ᴋᴀᴅᴇʀ ᴀɢ̆ʟᴀʀı (+18)

4.Bölüm

Doğa'nın anlatımıyla

Hani bazı zamanlar vardır,olayları algılayamadığımız ne olup bittiğini anlayamadığımız zamanlar.Şu an o zamanlardan birindeyim çünkü olanların etkisinden henüz çıkamadım...

5 saat önce

"Doğa" diye bağırarak yanımıza koşan abimle umutlarım yeniden yeşerdi.Ağlayarak"a-abi yardım et nolur çok kan kaybetti"dedim.Telefonumun şarjı bitmişti lanet olsunki ambulansı arayamıyordum neyseki abim gelmişti."Doğa tamam güzelim sakin ol ağlama,Karan çabuk ambulansı arayın çabuk!"diyerek timindeki askerlere bağırdı abim.Abim bağırıyordu fakat onun sesi bana fısıltı gibi geliyordu.Beynim olayları algılamayı durdurmuş sadece tek bir cümleye odaklanmıştı."Seni senden çok seviyorum Doğa"kafamın içinde binlerce kez dönüp duran sese karşılık aklımı kaybetmiş gibi kafamı yumruklamaya başladım."Git git git kafamın içinden çık Allah'ın belası ses çık artık"diyerek vurmaya devam ettim.Kollarımı biri tuttu ve"Doğa abla sakin ol kendine zarar veriyorsun yapma"dedi.Tanıdık sese doğru dönünce benim gibi ağlayan Arya'yı gördüm.

"Hadi Doğa abla ambulans geldi gidelim hadi gel"diyerek ayağa kaldırdı ve dışarı yönlendirdi.Araz bir sedyeyle ambulansa yerleştiriliyordu.Boş gözlerle oraya bakarken hemşire"bir hasta yakını ambulansta gelsin lütfen"diyince Arya"Doğa abla gelir gidersin demi Doğa abla?"diyerek beni öne ittirdi."Ama Arya sen Araz'ın kar-" "kim gelecekse acil binsin lütfen hasta çok kan kaybetmiş"dedi hemşire sözümü keserek."Tamam ben geliyorum"diyerek ambulansa bindim ve oturdum.Gördüğüm yüzüyle bir kez daha hıçkırıklarımı tutamadım.Bembeyaz olmuştu yüzü resmen rengini kaybetmişti.Beni düşüncelerimden sıyıran"hanımefendi hastaya rapor tutmam gerek bilgilerini verirmisiniz acil lütfen"diyen hemşire oldu.Başımı sallayarak konuşmaya başladım"Araz Demir 14/10/1994 doğumlu,birşeye karşı alerjisi yok,daha önce kalp ameliyatı geçirdi fakat nedenini bilmiyorum"diyerek konuşmamı bitirdim.

"Çok güzel sizinde adınızı ve soyadınızı rica edeceğim"dedi hemşire."Adım Doğa soyadım Göksun"diyerek hemşireye cevap verdim.O sırada Araz ile ilgilenen erkek hemşir "nabız düşüyor kalp atışları yavaşladı yeşim hanım defibrilatörü hazırlayın hemen"diyerek yanındaki kıza bilmediğim bir şeyi hazırlamasını söyledi."Ne oluyor ne demek kalp atışları yavaşladı o alet ne hayır hayır ölemez!"diyerek yeniden ağlamaya başladım.Erkek olan yeşim dediği kıza "200e ayarla"dedi kız "hazır"diyince aleti iki yandan göğüs kafesine bastırdı.Araz'ın bedeni aniden kalkıp sedyeye çarparken erkek"250"dedi kız"hazır" diyince tekrardan aynı işlemi uyguladı Araz'ın kalp atışları normale dönmezken "350"dedi "hazır"diyince bir umut bekledim kalp atışları normale döner diye fakat yine düz çizgiydi.

Erkek"kalp masajına geçiyorum"diyince defibrilatör dediği şeyi bıraktı ve iki elini üst üste Araz'ın göğsüne koydu.Baskı uygularken her uyguladığı baskıda sayıyordu.10 20 oldu 20 30 oldu 30 40 olurken çizgiler hala düz devam ediyordu.Erkek yanındaki hemşireye saatine bakıp"hastayı kaybettik ölüm saati 14:27"dedi ve yan tarafa çekildi.Duyduğum cümleyle az önceki şok bana verilmiş gibi hissettim"n-ne demek ölüm saati olmadı demi şaka yapıyorsunuz demi?"dedim umutla gözlerine bakarken.

"Doğa hanım zorluk çıkarmayın lütfen işimizi yapalım"dedi beyaz örtüyü üzerine örterken."HAYIR HAYIR HAYIR ÖLEMEZ ÖLMEMELI"diyerek bağırdım.Bedenine sarılarak"lütfen beni bırakma,bana yeni kavuşmuşken beni bırakma sende gidersen ben yaşayamam"dedim ağlayarak.Beni duysa uyanırmıydı?...

Araz'ın anlatımıyla

"Kimse varmı?"dedim kapıyı tıklatarak.Birkaç adım sesinden sonra kapı açıldı.Fakat bu nasıl olur babam,babaannem ve dedem karşımda duruyorlardı."S-siz nasıl olur siz yaşıyormuydunuz?"dedim şaşırarak."Hayır evlat biz yaşamıyoruz sen bizim yanımıza geldin"dedi dedem."Oyy benim aslanımhadi geç içerien sevdiğin gözlemelerden yaptım sana"dedi babaannem.