AVCI (+18)

1. Bölüm | KK-458

İyi okumalar...♡

~Ölüm daima yakındır.~

"İMDATT!"

"58, 59, 60, 61..."

"Lütfen yardım et. Söz bir daha yapmayacağım. Lütfen, lütfen yardım et bana."

"67, 68, 69, 70..."

Arasında 1,5 metreye yakın mesafede, uçurumun ucuna oturmuş ayaklarını aşağıya sallayan küçük çocuğa baktı adam.

Küçük çocuğun yüzü ifadesiz bir şekilde uçurumun aşağısına, sisten gözükmeyen dibe bakıyordu.

"75, 76, 77, 78...'

"Kes şu siktiğimin sayılarını saymayı ve bana yardım et!" Saçlarının arasına aklar girmiş adam kurtulabilmek için küçük çocuğa sergilediği sakinliği koruyamıyordu artık.

Uçurumun kenarında düşmemek için bir elini uçurumun ucundaki taşa diğer eliylede toprağa geçirmiş sımsıkı tutunuyordu 30'ların sonlarında olan adam. Toprağa tırnaklarını geçirmişti ve tırnakları kopmak üzereydi. Eli kan için de kalmıştı.

Var gücüyle bağırdı.

"İMDATT! YARDIM EDİNN!"

"82, 83, 84, 85..."

Küçük çocuk bir kez olsun başını kaldırıp uçurumdan aşağıya sallanan adama bakmadı. Ona kurtulması için zaten bir şans vermişti.

"88, 89, 90..."

"Ahhh! Yardım et bak düşeceğim sonra çok pişman olursun. Seni öldürürüm! Pişman ederim seni!"

Bu sözler küçük çocuğun dudaklarının alaycı bir şekilde varla yok arasında yukarı kıvrılmasına sebep oldu. Ölümün eşiğindeyken bile ölümle tehdit edebiliyordu. İşte bu komikti.

"94, 95, 96... "

Saçlarının aralarına ak düşmüş adam kendini yukarıya çekmek için çabaladı ama güçsüz kolları o ağır cüssesini kaldırmaya yetmiyordu.

"Seni adi çocuk git ve bana yardım edebilecek birilerini çağır! Haydi!"

Küçük çocuk sanki hiç onu duymuyormuş, o orda yokmuş gibi saymaya devam etti.

"98, 99..."

Küçük çocuğun dudakları daha fazla kıvrıldı. Başını dikleştirdi ve birkaç saniye boyunca karşıya baktı.

Yavaş bir şekilde kafasını uçurumdan aşağıya düşmemek için çırpınan adam çevirdi. Kanlı ellerini görünce yüzündeki gülümseme daha da büyüdü.

Düşmemek için çırpınan adam üzerindeki bakışları hissedip küçük çocuğa baktı. Gözleri çocuğun kararlı gözleri ile kesişti.

Küçük çocuğun yüzündeki asi sırıtış ak saçlı adamın içini ürpertti.

Küçük çocuğun parlak gözlerinde merhamet ve acıma duygusu yoktu ondan almıştılar bu duyguları.

Gözlerinde sadece kin, nefret ve intikam vardı. Küçük bir çocuğun güzel duygularını çalmıştılar.

"100."

Küçük çocuk ayağa kalktı. Saçlarına ak düşmüş adamın önünde durdu.

Ak saçlı adam muzip bir şekilde gülümsedi, gözleri parladı. Sabahtan beri küçük çocuğun neden saydığını anlayamamıştı. Çocuğun ona yardım edeceğini düşünüyordu.

"Hadi yardım et!" Dedi ümitle.

"Sana verdiğim sürenin sonuna geldin. "

"Ne!"

Küçük çocuk hiç düşünmeden hızla yerden aldığı taşı adamın kana bulanan eline vurdu.

Adamın kanı çocuğun küçük eline bulaştı.

Adam bağırarak elini çekti. Şimdi bütün ağırlığını uçurumun ucunda pekte sabit olmayan taşı tutan eline vermişti.

Küçük çocuk bu sefer de taşı tutan eline vurdu. Ak saçlı adam elini taştan çekerken boşta kalan elini dibinde duran çocuğun ayak bileğine attı.

Çocuğun ayağını çekmesiyle, çocuk yere düştü. Çenesi sertçe yere çarpmıştı. Acıyla yüzünü buluşturdu. Tırnaklarını toprağa geçirdi, ak saçlı adamla birlikte kayıyordu dibi gözükmeyen uçuruma. Boşta olan ayağını biraz önce adamın tuttuğu taşa vurdu. Ormandan onlara doğru koşan biri vardı.

Pekte sağlam olmayan taş yerinden oynadı. Daha sert vurdu birkaç vuruştan sonra taş yerinden çıkıp ak saçlı adamın kafasına düştü.

Ak saçlı adam acıyla çocuğun bileğini bıraktı. Onlara doğru koşan kişi durdu. Adamın son sesi, uçurumdan düşerken yankılanan haykırışlarıydı.

Küçük çocuk nefes nefese hızla yerinden kalktı ve uçurumdan aşağıya baktı. Sert esen rüzgar küçük çocuğun saçlarını uçuşturuyordu.

Derin bir nefes aldı ve sakince bıraktı. Kanlı ve çamurlu ellerine baktı. İğrenç gözüküyorlardı. Bir iki tırnağı sızlıyordu, hafiften kalkmıştı tırnakları.

Çenesinden boynuna doğru bir sıvı akıyordu. Elinin tersiyle boynuna akan sıvıyı sildi. Düştüğü zaman çenesinin altı soyulmuş ve kanamıştı. Eli daha fazla kana bulanmıştı. Kendi ve ak saçlı adamın kanına. Bakışlarını, arkasında ona umutla bakan kişiye çevirdi.

Her şey onun içindi. Artık bir katildi ama elleri bile titremiyordu. En ufak bir pişmanlık duymuyordu, tam tersi kan ona haz vermişti, huzura erişmişti.

Bugün küçük çocuk için her şey değişmişti. Yeni bir hayatı olacaktı belki kâbus dolu olacaktı belki de daha fazlası ama gerçek olacak kâbuslar olmayacaktı en azından öyle umuyordu.

Bir ÖLÜM ile başladı hayatı. Bu noktadan sonra DEĞİŞECEKTİ her şey onun için. Geri kalan hayatı ise bir ŞANS uğruna dönecekti şu anki gibi. O bir katildi Küçük Katil...

♥︎---------------♡----------♥︎----------♡---------------♥︎

BÖLÜM SONU

Hepinize merhaba!
Yeni kurgumu nasıl buldunuz? Umarız beğenirsiniz.

Oy ve yorumlarınızı eksik tutmayın lütfen. Şimdiden teşekkür ederim.

Hepinizi kocaman öpüyorum hoşçakalın...
♡♡