SAUDADE +18

1. bölüm ✨

"Bir nazlı kuşa benzer
Çocuk dediğin,
Ev ister , ekmek ister .
Öpülmek , sevilmek ister..

=Cahit külebi=

Derin bir kuyunun içindeki güzel laleler gibiydi , aile sevgisi . İçten ve güzel.. Ama bazı aileler, dışardan şaşalı ve muhteşem bir saray gibi görünürdü, dedim ya sadece görünürdü. Ama o muhteşem sarayın maskelenmiş insanlarından kimsenin haberi yoktu . Maskenin altındaki derin duygular , ölmek üzere olan çocuk çığlıkları gibiydi. Sessiz ve karanlık.. Herkes isterdi ailesi ile mutlu bir yaşam sürmek.

Bazı insanların annesi , babası erken yaşta vefat ediyor. Bunun acısını yokluğunu içten içe kızgın yağ gibi hissediyorlar, annesizlik yokluğu sevgisi içlerinde çok büyük bir ukte varmış gibi acı çekiyorladır . Peki annesi ve babası olupta duyguları hiç yasamayanlar? Hani derler ya 'annesi babası olupta önem görmeyen çocuklar ,öksüz çocuklardan farkı yoktur' diye...

Tıpkı onun gibiydi Durunun acısı...
Babası bir gün saçını sevmedi aksine hep küt keserdi . Annesi ona yemek yapmayı değil, sevgisizliğin nasıl birşey olduğunu öğretti. Kısacası ailesi ona , kimsesiz olmayı öğretmişti..

Bir söz vardır "Hayat hiçbir zaman kimse için güzel değildi , sadece güzel ve komik anlar vardı .."
Duru'nun da hayatındaki tek güzel şey arkadaşı Derin' di .

Her zaman yanında olan , onu kollayan bı evi vardı.. İnsan ev olur mu hiç ? Duru'nun vardı..

Zor zamanda her zaman başında olan .. Ağladığında annesinin çektiği saçları okşayan , babasının kestiği saçları yıkayandı Derin..

"Anne ? Baba? Nereye gidiyorsunuz? " Diye sordu genç kız.
"Senden uzağa, annen çok şükür hamile . Burdan gidiyoruz , canım oğlum sana benzemesin , senin gibi iğrenç ve değersiz olmaması için senden uzaklaştırıyoruz. " Bı insan kaç defa yıkılır ve kırı enlırdı?

"Ah evet tatlım gidelim artık. Şu kızdan ve bu evden bı an önce kurtulmak istiyorum. " Dedi, kahkaha atarak. Duru ise sadece baktı . Kahveleri dolu doluydu.

Kapıdan kolunu çekerek kızı itip yere düşürdüler. Valizleri evden çıkardılar. Ve son defa genç kızın yüzüne alayla bakıp;" Hahahaha ah hayatım, senden kurtulmak o kadar zevkli ki ! Neyse canım oğlum ve ben güzel bı yere taşınıp, çok güzel vakitler geçireğiz. Ve sen , iğrenç şey.. Sen beni bu zamana kadar o kadar zorladın kii. Senden hep nefret ettim . Ama güzel oğlum ve güzel karım ile çok güzel vakitlerimiz olacak . Mutsuz ve berbat bir yaşam surmen dileği ile değersiz obje. Hahahahah!" Diyip gittiler .

Ev sanki zelzele ile sallanıyordu sanki dünya yok olmus gibiydi. Kendine şu soruyu sordu 'Neden?" Neden ben? . Babasının söyledikleri kol geziyor beyninde.

Ev başına yakılmış ve enkazda kalmış gibi hissediyordu genç kız. Hep sessiz biriydi Duru cevap veremezdi ailesine korkardı . Onun sesini almışlardı ailesi. Duru'ya konuşmak yasaktı. Konuşursa kanatları tekrardan kırılırdı.

Genç kızın ağzından bir hıçkırık çıktı. Ve yanakları ıslandı.. o an tüm gücünü ağlayıp bağırarak tüketti. Saçlarını çekiyor ve 'degersizsin ' diye bağırıyordu.

Sonrası ise karanlıktı..

Merhaba arkadaşlar yeni kitabım umarım beğenmişsinizdir.

Yeni bölüm en kısa sürede gelecek kendinize dikkat edin , beğeni ve yorum yapmayı unutmayın..