" කේශූ... "
"ම්ම්ම්... "
" හෙට එනවනේ උඹ ?"
"ම්ම්ම්... "
" ආවෙ නැත්තන් මන් ගෙදට්ට ඇවිත් එක්කන් යන්නේ බලපන්. "
" එනවා එනවා බන්. "
" දැන් මොකෝ කරන්නේ. "
" මේ සමාගම් ගාණක් හදන ගමන්. "
" එල එල. නවය වෙද්දිවත් වරෙන්. "
" හරි බන්. මන් තියනවා. "
ලෙයියා තව මුකුත් කියන්න කලින් කෝල් එක කට් කරපු මම Phone screen එක ඕෆ් වෙලා යනකන් වෝල්පේපර් එකේ තියන මගෙයි මගෙ සුදු බෝලෙගෙයි ෆොටෝ එක දිහා බලාගෙන හිටියා. එදා මගේ ඇද උඩ මම ඒ ඔළුගෙඩියට මගේ කම්මුලක් තද කරගෙන ගහපු කියුට් ලස්සන ෆොටෝ එක.
හ්ම්ම්... මේ සුදු මූණ අන්තිම වතාවට දැකලා මාස අටක්ම ගත වෙලා. මට මගේ පොඩි එකා එක්ක තරහක් නෑ.. ආයෙම දවසක මගෙ ඉස්සරහට ආවොත් කිසිම අහිතක් නැතුව මට මගේ කොල්ලව තුරුල් කරගන්න පුළුවන්. ඔව්. මගේ... තාමත් මගේ... තරහක් නැති වුණත් මගේ හිතේ දුකක් එක්ක අමුතු කළකිරීමකුත් නැතුවම නෙමෙයි.
එදා දවස ගැන මම මතක් කරන්න කොච්චර අකමැති වුණත් මතක අමතක කරන්න හදනකොට මතක් වෙනවා වැඩී කියන එක ඔප්පු වෙවී මට හැම දවසකම හැම මොහොතකම එදා වුණු සිද්ධිය ආයෙ ආයෙම මතක් වෙනවා.
එදා ඒ වෙලාවේ එකපාරම වුණු දේ නිස මම හිටියෙ ශොක් වෙලා. ඒත් ඇස් වලින් වැටුණු කදුළු පිහිද ගත්ත මම අරූ බිම දාලා පාගපු මල ඇහිදල මගේ අතට ගත්තා. අවංකවම මම ඒ වෙලාවෙ හිටියේ පොඩ්ඩම පොඩ්ඩක් වත් හොදින් නෙමෙයි. මතක ඇති කාලෙකින් ඇඩෙන නිසාමද මන්දා මගේ ඇස් දෙක ඇරන් ඉන්න බැරි තරම් දැවිල්ලක් මට දැණුනා.
මම එහෙම්ම ගිහින් හෙල්මට් තිබ්බ තැනින් වාඩි වෙද්දි කොල්ලා මට දීපු කප් කේක් දාපු බෑග් එකත් එතනම තිබුණා. මලත් අත් අස්සේ ගුලි කරගෙන මන් ආයෙම අල්ලවල් දෙකෙන් මගේ මූණ වහගත්තා. අඩන එක පිරිමිකමට නින්දාවක්ලු. ඒකත් මේ සිය ගාණක් සෙනග එහා මෙහා යන තැනකට වෙලා අඩන එක . ඒත් මන් කොහෙ යන්නද ? ඊළගට මොකක් කරන්නද ? කියලා මට කිසිම අදහසක් නැති වුණා.
YOU ARE READING
දෙ ඇස් 💗 | Ongoing
Nonfiksiනුඹේ ඇස් මා දැකලා... නුඹ ළගටම ආවේ 💫 Taekook Nonfiction (TopKook) Cover credit goes to: - Sunny_Jhs 2024.06.16
