SINAV ÇETESİ

21.BÖLÜM

Keyifli okumalar!

Sınır: 30 oy 30 yorum

&&&&

Kimse sesini çıkarmıyordu. Hepsini gözlerini bana dikmiş, sözlerimi idrak etmeye çalışıyordu.

Aa tabii bir kişi hariç.

Ulaş.

Kendisi biraz önce küfür savurup sırt üstü köşeye bir yere kendini bırakmıştı.

Kartal hafifçe öksürüp "Eve mi dönsek? Geç oldu sanki." Dedi, hafifçe toparlanarak. Herhangi bir şey demesini beklemiyordum, hele de bu ortamda iyi veya kötü bir şey söylemesini beklemezdim ama yine de konuyu kapatması bozulmama neden olmuştu.

Altay "Olur, geri kalanını da yarın hallederiz." Diyerek onayladı. Bulut "Ben gelemem, evde misafir var. Hiç çekemem." Diyerek yüzünü buruşturarak reddettiği sırada Altay ona 'Kalk lan' dercesine bakıncaya kadardı bu sözleri.

Kartal, Altay ve Bulut ayaklanınca herkes yavaş yavaş ayaklanmaya başlamıştı. O an kendimi kötü hissettim ister istemez, benim yüzümden erken kalkmışlardı. Eğer bu konuyu açmasaydım belki aralarındaki bağ güçlenirdi.

Sessiz bir soluk verip abimi dürtükledim. "Abi kalk!" Ulaş kıpırdamadan yatmaya devam edince Arya "Feriha kalk bir gören olacak." Diyerek onu alaya aldı. Bulut küçük bir kahkaha atıp Altay'a yaklaşarak "Kız adeta içimi okudu." Demişti.

Ulaş uyanmamakta direnince diğerleri eşyalarını toplamaya başlamış, bana da Ulaş'ı uyandırmak düşmüştü. Uyanması için en iyi çözümü kullanıp masanın üzerindeki suyu alarak suyun kaldırma kuvvetini kullandım. Ulaş "Allah cezanı vermesin Karen!" Diye bağırıp hızla doğruldu. Bir süre neler olduğunu hatırlamaya çalıştı. Hemen ardından jeton düşünce "Sen az önce ne dedin?" Diyerek gözlerini bana dikti.

"Seni hiç ilgilendirmeyen bir şey söyledim. Sinirimi bozma da kalk artık. Eve dönüyoruz."

"Niye?" Diyerek şaşkınca etrafa baktı. Gözleri Kartal'ı bulunca sadece benim duyabileceğim bir ses tonuyla kulağıma eğilip konuştu. "Seni herkesin ortasında rezil mi etti yoksa bu şerefsiz?"

"Hayır, sadece erken gitmeye karar verdik."

Bu cevabım onu daha çok korkuttu. "Kabul mu etti yoksa öz düşmanı?!"

"Abi!" Diyerek kolunu cimcirdim. "Cevap vermedi. Artık çeneni kapatıp arkadaşlarının arabasına binerek defolup gider misin lütfen?"

Kaşlarını çatarak üstüme eğildi. "Neden? Ben de sizinle gelmeliyim. Kardeşim elden giderken sessizce oturamam."

Kartal "Bir sorun mu var?" Diye seslendi. Etrafı toplamayı bırakarak. Başımı olumsuz anlamda sallayınca diğerleri gibi eşyalarını toplamaya devam etti.

Gözlerimi Ulaş'a çevirip ona biraz daha yaklaştım. "Beni reddecekmiş gibi hissediyorum. O reddetmeden önce olanların seni sinirlendirmek için söylediğim bir yalandan ibaret olduğunu söyleyeceğim. Bu yüzden senin yanımızda olmaman gerekiyor."

Ulaş "Ha bugün ha yarın." Diyerek beklediğimden farklı bir cevap vermişti. "İllaki onu sevdiğini öğrenecek. Onu kandırmana ne gerek var?"

Böyle bir şey söylemesini beklemediğim içi  "Ne?" Diyerek afalladım. "Sen... Onunla sevgili olmamı mı istiyorsun?"

Ulaş ilk defa insan gibi konuşma yaptığı için ciddiyetini korumak için gözlerini benim dışımda her yerde gezdirdi. "Yani... Seni tanıyorum Karen. Sen sevgili olsan dahi onunla şu an ki nesil gibi evliymiş gibi öpüp sarılacak tiplerden değilsin, sana bu yönden güvendiğimi inkar edemem." Gözlerini bana dikip "Ama yine de söylemek içinden gelmiyorsa ertelemek için böyle bir şey söyleyebilirsin. Benlik okey yani." Dedi.