EFULİM

II

İyi okumalar satır arası yorum ve oylarınızı bekliyorum🩷

Bölüm şarkısı:
Sertap Erener:incelikler
Model:Ağlamam zaman aldı.

Bir insanın hayatını çalmak nasıl bir duyguydu acaba? Bunu karşımda ki babama bağıra çağıra sormak istedim.

Acaba hiç içi cız etmemiş miydi?

Nasıl bir anneden evladından ayırırdı ki bir insan? Bu canilikten de öteydi...Bu resmen bir cinayetti.

Bir kadının hayallerinin katiliydi o.

Benim ise yıllarımın katiliydi. Ümitlerimin,heveslerimin,sevgimin katiliydi.

"Kızım" dedi kahrolmuş bir şekilde yanıma gelerek. Gözleri kıpkırmızı kan çanağına dönmüştü.

Dün onu bu şekilde görsem kalbim acıyla kasılabilirdi belki ama şuan sadece hiçlik içindeydim.

"Hiç mi sızlamadı vicdanın?"

Sesim sakin çıkıyordu çünkü az önce tüm hislerimi boşaltmıştım. Hissiz gibiydim.

Mavi gözlerinden bir damla yaş aktığında daha yeni fark ediyordum. O bana hiç benzemiyordu ki. Yıllarca kör olmuştum ona karşı, beni kör etmişti.

"Sen benim kızımsın Alin'im..." diyordu ki ben ona bağırmadan "senin değil!" dedi arkamda ki olan adam.

"Benim kızım o!"

Gür sesi evde yankılandığında Ali son umut elimi uzanıp tuttu. "Babacım bunca zaman ben büyüttüm seni lütfen gel evimize gidelim."

Elimi hızla ondan çektiğimde "sen benim babam olamazsın" dedim tiksinircesine. "Benim babam yok. Tek başımayım ben!"

Önünden hızla geçip gittiğimde "kızım!" dedi arkadan. Kolumu tutup bana sarıldığında "bırak!" dedim çırpınarak.

Arkadan sinirli adım sesleri geliyorken "bırak lan kardeşimi!" deyip Aliyi benden çekti Yaman.

"Piç kurusu! Hala sen onun yüzüne bakabiliyor musun?"

Aliyi tutup dışarıya çıkardığında burada kalmanın anlamsız olduğunu anlayıp arkamı döndüm.

"Alin,kızım..."