Doğa'nın anlatımıyla
Şuan nerdemiydim?Sinan Albay'ın odasında sakince abimlerin dönmesini bekliyordum.Yanlış anlamayın ben çok cici uslu bir kızım!Kesinlikle yirmi beş gündür abimlerden haber alamadığım için askeriyeyi birbirine katmadım!Saçmalamayın ben hiç öyle birşey yaparmıyım ufacık bir dille abiciğimlerin ne zaman döneceğini sordum...
2 saat önce
"BENİM ABİM ABİLERİM NERDE?ALLAH'IM ŞİMDİ ÇILDIRACAĞIM. KOMUTANIM NE DEMEK GİTTİKLERİ GÜNDEN BERİ HABER ALAMIYORUZ.ABİM NERDE?BENİM ABİM DİYORUM SİZE NİYE KİMSE BENİ DUYMUYOR.YA BAKIN YAKARIM YIKARIM BU ASKERİYEYİ BENİ DELİ ETMEYİN ABİM NERDE ÇABUK SÖYLEYİN BANA YETEEERRR!!"hıçkırıklarımın arasından bağırabildiğim kadar bağırıyordum.Çünkü benim kalbimin yarısı yoktu,çünkü benim nefes alma sebebim yoktu,çünkü benim şu hayattaki tek varlığım yoktu kahretsin yoktu!Beni sakinleştiren telsizden gelen çıtırtı ardından Araz abimin konuşmasıydı."Kıdemli Yüzbaşı Araz Demir görev başarıyla yerine getirilmiştir komutanım askerlerimiz sağ sağlim kurtuldu"demesiyle gözyaşlarım durmak yerine dahada şiddetlendi.Sinan Albay benim durumumu söyleyince abiminde sesini duymuştum.Hayat bir anda devam etmeye başladı benim için,duran dünyam dönmeye,kalbim atmaya,zaman devam etmeye başlamıştı.
Yaşıyordu,benim şu hayattaki tek sığındığım limanım yaşıyordu.Annemi ve babamı görmemişken kokusunu dahi bilmezken bana aile olan abime birşey olma düşüncesi beni derinden etkiliyordu.26 yaşındaydım fakat ben anne ve baba sevgisini abimde buldum.Çünkü annem ve babam yoktu.Benim doğumuma giderken kaza geçirmişlerdi ve o kazadan yalnızca iki kişi kurtulmuştu..Bu yüzdendi abime olan sevgim.Bu yüzdendi ortalığı yakıp yıkmam.Neyseki geliyordu ve hayat benim için devam edecekti...
Şimdiki zaman
Havadan gelen yoğun sesle bakışlarım pencereden dışarıya kaydı.Gördüğüm görüntüyle yerimden fırladım ve koşarak avluya gittim.Gelmişlerdi Allah'ım şükürler olsun gelmişlerdi.Helikopterin kapısı açıldı,sırayla inenleri izledim.Sanırım kurtardıkları askerler arasında kadın askerlerde vardı.Umutla beklerken Alper,Kerem,Karan,Kenan,Batuhan,Ali,Çınar,Salih,Demir,Kutay,Savaş,Mehmet,Yağız,Barış,Yusuf,Engin,Murat,Özgür tanımadığım üç erkek ve iki kızda inince helikopterin kapısı kapandı.Aklıma gelen düşünceyle dizlerimin artık beni taşımadığını hissettim ve yere çöktüm.Havaya kaldırılan bedenime aldırış etmeden ağlamaya devam ettim.
"Ne o güzellik gelmediğimi falanmı zannettin?ağlama artık burdayım"dedi tanıdık olduğum bir ses.Hıçkırıklarımın arasından konuştum"h-hayır gelmedin işte sende bırakıp gittin beni hem bana sadece abim güzell-"aklıma gelen düşünce ile çığlık attım"NEEEĞHH NASIL NASIL OLUYOR ABİ ABİM DÖNDÜNMÜ ALLAH'IM İNANAMIYORUM SEN ŞUAN BURADASIN DEMİ?"dedim bağırarak.Abim cevap vermek yerine ben kucağındayken etrafında dönmeye başladı.Ayaklarım yere değdiğinde aşina olduğum ses bedenimi titretirken tüm vücudum kor ateşlerde yanıyor gibiydi."Güzelim"dedi Araz abim.Bana ne oluyordu bilmiyorum ama bu genelde Araz abimi gördükçe veya sesini duydukça oluyordu.
"A-araz a-bi"dedim kekeleyerek.Ne oluyor bana neden kekeliyorum,neden kalbim yerinden çıkacakmışçasına hızlı atıyor?"Güzelim?Neden hâlâ ağlıyorsun geldik işte hadi ama sil gözyaşlarını"diyerek yüzümü elleri arasına aldı ve gözyaşlarımı sildi.Hemen ardından kollarımı boynuna doladım.Öyle sarılıyordumki hiç bırakmak istemiyorcasına.Oda bana aynı şekilde sarılıyor sanki hiç ayrılmak istemiyordu.Bizi birbirimizden ayıran bir kızın sesi oldu."Oooo yengemde belli anlaşılan görümcelik uzak değil abi deme kız lazım olacak"dedi bir kız.Arkama döndüğümde tıpkı Araz abime benzeyen bir kız vardı.Ama ama bu nasıl olur?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ᴋᴀᴅᴇʀ ᴀɢ̆ʟᴀʀı (+18)
Ficción General"O gün çekip gitmeseydin o zaman herşey değişebilirdi"dedi Araz sakinliğini koruyarak hâlâ delicesine sevdiği kadına. "Anlamıyorsun beni aptal hadi duymuyorsun gözlerindemi görmüyor gözlerimdeki aşkı"dedi Doğa kalbinin çırpınmasına aldırış etmeden. ...
