Kırık Ruhlar Mahzeni

3.Bölüm:Annen Evde mi?

Şarkının bitimi ardından bazı şarkıların coverlarını yaptık. Mod yükseltici şarkılar seçtiğimiz için şanslı günümdeydim sanırım çünkü benim de moralim yerine gelmiş ve üzerimdeki ölü toprağından biraz daha olsa sıyrılmıştım.

Sahneden ayrılacağımız sırada herkes Ozan'a tezahürat yapmaya başlayınca Ozan mikrofonu eline alıp konuşmaya başladı.

"Herkese bizi desteklediği için teşekkür ediyoruz arkadaşlar. Bu aşamaya gelmemizde solistimiz Aksel'in çok büyük katkıları oldu ve sabahtan beri konseri çok iyi yönetti. Şimdi daha fazla boğazının ağrımaması için solistlik görevini devralmak istiyorum." dedi Son söylediğiyle hepimizin gözleri fal taşı gibi açılınca Reha'yla göz göze geldik ve mesajı gibi direkt arka tarafa doğru koştu fakat biraz geç kalmıştı.

"lacoste dan gömlek! barbour dan montlar! hep ayaklarda. davidson botlar" herkes gülmeye başladığında Reha sahneden içeriye girmişti fakat biz Melodi'yle dumura uğramış gibi kaskatı kalmış ve şokla etrafa bakıyorduk.

"Caddede kızlar. Hep karizmalar. Bizde para yok. Kaldık biz bekar!" dedi ve nakarata geçiş yaptığında herkes birden coşmuştu "Annen evde mi annen evde miiii!!!!Annen evdeyse bize gelir mi?!" şarkıyı devam ettirdiği sırada birden ses kesildi. Reha Ozan'ın yanına gelip mikrofonunu, ses cihazlarını asıldı daha sonra ise yeniden sahneye çıkıp durumu toparlamak için "Evet ne yazık ki doktor masraflarınızı biz ödeyemiyoruz arkadaşlar bu kısa süreli kulak kanaması için sizden özür dileriz teknik bir aksaklık oldu. Her şey için tekrardan teşekkürler yeniden görüşmek üzere İzmir!" dedi gülüşme sesleri ardından bir alkış tufanı koptu ve hepimiz sahne arkasına geçip derin bir nefes verdik.

"Lan amına koyduğumun malı beynini İstanbul'da bırakıp da mı geldin oğlum sen!" diye kükreyen Reha'nın arkasından Melodi'yle daha fazla dayanamayıp kahkahayı bastığımızda Reha da küçük bir tebessümle aslında ciddi olmadığını kanıtlamış oldu.

Herkes kostümünü çıkarmak üzere odasına gittiğinde Reha ile ben baş başa kaldık fakat bakışlarından ne demek istediğini anlayıp çekinceyle konuşmaya başladım.

"Bunu akşam yarının gündemi yapsak ve konserimizin sevincini mahvetmesek?" diye bir öneride bulunduğumda sıkıntıyla bir nefes verip başıyla onayladı ve yanıma gelip elini omuzlarıma yerleştirdi.

"Ne olursa olsun yanındayız bunu bil ve öyle savaş. Ayrıca ne olursa olsun bizi saf dışı bırakma. Bizden destek almak seni güçsüz yapmaz aksine daha temkinli hareket etmeni sağlar. Unutma olur mu?" dediğinde hafiften dolmaya başlayan gözlerimle onu onaylayıp sıkıca sarıldım.

Arkadaşlık kelimesinin arka çıkmaktan geldiğini illaki fark etmişsinizdir. Çünkü arkadaşlar daima birbirlerine arka çıkar, zor zamanda yanlarınızda olduğu gibi en mutlu olduğunuz anlarda da ön sırada yer alırlar.

Her ne kadar aile kavramına yıllardır uzak olsam da arkadaşlık kavramını başımı yanıma çevirdiğimde görebiliyor ve hissedebiliyordum. Ve bu hissi tadamayan milyonlarca insan olduğunun da farkındaydım. Bu nedenle belki de dünyanın en şanslı kızı sayılmalıydım.

🌙🌙🌙

Sabahın ilk ışıklarıyla İzmir'den ayrılıp yeniden İstanbul'a gelmiştik. Tüm gün boyunca sessizliğimden yakınan arkadaşlarıma şarkı sözlerini hala nereden bulduğumu açıklamamış, onlar da en sonunda benden ümitlerini yitirip sormayı bırakmışlardı.

Sessizliğimi bozsam da açıklayabileceğim bir durum olduğunu düşünmüyordum ya orası ayrı bir konuydu.

Akşam ne yapacağımı daha artılarını ve eksilerini tartarak düşünmemiştim fakat bunu daha sonranın konusu ilan edip ilk konserimizin tadını çıkartmak için zamanımı yalnızca arkadaşlarıma harcamayı düşünüyordum. Bazen var olan şeyleri yok saymak onlara bağışıklık kazanmanıza yardımcı olurdu.