GÜLÜ'VERDİM

BÖLÜM 4

Selam selam selamm ♥️

Nasılsınız bakalım?

Kitap okunması 3K oldu olacak neredeyse..

İnsanın sizin gibi destekçileri olduğu süre asla sırtı yere gelmez bu arada. 🥲🤗

Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin olur mu?

Yarına kadar bölüm gelmez. Gecem gündüzüm bölüm yazmakla geçiyor. Anlayışlı olacağınızı düşünüyorum. 🥲🫶🏻

Keyifli okumalar dilerim, umarım beğenirsiniz. 🌸🤍

(Bu şekilde yazılı kısımlar ingilizce konuşulan yerler, bilginize)

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

GÜLÜ'VERDİM
BÖLÜM 4

“Hazırız, gidelim hemen.” Dedi Lâçin.

“Ben hazır değilim.” İsyanını sürdüren Fırat’a ters bir bakış atınca sustu.

“Sus artık, rica ediyorum.”

Birlikte düğün yapılan mekâna geçtik. Direkt ortaya geçsek kovulma ihtimalimiz var mıydı ki? En arkada durduk birkaç dakika.

Ortada masalar vardı, herkesin elinde kadeh, ayakta dikilip konuşuyor, gelin ve damat da tek tek masaları geziyordu.

Iy. Böyle düğün mü olurdu? Kendi düğünümü asla böyle yapmazdım, bir kere evleniyordu insan, eğlenmek, eğlencenin dibine vurup unutulmaz bir düğün yaşamak lazımdı.

Sıkıntıyla nefes aldım. İnsani duygularım harekete geçmişti, ben de bir insan olarak, insanlık görevime getirmeliydim şu an.

Yanımıza doğru adımlayan kadınla bir gerilmedim değil. Ulan daha hiçbir şey yapmadan ne diye böyle geliyorsun hanım abla?

Gülerek başımla selam verip konuştum.

“Merhaba efendim. Nasılsınız?” kadının kaşları kalktı.

“İyiyim, teşekkürler. De Siz?” Tanımadığını anlatmaya çalışıyordu arkadaş.

İngilizcem de nasıl güzel..

“Biz bu düğünü uzaktan gördük de, uğramak istedik. Mutluluklar dilemek için.” Kadın bu sefer gülümsedi. Kısa bir an üstümüzü süzdü.

Galiba sarhoş olup olmadığımızı kontrol ediyordu. Üzerimizde olan pijama ile düğüne gelmemizin başka açıklaması olamaz gibiydi ama mantıklı bir açıklaması da yoktu ki.

“Ah, öyle mi? Biraz bekleteceğim sizi o zaman.” Diyerek ayrıldı yanımızdan.

Gelinin yanına gidişini izledik. Kısa bir an konuştu, gelin kafasını kaldırarak bize bakıp gülümsedi, kafasını salladı. Bu galiba evet demek oluyordu.

Hızla yanlarına doğru ilerlemeye başladık. Daha doğrusu ben önden gidiyordum diğerleri de ördek yavrusu gibi peşimden geliyordu. “Ya bizi bekle, önden önden gitmesene.” Dedi Lâçin. Adımlarımı yavaşlattım.