GÜLÜ'VERDİM

BÖLÜM 15

Selamlarr.

Nasılsınız bakalım?

Yarın annemin ameliyatı var, dua edin olur mu? Lütfen. 😕

Yarına bölüm gelir mi ya da gelmez mi emin değilim, ona göre uzun bölüm yazmaya çalıştım.

Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar diliyorum.

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. 🫂♥️🌸

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

GÜLÜ'VERDİM
BÖLÜM 15

“Anne, babam nerede? Onunla da konuşsaydım biraz.” Dedim anneme telefondan. Neredeyse bir saattir konuşuyorduk annemle, sabah erkenden ben Instagrama güneşin doğuşunu çekip atınca annem görmüştü, uyanık olduğumu da anlayınca aramıştı hemen.

“En son bıraktığım da uyuyordu evladım. Uyanınca konuşursunuz.” Dedi bıkkın bir sesle. Bunu kendisine defalarca sormuştum konuştuğumuzdan beri, en sonunda alınıp telefonu kapatacaktı diye korkuyordum.

Ben, babamla konuşurken rahat olduğum kadar annem ile konuşurken bir o kadar suskundum.

Konuştuğumuz andan itibaren de susmadan bir şeyler anlatan o, sıkılmadan dinleyen de bendim.

O değil de, bana görücü çıkmış. Annem olağan karşılarken, babam adamları kovalamış. Babam anneme tembihlemiş söylememesi için ama annem gülerek, biraz da dert yakınarak anlatmıştı bana.

Anne sana damadı ben getireceğim, için rahat olsun diyemedim tabi.

Ya babam Mestan’ı öğrenince onu da kovalarsa?

Korurdum sevdiceğimi ben bir kere. E o zaman bu sefer de babam, elin oğluna beni mi tercih ediyorsun derse? Bence ben en iyi Mestan’ı kaçırmalıydım.

İç güveysi olarak yaşarsa belki babam kabul ederdi?

“Kime diyorum ben!” annemin bağırışı ile irkilip planlarımı düşünmeye son verdim.

“Efendim anne?” kafasını sağa sola salladı. “Ne bu dalmalar? Var sen de bir şey.” Yutkunup sırıttım.

“Ne olacak anne? Allaş aşkına sen de.” Dedim biraz abartılı konuşarak. Gözleri kısılsa da üstelemedi.

“Baban diyorum, uyandı. Esnemesini duydum, gelir şimdi mutfağa.” Dedi. Kendimi tutamayarak güldüm.

Dediği gibi de oldu. Babam üzerinde ki pijamaları ile mutfağa girerken esniyordu. Gözleri yarı açık yarı kapalı bir şekilde sürahiye ilerledi, bardağı el yordamı ile bulup sürahiden gelişine doğru ya tutarsa hesabı su doldurmaya başladı.

Annem de, ben de ses çıkartmadan izliyorduk babamı. En sonunda dayanamadım. “Babam?” dedim neşeli bir sesle son harfi uzatıp.

İrkildi, gözleri anında açılırken elinde ki su dolu bardağı masaya bırakıp etrafa baktı.

“Baba, telefondayım.” Diyerek el salladım. Önce annemi gördü, sonra da annemin işaret edişi ile telefona baktı.