GÜLÜ'VERDİM

BÖLÜM 9

Güzellerim, naber? Nasıl gidiyor?

Bölüm biraz gecikti çünkü bu bölüm de inanın ne yazacağımı bilemedim, siz yeni bölüm isterken ben sinir krizi geçirmekle meşguldüm. Bazen insan yazamayınca yazamıyor, olmuyor yani. Ay her neyse, yazdım bitti. 😂

Biraz içime siner gibi de oldu, olmadı da. Orası artık sizin görüş ve yorumlarınız ile belli olacak.

Bu arada önemli bir şey söylemek istiyorum. Arkadaşlar, ben bütün karakterlere uygun model buldum ancak Mestan'ı paylaşmayı düşünmüyorum, sanki paylaşırsam hikâyenin büyüsü kaçacak gibi. O yüzden şimdilik diğer karakterlerimiz ile idare edin olur mu?

Bir de son olarak, iki tane kitap kapağı yaptım öylesine, onları da koyacağım, beğenin birini, onu kullanalım.

Keyifli okumalar diliyorum hepinize 🌸 Öpüldünüzz. ♥️

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

GÜLÜ'VERDİM
BÖLÜM 9

"Diğer abimlerle de tanış istersen? Bu gidişle bizden daha çok kişi ile tanışacak gibisin." Sesinde ki ima da neydi şimdi?

Berat'a dönerek ters bir bakış attım. Sırıttı. Ben de ona yalandan bir sırıtış gönderdim.

"Gelmek ister misin?" diye soran Mestan ile kararsız bir şekilde durdum. Madem çok ısrar ettin, geleyim madem.. Sen bana böyle bakarken benim seni reddetmem doğru da olmazdı zaten.

"Olur." Birlikte onların yerine doğru ilerlemeye başladık.

Vaz geçtim diye geri dönesim geldi, beş tane erkeğin arasında ne işim vardı benim? Salak gibi de kabul etmiştim.

Hepsi ile karşı karşıya geldik, hepimiz birbirimize bakarken, Mestan "Berat, abisi yürü şu boş şezlonglardan birini getir." Dedi. Berat beklemeden giderken ben diğerlerine küçük bir baş selamı verdim.

Birisinin gözlerinde güneş gözlüğü vardı, onu çıkartıp ufak bir tebessüm etti. "Hoş geldin. Ben Yafes."

"Aysima." Dedim sadece. Berat geldi o sırada. Şezlongu hemen yanlarına koydu, eşyalarımı bıraktım üstüne.

Berat bir bana bir de abilerine baktı. "Tanıştınız mı?" diye sordu.

"Sadece Yafes, sen ve Mestan'ı biliyorum." Dedim sadece.

"Tanıştırayım o zaman." Onu onayladım. Şezlonga oturdum, hepsini görecek şekilde.

"Bu Mestan abim, biliyorsun zaten. En büyüğümüz kendisi." Mestan ile göz göze geldik. Daha doğrusu o bana bakarken, benim de ona dönmem ile gözlerimiz kesişti. Yüzümde, şu an ki üzerimde bulunan saçma gerginlik sebebi ile ufak bir gülümseme vardı, ne yapacağımı bilemediğimden gülümsememin arkasına saklanıyordum.

"Bu ise Hamza abim, ikinci numara." Sadece kafamızı sallayarak selamlaştık.

"Bu da Yafes abim, üç numara. Tanıştınız sanırım." Aynı şekilde tekrar selamlaştık.

"Yaman abim, dört numara."

"Ben de beş numarayım. Bizim bir de altı numara var ama o yeni evlendi, kocası ile şimdi."