Aşk Küçük Şeylerdedir Tae-Kook

Complément De Mon Âme

HG!!!

Yazarınızın götü durmadı.
Çokça heves ettiği bir fici başlattı.
Yok valla, rahatlık batıyor bana🤷🏻‍♀️
(Kafiye de yaptım, oylama ve yorum işi sizde✊🏻)

1- Ruhumun Tamamlayısı

Oturduğum yerde dikleşmiş, ayaklanıp üniversitemin ilk yılı için hazırladığım çantayı omzuma takmıştım. İlk yıl, ilk gün, umarım rahat geçerdi.

Ben Jeon Jungkook. 18 yaşındayım. Bir önceki yaş günümde bir Vita olduğumu öğrendim. Bu yüzyılın Vita'sı.

Ailem, yok. Yani ben doğduktan sonra ölmüşler, nasıl öldükleri hakkında birçok teori var. Ama en belirgini bir savaş esnasında olduğu hakkında.

Bu yaşıma kadar yetimhanedeydim. Ama Vita olduğum ortaya çıktığında bana hürmet etmişler, kendime özel bir ev tutmuşlar ve içeriyi isteğime göre dizayn etmişlerdi. Bu iyiydi, evimi seviyordum.

Bıkkınlıkla anahtarımı cebime atıp evden çıktım. Vita olduğumu bilen çok az kişi vardı. Belediye, haber yapmak dâhi istemişti. Ama bu yüzyılın Delta'sını hiçbir haberde görmediğim için ben de istememiştim.

Sırtımdaki, içinde sadece bir tane bilgisayar olan, çantamla okula ilerledim. Evime oldukça yakındı. Özel olarak seçmiştim. Hızlı adımlarım, saat dokuzdaki dersime yetişebilmek içindi.

Günaydın Jeon. dedi kurdum heyecanla.

Alt dudağımı ısırıp giyindiğim siyah kot şort ve uzun, oversize tişörtümü düzelttim. Vita'm tuhaf bir şekilde dört dönüyor, heyecanla kuyruğunu sallıyordu. Onun aksine ben, oldukça sakindim.

Dersin başlamasına yakın sınıfa vardım. İçeri girerek gözlerimi etrafta gezdirdim. Hemencecik göz göze geldiğim arkadaşlarım bana el salladılar. Lisenin başından beri olan arkadaşlarım.

Baskın Alfa Min Yoongi ve Pasif Alfa Jung Hoseok.

Altyazı geçmek gerekirse, hiç anlaşamazlardı. Öyle ki sürekli kavgaları arasında kalırdım.

"Vita'm!" diye bağırdı Hoseok gülerek. Kaşlarımı çatıp birkaç üzerime dönen bakışı umursamadan amfide yanlarına geçtim. Beni ortalarına çekiştirmişlerdi.

"Salak mısın? Ulu orta yerde bağırma." dedim mızmızca. O ise omuz silkmiş, sarılmıştı. Sarılışına karşılık verirken kıkırdadım.

"Günaydın, Vita." dedi Yoongi omzumu patpatlayarak. Ona dönüp gülümsedim.

"Günaydın, Alfa."

Amfide yaklaşık otuz kişi vardı. Bazılarının feromonları yoğundu. Kızgınlıkları gelenler olduğunu Vita'm fark etmişti.

Bu arada kapı aniden açıldı. İçeriye koşarak giren ve Omega olduğu her hâlinden belli olan pembe saçlı çocuk, ön sıralardaki birinin yanına oturdu. Koşarken de, "Seokjin!" diye bağırmıştı. Bağırdığı kişinin Alfa olduğunu tahmin etmiştim.

"Çok tatlı, kaçıncı sınıf acaba?" dedi yanımdaki Yoongi. İkimiz de ona baktık. Az önce koşan minik Omega'dan bahsediyordu.

"Oha yavşama, beğen geç, Yoongi bozuntusu." dedi Hoseok kolunu uzatıp alfanın omzuna bir şaplak patlatırken.

Yoongi ise onu siklemiyordu. Sadece Omega'yı izliyordu. Alt dudağımı büzüp gözlerimi kapıya çevirdim. Vita'm aniden heyecanlanmıştı.