Yani ne olmuş; ne zaman "Bugün sakin komiserim", "Şanslıyız bu gece komiserim" veya "Sıkıldım komiserim" dese bir yerden olay çıkıyor ve sabaha kadar onunla uğraşmak zorunda kalıyorlarsa? Bu Arda'nın suçu mu? Tesadüf

Öyledir yani.

Galiba...

Umarım öyledir

Kendi kendine kafasını iki yana sallayarak yan gözle elindeki telefonla ilgilenen adama baktı ve bu kez daha yavaş bir sesle mırıldandı "Emre komiserim"

Emre tek kaşını kaldırıp sorgularcasına ona baktığında kırmızı ışıkta durmuş başını tamamen ona çevirerek yavru köpek bakışları atmaya başlamıştı

"Durup yiyecek bir şeyler alabilir miyiz? Valla ben ısmarlicam. Çok açım"

Emre büyümüş yeşil gözlere bakarken göz devirdi ve yeşile dönen ışığı işaret etti "Çek ilerde bildiğin bir yer varsa ekmek arası bir şeyler yiyelim"

Arda gülümseyerek hevesle kafasını salladı ve bulundukları yere en yakın bildiği bir dükkana ilerlerken "Kokoreç sever misiniz komiserim? Bir abim var eli mükemmel. Bayılacaksınız" demişti. Emre gülümseyerek kafasını iki yana salladı

New file: Arfer Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin