Defenders | Marvel (Düzenleniyor)

● Doom ●

Multimedya : Doctor Strange kapağı

Bölüm şarkısı : Delia ft.Uddi-Ipotecat

O gün aklıma geldikçe, içimdeki öfke daha fazla güçleniyor.

Doctor Doom, o bombayı patlattığından beri Dünya büyük bir kaosun ortasındaydı. Şehirlerin her birinden kesilmeyen çığlık sesleri yükseliyordu.
İnsanlık çaresizlik içindeydi. Fakat bu böyle gidemezdi. Birşeyler yapmalıydım.

New York sokakları kuşkusuz dehşetin en yoğun olduğu bölgeydi.
Umutsuzca sokaklarda geziyordum ve yardım edebildiğim insanlara yardım ediyordum.

Önüme çıkan bir kaç Hydra askeri bana doğru saldırmaya kalkıştılar. Güçlerim olduğunu unutmuşlardı ahmak herifler.
Ben Yüce Dr.Stephen Strange'dım,  bu ahmaklar beni fazla hafife almışlardı.
Onlara asla acımayacaktım. Onların bize acımadığı gibi. Bizi katlettikleri gibi. Örgütlerin askerleri, bomba patladıktan sonra gücü olmayan birçok kahramanı katletmişlerdi. Birçok iyi arkadaşımı.

Toplam beş kişilerdi. Bana doğru hızla gelen ilk askere bir ateş topu attım.

Yanındaki adamlar ise ne olduğunu anlamadan korkarak kaçmaya başladılar. Onları da, Cyttorak'ın kızıl kuşaklarından büyülü zincirlerim ile yakaladım. Bir boyut açarak, onları karanlık boyuta yolladım. Cezalarını orada çekeceklerdi. Ne kadar istemesemde onlara acımayacaktım.

Biraz orada beklemeyi denedim. Düşünmem gerekiyordu. Benim güçlerim kaybolmadıysa Nico, Satana gibi mistik kişilerin güçleri de kaybolmamış olmalıydı.
Onları da bulmalıydım. İlk önce Satana'yı bulacaktım. Yavaşça gökyüzüne yükseldim. Büyü yardımıyla Satana'nın konumunu buldum ve onun olduğu bölgeye doğru uçmaya başladım.

Satana'yı, bir kaç kişiyi hırpalarken gördüm. Bir Hand ninjasına işkence ediyordu.
Ben yere indiğimde, o sinirli bir şekilde "Sizi kim yolladı?" diye bağırıyordu.

"Satana, bu kadar yeter."

Kızıl saçlı kadın şaşkınlık ile bana döndü.
"Stephen. Tanrıya şükür buradasın. Neler oluyor? Her şey değişti."

"Bu uzun bir hikaye... Nico nerede? Onu bulmalıyız."

Bu sorum üzerine Satana'nın bir anda hüzünlendiğini gördüm. Üzgün bir ses tonu ile konuşmaya başladı.
"O öldü. Kahretsin.Dormammu boyutundan çıkıp onu öldürdü!"
Yavaş yavaş göz damlaları yanağından kayıp yere düşüyordu.

Ona yaklaşarak sarıldım. Gözyaşları omuzumu ıslatıyordu.

"Her şey geçecek. Eski günlerimize geri döneceğiz. Birlikte bu zalimliğe son vereceğiz. Sadece biraz zamana ihtiyacımız var. Bana yardım etmek ister misin?" dedim güven dolu bakışlarla kadının göz bebeklerine bakarak.

Hiç düşünmeden "Her zaman."dedi. Gözlerinden akan yaşları koluyla sildi.

Onu ne olursa olsun koruyacaktım.

"Şu anda Steve'i bulmalıyız. Eminim o bize yardımcı olacaktır." dedim. Satana beni kafasını sallayarak onayladı ve uçarak oradan uzaklaştık.

Büyüm ile Steve'in yerini tespit ettim. Gökyüzünde süzülerek yere indik. New York'un merkezindeki bir sokakta öylece yatıyordu mavi kostümlü adam. Steve'in bedeni,  sönmüş bir yıldız gibi yere yığılmıştı.
Kalkanı da hemen yanı başındaydı.

Tam o anda önümüza bir kaç asker çıktı. Onlara bir yıldırım darbesi yolladım.
Hepsi ölmüşlerdi. Ruhlarını hissetmiştim. Daha sonra ileride yerde kıvranan yüksek rütbeli bir Aim ajanı gördüm. Onu tanıyordum, birçok kahramanın ölümüne neden olmuştu.
Ona doğru yaklaştım. Bu sırada Satana, Steve'in yanı başındaydı.
Yaklaştığımı fark eden ajan "Yüce Büyücü, merhamet et!" diye bağırdı yalvarırcasına.
"Merhamet...eskide kaldı. Artık sizlere acımayacağım!" dedim sert bir şekilde. Yumruklarımı güçlendirerek onu biraz hırpalamaya başladım. Ağzındaki kanı hızla yere kustu esmer adam. Satana, bir elimi tutarak "Strange, bu kadar yeter. Sen onlar gibi değilsin."dedi kendinden emin bir şekilde.