SESSİZ YALANLAR +18

2.Bölüm~Geçmiş~

🌬

Biz gezmeye devam ederken arkadan bir kızın sesini duydum"Şu kız var ya Azad Beyin gayrimeşru çocuğuymuş Azad Beyin İstanbullu metresinden diyorlar"

Duyduklarım ile kanım çekildi demek arkamdan böyle konuşuyorlardı,ben gayrimeşru çocuk değildim ki annesi tarafından istemediğim için küçükken gönderilmiştim gitmeseydim herkes tanırdı beni ama...

Sinirle kıza dönerek en yüksek ses tonumda"Ne dedin sen ne dedin birdaha söylesene"dedim

Sinirden elim titremeye başlamıştı tırnaklarımı etime geçirmiştim.Kıza daha çok yaklaşıp bir anda kolunu kavradım ve daha çok bagırarak"Sana söylüyorum ne dedin sen"dedim bu sırada Karan karşı odadan çıkıp gelmişti hemen ardından babam ve abimler de geldi.

Karan yanıma gelip"Olay ne söyle halledelim"dedi ona neyse, bende sinirle"Sanane sen herşeye burnunu sokmasana"dedim

Etraftaki herkes bana şaşkın bir şekilde bakıyordu anlamadığım şekilde.Aram abim hemen yanıma geldi ve"Birtanem sorun ne söyle de halledelim"dedi

Sanki ben halledemiyorum meselemi İtalyada neler yaptığımı bilseniz ağzınız açık kalırdı bende sinirle abime dönüp tıslar bir şekilde"Abi karışmanıza gerek yok ben hallederim"dedim

Abim sinirlenmişti ama konu ben olduğum için sakince"Birtanem sen halledemezsin demiyorum sadece tanımadığın için söylüyorum"dedi babam o sırada yanımıza gelmişti babam abim Karan yanyana duruyorlardı ,hepsi beni dinliyordu ,abimin bu sözüne daha çok sinirlendim ve ona dönüp sadece onların duyabileceği şekilde

"Kimin yüzünden abi,kimin yüzünden tanımıyorum,kimin yüzünden ben burayı terk ettim"dedim babam söylediklerime üzülerek surat ifadesi dahada hüzünlendi aynı şekilde abiminde.

Kızın kolunu sıkmaya devam ederken kıza dönüp herkesin duyabileceği şekilde bağırarak"Herkes haddini bilecek benim affım yok herkes duysun ki ben babamın İstanbullu metresinden olma gayrimeşru çocuk değilim.Ben babamın nikahlı eşinden olan çocuğum bir daha sakın duymayayım ibreti-alem olsun diye aklınıza gelmeyecek şeyler yaparım"dedim

Acıyla kıvranan kıza"Kovuldun bir daha sakın seni görmeyeyim"dedim babama baktığımda gözünden bir damla yaş düşmüştü ama umurumda değildi.

Eda yı bile orada bırakıp hemen masanın üstünden çantamı alıp şirketten çıktım.

Eda peşimden geliyordu ama şuan sinirliydim zaten hemen arabama binip son hız sürmeye başladım nereye gittiğimi bilmeden evet doğduğum yerin yollarını bile bilmiyordum sonradan geldiğimiz yoldan geri dönerek konağa gidiyordum aklıma gelen anılarla ile beynime hakim olamıyorudum hemen arabayı sağa çekip çantamdan ilaçlarımı bulmaya çalıştım kahretsin ilaçlarım çantamda yoktu hemen arabanın torpitosunu açtım kahretsin ki ilk defa hiç bir yerde ilaçlarım yoktu bu arabaya koymamıştım.

Sıcak bastı ve ceketimi çıkarttım beynime daha fazla hakim olamıyorum sürekli sesler geliyordu zar zor eve geldim hemen ilaçlarımı almam gerekti ama düşündüğüm gibi olmadı kapıdan girdikten sonra arkadan saçlarımda hissettiğim el ile canım çok yanmıştı,annem saçlarımdan tuttu ve sürüklemeye başladı dedikodular onunda kulağına gelmiş olmalı

"Seni uğursuz niye geldin ki sen yokken hepimiz mutluyduk nerden çıktın geldin duydun demi denilenleri Gül hanım metresin kızına bakıyorlarmış diyorlar"dedi

Beni sürükleyerek o odanın kapısına sürüklüyordu normalde engel olurdum ama ilaçlarımı içmediğim için zaten beynim yerinde değildi o odanın kapısının önüne gelince aklım iyice gitti ve yapmayacağım şeyi yaptım yalvarmaya başladım