දෙ ඇස් 💗 | Ongoing

9. කඳුලක් 💗

දැන් මම මෙතනට ඇවිත් පැයකටත් වැඩි ඇති. පහුගිය සතියෙ දවස් නන් සෑහෙන දිගයි කියලමයි මට දැණුනේ. මගේ පොඩි එකා හොදින් ඉන්නවද ? අරුන් දෙන්නා මගේ පොඩි එකාට මොනා කරල ඇද්ද? කියල හිත හිතම කිසිම සැනසීමක් නැතුව පහුගිය සතිය ගත වුණා.

එක අතකට මට මන් ගැනම මහ වරදකාරී හැගීමක් දැනෙනවා. මම මොන විදියේ ප්‍රේමවන්තයෙක්ද ? ආදරේ කරන මනුස්සය ගැන කිසිම දෙයක් නොදැන සතියකට පාරක් ඇවිත් එයත් එක්ක පැය කීපයක් ගත කරලා යනවා. ඇත්තටම මට ඕන වුණු love life එක මේක නෙමෙයි. චුට්ටම චුට්ටක්වත් මේ මන් ගත කරන්න හීන දැකපු ජීවිතයක් නෙමෙයි. ඒත් මේ සිද්ධ වෙන දේවල් මට ඕන විදියට හරිගස්ස ගන්නේ කොහොමද කියලා මට තේරුමකුත් නෑ. මට තේරෙන එකම දේ මම මගේ කොල්ලට ආදරෙයි කියන එකයි මට මගේ කොල්ලව ඕනෙයි කියන එකයි විතරයි.

එක අතකට මම මේ කොල්ලට ආදරේ වුණාට අම්මි කිව්වා වගේම එයාගේ හිතේ මන් ගැන එහෙම හැගීමක් නැද්ද දන්නෙත් නෑ. මේ අවුරුද්දේ මුල ඉදන් එයා මෙතනට ඇවිත් තනියම හිටිය නන් එයා එක්ක කතා කරපු පළවෙනි මනුස්සයා විදියට එයා මට ලං වුණාද දන්නෙත් නෑ...

එතකොට එදා අර ගෑනි කිව්වා කොල්ලට යාළුවො ආශ්‍රේ කරන්න බෑ කියලා. ඇයි එහෙම කිව්වේ... එහෙම යාළුවෝ ආශ්‍රේ කරන්න තහනම් වෙන්න තරම් හේතුව මොකක්ද ? ඔව් පොඩ්ඩට ඉන්න එකම යාළුවා මම කියලනේ එයා කිව්වේ... අහ්හ්... දැන් නම් මට ඔළුව මොංගල් වෙලා රට පැටලිලා තියෙන්නේ.

එදා වුණු ප්‍රශ්නෙ ගැනත් මම අම්මි එක්ක කියන්නෙ ගියේ නෑ. එයා පොඩ්ඩක් ඇත්තන් බය වෙනවා. අනික මම වලියට යනවා කියන එක එයා අහන්න අකමැතිම දෙයක්. අයෝටත් මේ දවස් වල එයාගේ ෆැමිලි එකේ පොඩි ප්‍රශ්නයක්. ඒ නිසා මන් ලෙයියගෙ ගෙදර ගිහින් ඌටත් මන් අරූට ගහපු සීන් ගැන නොකියා උඩින් පල්ලෙන් මෙහෙම කේස් එකක් වුණා කියලා කිව්වා. මගේ සතුට අනිත් මිනිස්සු එක්ක බෙදා ගත්තට මගේ ප්‍රශ්න අනිත් මිනිස්සු එක්ක බෙදා ගන්නවා කියන්නේ මම අකමැතිම දෙයක්.

හෙල්මට් දෙකත් අතේ පටලවගෙන පැයක් විතර තිස්සේ සූටියා වෙනදට එන තැන පාර දිගේ මන් එහාටයි මෙහාටයි ඇවිද්දා. මම ආවා හොදටම වේලාසන වැඩී. ඒත් මට කොල්ලව දකින්න තිබ්බ හදිසිය නිසාම මම උදේ නමයටත් කලින් ඉදන් මෙතනට ඇවිත් එහාටයි මෙහාටයි ඇවිදිනවා. ඇයි වදේ මේ වෙලාව යන් නැත්තේ...