SINAV ÇETESİ

22.BÖLÜM

&&&&

Hayatımın en güzel dakikalarını yaşadığım bu anda beni üzebilecek tek şey kalp krizi geçirip tüm anı bozmak olurdu.

Yani Bulut arabanın camına insanca(!) vurana kadar şu anı bozabilecek tek şey kalp atışlarımı dizginleyememek olur sanıyordum.

Küfür savurarak gözlerimi sımsıkı kapattım ve sakin olmaya çalıştım. Bulut bir kez daha cama vurunca sinirlerime hâkim olamayıp camı indirdim. "Ne vuruyorsun Bulut?! Görmüyor musun özel bir şey konuşuyoruz burada?"

Bulut sanki kendi hayatıymış gibi rahat bir tavırla işlere burnunu soktu. "Sorun da o ya. Ne yaptığınız görünmüyor. Camı açık bırak da bizde ne olduğunu bilelim."

"Sana ne Bulut? Seni ilgilendiren bir şey olsaydı, burada kalmanı söylerdim zaten."

Kartal başını sallayarak onayladı. "Bu özel bir konu. Lütfen ikimizin arasında kalmasına, kimsenin baskısı altında kalmadan düşüncelerimizi ifade etmemize izin verin." Diyerek nikah memurlarını aratmayan bir cümle kurdu.

Bulut "Lan gören bilmiyoruz sanacak. Sen en baştan beridir Karen'i seviyorsun, Karen de seni. Sevgili olun bitsin işte." Diyerek yükseldi.

Kartal göz devirerek bu anı mahvetmesini umursamadan gözlerini bana çevirdi. "Yarın boş musun güzelim?"

"Evet, boşum. Çok boşum." Diyerek heyecanıma yenik düşüp biraz saçmaladım.

Kartal bu tepkime gülümsedi ve "Dışarı çıkabilir misin?" Diye ekledi.

Bulut "Yarın baban evde." Diye hatırlatınca yüzüm düştü. Kesinlikle çıkmama izin vermezdi.

Kartal "O halde biz gelelim." Diyerek moralimi düzeltmeye çalıştı.

"Biz?" Diyerek kaşlarımı çattığımda Bulut "Benden bahsediyor." Diyerek sırıttı ve Kartal'a dönüp "Programıma bakmalıyım canım." Dedi. Kartal göz devirip bana dönerek devam etti. "Biz erkekler işte. Size ders çalışmak bahanesiyle geliriz. Belki annenleri de ikna edip dışarı çıkarız."

"İzin vermezler."

"En kötü kayınvalidemin çayını içer dönerim." Diyerek 32 dişini göstererek geniş bir gülümseme sundu bana. Yüzümde otomatik olarak bir gülümseme yerleşti.

Elif "Ben bile düştüm." Diyerek gülümseyerek bizi izlerken Bulut hafifçe öksürüp beni arkasına çekti ve Kartal'a dönüp "Biz seni haberdar ederiz. Sen kimse görmeden buradan git de kızın başını belaya sokma." Dedi, ilk defa ciddiyete bürünerek.

Kartal başını sallayıp gözlerini bana çevirdi. "Görüşürüz."

Kalbim buz gibi erirken baş selamı vererek gülümsedim. "İnşallah."

Kartal arabayı çalıştırıp mahalleden ayrılana kadar arkasından izledim. Bulut bu sırada kolumdan tutmuş, beni evime ilerletiyordu. Kapının önüne geldiğimizde ise kendimi toparlamamı bekleyip kapıyı tıklattı.

Kapıyı açan kişi kuzenlerimden biriydi. Benimle yaşıttı. Bizi görür görmez saçlarına arkaya doğru atıp kendini toparladı. Odağına sadece Bulut'u alıp gülümsedi. "Hoş geldin sarışın bomba."

Elif somurtarak gözlerini kaçırırken Bulut onun açtığı yarım kapıyı tamamen açarak "Seni bulmasaydım daha hoş olacaktım." Diyerek açıkça konuşarak içeriye adım atmıştı.

Bu hâline gülerek gözlerimi kuzenime, Seren'e, çevirdim. "Biz de hoş bulmadık Serencim. Biraz çekilirsen içeri gireceğiz." Dedim, ona karşı tüm sempatimi göstererek.