Szaro, buro i ponuro - zbiór wierszy

W I a R a

Straciłem wiarę w siebie,
I wszystko dookoła,
Każda głupia durnota rozbudza we mnie doła,

Bo wszyscy są żałośni,
I wszyscy ciągle kłamią,
Że: "możesz być kim zechcesz, poczekaj tylko na to"

Minęło już tyle czasu,
No i tyle wytrzymałem,
Niewidoczny wciąż dla Boga pod stolikiem się schowałem,

Od maluśkich moich lat,
Siedzę tam tak po cichutku,
Mając nadzieję, że Bóg,
Powie w końcu: "Powstań durniu"

Problem jednak leży w tym,
Że ja i ja to dwie osoby,

Chłopiec wierzy w to, że Bóg podniesie go i ułoży,
Starszy dobrze wie, że Bóg,
Nie widzi go wciąż na oczy,

Starszy zdaje sobie sprawę, że z tym Bogiem jest coś marnie,

No bo w końcu co za ojciec krzywdził by tak dziecko własne?