Toz Duman.

Bölüm 6

Daha ilk adımımı atmadan İsrafil sessizlik yeminini bozup konuşmaya başladı.

"Yarın Barkın gelecek. Bu aksam yaşadıklarımızı yarın yaşamamayı umuyorum. "

Bir de Barkın çıkmıştı başıma. Ben onu tamamen unutmuştum. Zor günler geri de kalmıştı, daha zoru geliyordu.

Bir hışımla arkamı döndüm. Tam onun Aras'ları evime sokmadan önce olduğunu söyleyecektim ki İsrail dudaklarını tekrardan açtı.

"Bana bunu borçlusun Asya." Lanet olsun. Bunu bana karşı daha ne kadar kullanacaktı.

"Ne borçmuş anasını satayım sana değil de İMF'ye borçlansam daha çabuk biterdi." İsrafil en piç gülümsemesini bana sunarak "Haklısın benim faiz oranım daha yüksek."

Ben sabır çekerek arkamı döndüğümde İsrafil Aras'a yeni bir planım olduğunu anlatmaya çoktan başlamıştı bile. Aras da hiç ses çıkarmadan İsrafil'i dinliyordu. Buraya gelmeden önce bu konu hakkında konuşmuş olmalılar. Onlara cehennemin dibine gitmelerini söylemek için bile geri dönmedim.

Hayatımın ortasına yıldırım gibi düşmüşlerdi. Bütün düzenimi ateşe veriyorlardı. Bense kendimi komadaymış gibi hissediyorum. Bilincim açık ama olanlara bir tepki veremiyorum.

Arkamdan Karsu'nun sesi yükseldi. "Şey ben düşünmüştüm ki, bu gece birlikte uyuruz." Yok artık o kadar da değil. Tamam onları evime almayı kabul ettim. Ama demek değil ki iki yıl öncesi gibi devam edeceğiz. O beni Aras için bıraktı.

"Karsu bu yaştan sonra biriyle yatağımı paylaşacaksam bu kişi sen olamazsın. Üzgünüm ama ben sarışınlardan hoşlanıyorum. Bir de mümkünse erkek olsun." Salonun çıkışından öksürme sesi geldiğinde Karsu'yla aynı anda başlarımızı kapıya çevirdik. İsrafil kaşlarını çatmış bir şekilde bizi dinliyordu. Yüzündeki sinirli ifadeye bakılırsa Karsu'ya söylediğimi duymuştu.

"Karsu haklı hatta mümkünse bundan sonra her gece birlikte yatın eskiden olduğu gibi." Eskiden kızlardan hangimiz kâbus görse diğerinin yanına giderdi. Hepimizin ayrı travmaları olduğu için neredeyse her gece birlikte yatardık.

"Ben bu yaştan sonra bir kızla aynı yatağı paylaşmam. Çok istiyorsan seninle yatsın." İsrafil söylediğimle çatık olan kaşlarını daha çok çattı. Tövbe çekerek "Kızım senin bu iki yılda ağzının ayarı kaçmış belli ki. Karsu neden benimle yatsın. Ben kız mıyım?"

"Belli ki sen de içeride olduğun için bazı şeyleri unutmuşsun. Hatırla diye söylüyorum aynı yatakta kızlar yatmıyor. Bir kız bir erkek yatıyor. Hatta.... "Dediğim an Karsu lafa atlayarak konuşmamı böldü. Böylelikle İsrafil'e cevap vermekten kurtarmıştı. Gerçi bunu bilerek yaptığını sanmıyorum. Sanırım Karsu da İsrafil gibi utanmıştı.

"Tamam bir şey demedim sayın. Ben tek yatarım. Yeter ki bu sohbeti kapatalım. Hatta hafızamızdan silelim." Çocuk gibi mızmızlandı.

"Siz ikiniz de niye utandınız ki bunlar hayatın gerçekleri." İsrafil gözlerimin içine bakarak bana öldürücü bakışlar atarken Karsu yüzünü ekşitmekle yetindi.

"Asya her gerçek her yerde söylenmez. Ayrıca kızım sen eskiden çok güzel yalan söylerdin. Hepimizin kalp sağlığı için seni yalan söylemeye davet ediyorum." diyerek söylendi İsrafil. Hala çok güzel yalan söylüyorum. Ama artık böyle önemsiz şeyler için söylemiyorum. Onun yerine dürüstlüğe sığınıyorum. Ne demişler dürüstlük en güzel erdemdir.

Karsu konunun daha fazla büyüyeceğini bildiği için" Ben tek yatarım." Diyerek konuyu kestirip attı. Sonra siyah saçlarını geri savurarak yanımızdan uzaklaştı. Karsu bunu bize her zaman yapardı. Küçük bir kız çocuğu gibi trip atar sonra da çeker giderdi. İçimizde Karsu'nun nazını çocukluğumuzdan beri en çok Aras çekerdi. Karsu ne yaparsa yapsın ona kıyamazdı. Ben hiçbir zaman öyle nazlı olamadım. Çünkü benim nazımı çekecek biri hiçbir zaman olmadı. Annen baban seni isteyince başkası da nazını çekmiyordu. Kimsesizlik bana bu hayatta güçlü olmayı öğretti. Beni şimdiki kişiliğime dönüştürdü.